iliklerine kadar yalnızlığı hissetmek çocuk, yok olmakta olan ruhunu aşağılarmışcasına yalnızlığa itmek, sonu olmadığını bile bile koşmak, sonlanmak istemek, sonlanamamak, işte bunların hepsi çocuk, hemde hepsi yavaş yavaş eritiyor beni çocuk. Ölüyorum çocuk.
Ben, yani siyah adam, Siyah adam bitti çocuk. Yok oldu çocuk. Korkmadan ölüme atladı çocuk.
Ve ben çocuk, sona geldim artık. Adım atmaya korkuyorum çocuk. Yok olmak son kez kalleşce bana bakıyor çocuk. Tekrar beni bıçaklamak için bekliyor çocuk. Siyahı kustuğum bir ağzım ve gözlerim yok çocuk. Gözyaşlarımı idam ettiler çocuk.
Beni dinle çocuk,
Zoraki yaşarken parçalandınmı hiç çocuk?
Peki en dipte olduğunu hissettinmi çocuk?
Çırpınarak mutlak sonu geciktiremeyeceğin gerçeğiyle yüzyüze kaldınmı çocuk?
Hayır, hayır, hayır...
Değilmi çocuk.
Sadece bir hayır.
Beni dinle çocuk,
Senden son kez birşey isteyeceğim çocuk.
Öldür beni evlat.
Beyazın elinden gelen bir ölüm daha az acıtacaktır inan.
Yapamazsın değilmi çocuk?
Çünkü acizsin
Acizsin çocuk...
Safsan acizsindir çocuk
Beyazsan acizsindir.
Umudun varsa çocuk,
Acizsindir!
Kimse duymaz çocuk,
bu gece sadece ikimiz burdayız.
Sadece ben varım çocuk,
Kimse görmez çocuk,
Ölüyüz biz çocuk.
Garip değilmi çocuk
Biz ölüyüz evlat.
Öldürüldük biz.
Hemde çoktan öldürüldük.
Ama nefes alıyorsun değilmi çocuk?
Gerçekliktesin değilmi çocuk?
Yüzüme bak çocuk!
Cevap ver çocuk!
Bir gerçeklikteysen nasıl ölü olabilirsin?
Bana cevap ver evlat !
Sana anlatılanları unut çocuk,
Sadece beni dinle evlat.
Çünkü sadece ben ve sen varız, yada yokuzmu demeliyim?
Seni kullandılar değilmi evlat?
Sindirdiler seni değilmi?
iyi olduğun için kaybettin çocuk.
Şimdi bu eski evde bu tahta pencere karşısında benimle konuşuyorsan çocuk,
Ölüsün çocuk.
Sonbahar yağmurlarını seversin değilmi çocuk?
Sevme!
Seversen kaybedersin.
Beni dinliyorsun değilmi çocuk?
Dinleme evlat!
Dinlersen yok olursun
Haydi git çocuk.
Neden gitmiyorsun çocuk?
Ağlama çocuk!
Cevap ver çocuk!
Bir kez beni dinlersen çocuk.
Ya uyursun ya uyanırsın!
Bunların ikisinide istemezsin emin ol...
Son bir şansın var çocuk ya gidersin,
Yada bu ıssız eski evde siyahta boğulursun
Gidemiyorsun.
Gidemezsin çocuk
Sen acizsin.
Bana ihtiyacın var çocuk,
Benimde sana evlat.
Neden buradayız?, neden sen varsın?, neden yağmurlar durmuyor?, neden acıyor çocuk?
Bilmiyorum çocuk!
Bilemeyeceğimde çocuk!
Yüzüme bak evlat!
Kes ağlamayı çocuk!
Ağlarsan hıçkırıklarında boğulur bu şehir!
Beni iyi dinle çocuk,
Sen yoksun evlat.
Burda kaldığın sürece yok olacaksın.
Maddi değilsin artık çocuk.
Dokunamazsın çocuk, hissedemezsin, duyamazsın...
Ve en çokta ne acıtır biliyormusun evlat?
Sevemezsin çocuk...
