--spoiler--
muhakkak ki bütün insanların birer ruhu vardı, ama çoğu bunun farkında değildi ve gene
farkında olmadan geldikleri yere gideceklerdi. bir ruh, ancak bir benzerini bulduğu za
man ve bize, bizim aklımıza, hesaplarımıza danışmaya lüzum bile görmeden meydana çıkı
yordu. biz ancak o zaman sahiden yaşamaya başlıyorduk...
--spoiler--
küçüğüm, ben büyürken iyi ki sen aynı kaldın. senin saflığına sığınarak ayakta kaldım çoğu kez, hep sen beni inandırdın, ben pes etmişken. ve küçüğüm yine çıkmazdayım, ben olan aklımla, sen olan kalbim arasında sıkıştım. şu aklımı ikna et ve mutlu kıl beni lütfen...
babaannemlerdeyim, büyük kuzenlerimde huzursuzluk ve acı, saklıyorlar gözlerini benden, ters giden birşeyler var ama 8 yaş saflığı ile algılayamıyorum olanları.. ve götürülüyorum amcamlara, bu ne kalabalık ne var ne olmuş burada ve yaşlı gözleri ile babam karşıma geçip annen cennete gitti diyor. annem cennete gitti, nasıl yani diyorum o beni bırakmaz, hayır baba yalan söylüyorsun derken, aslında biliyorum, tüm hayallerimi de götürdüğünü yanında giderken. ve 8 yaşında kırılmasın diye bir daha hayal kurmayan bir yetişkin oluyorum...
