Ama yukarıda yorum yaparken ‘Türkiye’nin en iyi dizisi’ ibarelerini kullanan insanlara katılmıyorum. Evet iyi bir yapım, oyuncu kadrosu çok sağlam, oyuncular rollerinin haklarını vermişler. Özellikle Settar Tanrıöğen, Funda eryiğit, Fatih artmana ayrı bir parantez açmak lazım diye düşünüyorum.
DiZide benim ısınamadığım tek nokta ise gündelik hayatın bu kadar iyi yansıtılması. En alt tabakadan en üst seviyeye kadar anlatabildiği kadar anlatmış ve içimize işlemesi için elinden geleni yapmış yönetmen.
Oysa biz bu Hayatın içindeyiz ve dizideki birçok noktada insanlar kendisini özdeşleştirmiş olabilir ki ben dahil. Fakat bu kadar karamsar yapımlar bizim yüzümüze gerçeği vurmaktan ziyade içimizi bir tık daha karartıyor.
Bize biraz umut veren yapımları daha çok seviyorum. Bazen düşündürürken güldüren ya da. Yani bize süper babanın fikosu lazım, ikinci baharın Ali haydarı, tatlı hayatın huysuz ihsanı.
Elbette anlatmak isteyen istediği amaca ulaşmış dizide ama 2.sezonu izler miyim ? Psikiyatristin evrilmesini görmek, Meryem’in yuva kurmuş halini görmek ister miyim bilemiyorum ? Çünkü dediğim gibi sağım solum her yerim gerçekliklerle bezenmiş durumda. Kaçmak istediğim anların diziye dönmüş hali sanırım ilk sezon olarak yetti bana.
Değinmeden geçemeyeceğim en önemli nokta ise rahmetli Ferdi Özbeğen’in şarkılarıdır. 1,2 ve özellikle 6.bölümde onu görmek, dinlemek hatıralarımı canlandırdı. Çocukluğum aklıma geldi. Biraz hüzünlenmedim desem yalan olur. Özlemlerimi depreştirdi aslında.
Yani izlemeyin demem ama izlemeniz için de ısrarcı olmam bu dizi hakkında. Herkes severek tutunamayabilir diziye.
Şimdiki zamanı ve akabinde geleceği oluşturan temel yapıtaşıdır.
Düşünsenize yaşadıklarımızı unuttuğumuz bir dünyayı ? Ne kadar yaşanabilir olurdu ki ? Ya da bir hayvandan ne farkımız ?
Birisinin gülüşünü, sıcaklığını, kokusunu yeniden görmek yeniden duyumsamayı istemek için var işte anılar. Bize her sabah bir uyanma sebebi yaratmak için hayatımızda anılar.
Kimi zaman mutsuzluğun kimi zaman mutluluğun vesikaları gibi dolanıp dururlar beynimizde.
Şu hayatta en büyük korkum bir gün hatırlayamamak. Hatta Özdemir asaf’ın dizeleri bence en güzel yorumdur hatırlamamaya ; ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi.
Umarım hiçbir zaman sen ve sana dair hiçbir anımı unutmam. Çünkü geleceğim o akşam şekillenmiş, şimdi yaşadıkça farkediyorum.
Nasılsın demeyeceğim sana. iyi kötü tahminlerim var zaten kendime göre ki en kötü ortak arkadaşımızdan sorar oldum günaşırı. Hep aynı cümle ;
- iyi gibiymiş, iyiymiş.. iyisin değil mi ? En azından sağlık açısından iyi olmanı diliyorum.
Demin senin de bildiğin çocukluk arkadaşımla uzun zamandır etmediğimiz kadar uzun bir sohbet ettik. Tahmin ettiğin gibi gene en önemli konu benim için sendin. Nedendir bilmem ona ya da diğer yakın arkadaşıma hep seni anlatıyorum son günlerde. Sesini duymamak, yüzünü görmemek mi sebep bilemem ama her geçen gün daha da artıyor sana olan özlemim.
Ben nasıl mıyım ? Aslında bıraktığın gibi. Halen bu saatte işyerinde oturmuşum gidecek bir yerim, evim yok gibi hissediyorum. Hem ne yapacağım ki gidip ?
Belirsiz bir süreçten belli bir yola girince insan daha da net oluyor duyguları karşısındaki tüm insanlara karşı. Sanırım artık biraz onun rahatlığı var. Beklediğim gün ya da ilerisinde günler olacak ama ben kendi hayatımdaki kısır döngüleri bitiyorum artık. Kendi adıma, huzur, mutluluk adına. Çok önceden yapmam gereken her şeyi tek tek yapıyorum artık.
Ben nasıl mıyım ?
Sabah akşam çalışmaktan başka bir şey yaptığım yok aslında düşüncelerimi ve duygularımı sana ayırdığım tüm vakitleri saymazsak elbette.
Ben bekliyorum.
Ne olursa olsun ne yaşanırsa yaşansın beklemeye de devam edeceğim. Hani bazen zaman dilimleri koyardık ya ; 6 ay, 1 yıl, 2 yıl.. artık zaman kavramım yok benim. Ne zaman olacaksa o zaman olacak.
Ben nasıl mıyım ?
Aslında senin iyi olduğunu diliyorum, bunu her An her saniye yapıyorum. Aklıma geliyor silüetin o zamanlar dünya daha yaşanır oluyor. içimdeki kan kaynıyor bir nefes alıp devam diyorum.
Sen olmasan ben bugün kendi kararlarını veren ve arkasında duran insan olamazdım.
Seni çok seviyorum kıymetlim.
Her zaman fazlasıyla sevmeye devam edeceğim.
iyi ki varsın.
