Biliyorum, okumayacaksın sen de ama olsun. Senle tanışana kadar sevemem başkasını sanıyordum ondan. Bana umut oldun, ben sana aşık oldum. Çok anlamsızdı bunca seneden sonra o değil, sen derim diyebilmek. Aşkın bu zamana kadar aşk zannettiklerimden çok farklı olduğunu anlayabilmek. Ben sana bavullarımla geldim ama biliyorsun. Sonra açtık o bavulları, attım bazılarını hatta ama sen hep bile bile sorguladın. Sonrası hep hüsran ama sen de beni sevdin biliyorum, bilmek istiyorum. Mantığın bize hiç inanmadı, ben savaştım, yoruldum azıcık dinlendim ve yine savaştım. Minicik hatalarım vardı... Hak etmediğim sözler ve çarptığım duvarlar. Sen o duvarlara sarıldın şimdi. Kendi gerçekliğini kurdun.
Oysa sen gel desen ben bu dizlerimle bile koşarım sana, biliyorsun.
Senden bana almam gereken dersler ve 3 haftadır yaşadığım çarpıntı kaldı.
Ağlıyorum yatmadan önceleri, kalkıp sigara içiyorum, uyuyamıyorum.
Uyanıyorum sen aklımdasın gözlerimi açar açmaz.
Zaman alacak biliyorum,
Ne olur almasın zaman.
Ben seni hep o barda
Ben seni hep o kar dolu yolda
Ben seni hep o kütüphanede hatırlamak istiyordum.
Sıcaklığını ilk hissettiğimdeki
Göz çizgilerini ilk fark ettiğimdeki
Elinin ne kadar yumuşak olduğunu düşündüğümdeki
Sesinin güzelliğini ilk duyduğumdaki gibi.
Akşamları sevmiyorum. Gündüzleri de sensiz hiç çekilmiyor.
Susmayı öğrendim, senden çok şey öğrendim bu zamana kadar ve pes etmeyi öğrettin bana son olarak. Sen mutlu ol diye sen mutlusun diye bensiz, pes ediyorum, vazgeçiyorum. Çok şeyine hayrandım ya pat diye gitmene de hayran kaldım.
Gitme gitme gittiğin yollardan dönülmez geri
Gitme gitme el olursun sevdiğim incitir beni
Ben şimdi bu yazıyı sana yazacağım ve sen hiç okumayacaksın, tüm o cevap vermediğin mesajlarım gibi. Nasıl bitecek bu duygu? Bundan sonrasında sensiz nasıl yaşayacağım? 3 hafta oldu bak neredeyse ama hala kalbim ağrıyor. Sevmiyorum işte zorunda bırakılmayı. Seni unutmak zorunda olacağıma aptal gibi hep seni sevsem diyorum bazen senin beni 4 senede hiç sevmediğini bile bile. Bugün kızdım kendime güçsüzüm diye. Güçlü olmak zorunda mıyım?
Yerine birini koymaya çalışayım dedim, beni zorunda bıraktığın için yine sana alındım kendi kendime seninle kavga ettim. Sonra müzik dinleyip, ağladım.
Hayata devam edebilmek nasıl bir şey? Son kez bana bunu da öğretebilir misin?
Yalniz kalmaktan korkmaktir. Bir de bunun sizin sevip karsinizdakinin asagilik biri olup, sevmiyorum diyebilmesi durumu vardir. Hala kalple beyin koordine olamaz
Dans mon quartier cok daha onceden beri radyolarda calarken, nasil boyle calinti sarki yapilip ustune bir de buyu basari diye lanse edilmesi nasil bir sey anlamadim. Ama bana da umit verdi, ben de guzel melodili yabanci sarkiyi arak yapip, milyonlarca tik alacagim. Takipte kalin.
Kac gundur geriye atiyordum fikrini surekli. Yine boyle terk edilmis olmayi kabullenemeyisimden mi yoksa kendi hatalarimi bildigimden mi? Ama bak yine ayni yerdeyim. Basaramadigimi bildigim, hayal kirikligi. Sana gorevler yukledim, beni sevmek zorunda biraktim seni. Ama ben zorunda degildim, sen beni hic zorlamadin ki. Peki ben neden seni boylesine sevdim? Neden hala seviyorum.