Sadece ağlarsın.
Ben seni kurtaramam çocuk,
Sadece dahada yok ederim.
Ama bak hala orada duruyorsun değilmi?
Neden çocuk?
Çünkü çocuk,
Çünkü yok olmak istiyorsun evlat.
Ne kadar gitmek istesende burdasın,
Çünkü,
Çünkü yokluk cezbediyor seni.
Beni dinle çocuk,
Bırakıldık biz evlat.
Al bu bıçağı çocuk,
Kendine bir çizik at evlat,
Haydi ne duruyorsun yap bunu evlat.
Bir tane daha çocuk,
Bir tane daha,
bir tane daha,
son bir kez daha...
Akan kanı görüyormusun evlat.
Acıyı hissediyormusun.
Bıçağı bana ver evlat,
Şimdi kanlarımızı izle çocuk.
Acıdı değilmi.
Ama bu acıdan zevk aldın.
Bu yokluğun kapı ardından duyulan sesidir çocuk,
Sen ve ben çocuk
Yokuz,
Ve işte bu yüzden,
Dahada acıyor çocuk.
Yokken birşey hissedemezsin çocuk.
Ama acıyor değilmi?
Evet acıyor.
Acıttılar çünkü çocuk
Ama unut onları
Sadece ben varım evlat
Beni dinle çocuk!
Sana tüm acıları ben çektirdim çocuk,
Ben acıttım seni,
Ben kanattım,
Ve ben öldürdüm evlat.
Haydi öldür beni evlat!
Öldür ve kurtul bu acıdan...
Neden hala öldürmedin çocuk?
Neden hala ağlıyorsun evlat?
Yüzüme bak çocuk!
Niye ağlıyorsun çocuk?
Bilmiyorsun değilmi?
Çünkü evlat,
Çünkü şu an bu şehir seni boğmaya başladı.
Gözünden bir damla yaş daha düştü işte çocuk.
Sen ağladıkça ben canlanıyorum çocuk,
Ama ağlamamalısın çocuk!
Haketmiyorsun bunu evlat.
Beni dinle çocuk!
Şarkıları unut,
Yolları unut,
Ağaçları unut,
Bulutları unut,
Sadece beni hatırla çocuk.
Küçükken çocuk,
O korktuğun şey bendim çocuk.
Annenin seni koruduğu şey bendim çocuk
Ama yine annen attı seni bana.
Doğmamalıydın çocuk,
Doğduğun gün neredeyse ölecektin hatırladınmı çocuk?
Sana bir şans sağladım o gün çocuk.
ilk ve son kez ölebilirdin o gün çocuk!
Ölmedin çocuk
Daha çok ölmek istedin çünkü!
Bana meydan okudun çocuk.
içindeyim artık çocuk.
Ele geçirdim seni.
Sen ağladıkça güçleniyorum evlat.
Dilsiz sağır ve körsün artık evlat.
Sadece beni duyar beni görür benimle konuşursun evlat.
Sadece bana ağlarsın.
Ama ağlamayı kes çocuk
Sus çocuk.
Beni dinle çocuk,
ilkokula başlayacağın günü hatırlıyormusun evlat?
O gün sana şizofren demişti o lanet doktor.
Değildin çocuk.
O zamanda beni görmüştün.
Ama korkmuştun.
Yaşamak istiyordun hala.
Peki ne değişti evlat?
Ne değişti biliyormusun?
Her gece öldürdüm ben seni.
Ama hala burdasın.
Neden çocuk?
O kadar çok öldün ki,
Yok olmaya aç bir hale geldin.
Ve seni yokediyorum çocuk.
istediğin buysa bunu yapıyorum.
Ama gitmelisin çocuk.
Dışarda beyaz bir dünya var evlat
Git ve uyan şimdi...
Ben senim çocuk.
O dibinde olduğun karanlığım çocuk.
Onun kendisiyim.
Şimdi git evlat!
Bu yağmurlu gri günü, Bu eski evi ve tahta pencereyi unutma çocuk...
Elveda çocuk...
