haberlerde gördüm. bi çadır. çadırın ufak çıkışından iki çocuk dışarı bakıyo. yağan yağmura. yağmur şarıl şarıldı. biri 9 yaşlarında. oy diğeri 3 mü ne. çaresiz gözleri öldürdü beni öldürdü. kameranın kendisini çektiğini görünce ufağımın dudağı titredi. canım... gözleri doldu. benim gözlerim doldu. bunları yazarken "la alegria" çalması da beni etkiledi şimdi. ağlasam mı napsam?
uyanık spordur. maile attığı takdirde, gidip başka fotoğrafçıda aynı kalitede bastırabileceğimizi bilen fotoğrafçıdır. gerçi bunu bilmeyen fotoğrafçı yoktur. kabul eden fotoğrafçı da duymadım. bu tür fotoğrafçılık kurallarını sonuna kadar reddediyorum! facebookuma krocanvari bir halde vesikalık fotoğrafımı koymak istiyorum! pikselini bozup mail atmak, atmıyorum lan demekten ne kadar daha az nazikçedir ki yapılır! soruyorum burdan. fotoğrafı hiç edip, bulamaç edip maile atacaksın madem, yürekli olup desene atmam ben egoistim diye!
