hayal et, öyle bi' koyuluk hayal et ki ruhunda var olsun...
hisset, o kadar koyu ki hareket edemiyorsun.
karanlık... tek bi' renk var, o da siyah ama her yer karanlık, göremiyorsun.
bi' ağrı gibi bedeninde, sıkışır göğsün, içine nefesinle beraber oksijen yerine kurum dolar gibi, hisset, toz kusuyorsun ağzından.
ölüm... o kadar soğuk gelir ki ilk başta kaynar su değmiş gibi tene... kemiklerin, iliklerin donar., çürür etlerin...
sorular sorulur...
düşünürsün...
yalnızlığa geceleri yalnız yatmak haricinde katlandın mı? .
sen hiç toprağın tadına baktın mı?
sahibi sensin toprağın..
sen artık topraksın...
zamanında meslek olarak yapılan dalkavukluk günümüzde hobi olarak icra edilir oldu. iki lafı bir araya getiremeyen sözde laf ebeleri, sözlüğün anlamını kavrayamamış olacak ki, yazılı sanata dil uzatmışlar. dalkavukluklar kendisine çıkar amacı sağlamak isteyen sözde insanlarmış, sözlükte de amaçları dalga ile popüler olmak olmuş sanırım. bu arada evet zeki arkadaşım sayı arttı, dört, beş, altı kişi oldu. yapma artık o espriyi.
diyor ki;
" biz (nihat ve darkside)bundan tam 3 sene önce bir yola çıktık, dedik ki 'benim yurdumun koyunu bile başka bakıyor, benim yurdumun koyunu diğer koyunlara üstünlük kuruyor.' dolayısı ile bu ırkçılık, bu benim zihniyeti bizi bitiremez, şunu unutmayınız ki N.D. istenmeyen tüy gibidir, tam gitti dediğinizde geri gelir, bu sonu gelmez ehemmi konu zırvalıklara pabuç bırakmaz, bakınız, 20 senedir, tam 20 senedir ben bu camiyadayım, bu ayrıştırıcı zihniyet, tırnak içinde söylüyorum bakın, bu N.D'yi taşlama çabası, mermi olup yağsa da rüzgar olur savururum arkadaşlar. ben N.D.'yim. sonum başım yoktur kardeşim, beni halk var etti, halk yokeder. bırakın bu işleri yav, internet terörüne de son vereceğiz, bakanlarla görüşme halindeyiz, bu ırkçılık, bu taraf tutma, çabası ayrıştırıcı zihniyettin mermileridir."
işin aslı bunları kurup kurup bir kısmını söylüyor. boşlukları doldurmayı bize bırakıyor, bakın burası çok önemli, bizi düşünmeye sevk ediyor.
diyor ki;
" biz (nihat ve darkside)bundan tam 3 sene önce bir yola çıktık, dedik ki 'benim yurdumun koyunu bile başka bakıyor, benim yurdumun koyunu diğer koyunlara üstünlük kuruyor.' dolayısı ile bu ırkçılık, bu benim zihniyeti bizi bitiremez, şunu unutmayınız ki N.D. istenmeyen tüy gibidir, tam gitti dediğinizde geri gelir, bu sonu gelmez ehemmi konu zırvalıklara pabuç bırakmaz, bakınız, 20 senedir, tam 20 senedir ben bu camiyadayım, bu ayrıştırıcı zihniyet, tırnak içinde söylüyorum bakın, bu N.D'yi taşlama çabası, mermi olup yağsa da rüzgar olur savururum arkadaşlar. ben N.D.'yim. sonum başım yoktur kardeşim, beni halk var etti, halk yokeder. bırakın bu işleri yav, internet terörüne de son vereceğiz, bakanlarla görüşme halindeyiz, bu ırkçılık, bu taraf tutma, çabası ayrıştırıcı zihniyettin mermileridir."
işin aslı bunları kurup kurup bir kısmını söylüyor. boşlukları doldurmayı bize bırakıyor, bakın burası çok önemli, bizi düşünmeye sevk ediyor.
aslında üretiyoruz ancak elin yabancı şirketi ürünün tasarımını yapıp, projesini çizip bize yolluyor, bizim emeğimiz en düşük ücretler ile üretiyor ve toplam kazançtan bizim payımıza düşen yüzde biri dahi aşamıyor bazen. en acısı da bizim işgücü piyasasında üretilen bu ürünleri yine kendi pazarımızda alıcılara sunuyor olmaları fakat yabancı sermaye olduğundan kaynaklar dolayısıyla kazançlar hep dışarı akıyor. serbestleşme, esnekleşme, yeni sosyal politikalar falan hep bizim gibi gelişmekte olan ülkelere zarar veriyor, bundan dolayı da işgücü piyasalarımız dahi bir bakıma dışa bağımlı hale geliyor. örneğin 100 dolarlık bir ürünün 40 doları; tasarım, proje yapanlara, 30 doları; kullanılacak girdilere, 20-25 doları; üretim maliyetlerine gidiyorsa ancak 1-2 doları bizim gibi emeğini kullanarak üretime katılan ülkelere kalıyor. hal böyle olunca kendin pişir kendin ye değil de kendin pişir onlar yesin oluyor. üretiyoruz ancak çok düşük yüzdelerle, paylarla, geri dönüşlerle devam ediyoruz.
ben hayata dün başladım, kara bulutlar toplandığında,
ve tek bir acı ile yürüyemez oldum, o bulutlar yağmur olup yağınca,
lahzalarda yaşadım, artık bir ömürü nasıl doldururum,
ben uçsuz bucaklarda kaybolmuşum kendimi bırakıp sen olunca
güneş battı, karanlık şimdi,
yer gök senle dolsa yine,
gözlerimi kapattığımda gelsen de yeter,
mazidekiler ile yaşanmıyor,
düne hasret geçecek günler.
her adım biraz daha kısa geliyor,
sona yaklaşır gibiyim,
her an sen dolup, her anı senle yaşıyorum.
her adımda nefes alıp, her adımda sen doluyorum
bir ömür nasıl doldururdum sen gidince,
ben de tek bir dost edindim,
ateşledim gecenin karanlığına,
o bana yaklaştı ben sana.
bazen can almaz kurşunlar, hayat verir sadece.
zamanda yolculuğun tek yolu. şöyle ki; görüntüler uzayda ışık hızı ile hareket eder, dolayısıyla ışık hızının aşılması ile o görüntülerin önüne geçilir. ancak taşkın tuna'ya göre bu hıza ulaşmak imkansızdır. ulaşılsa dahi insan vücudundaki kan vücuttan dışarı çıkarmış falan filan. bu denli yüksek hıza insan vücudu direnç gösterezmiş.
sen her adım attığında bir adım uzaklaşır senden seviyorsan eğer,
seviyorsan eğer mesafeler kısalır sende,
seviyorsan eğer sen yoksundur onda, olmayacaksındır
sevmek kara bahtın, sevmek düşünememek sana.
tek bir ümit mağlup eder aklı aşka,
tek bir düşünce hakim olur senin olmayan anılara,
yaşanmışlıklardır seni sen yapan,
hiç kavuşamamak, eğer seversen.
seversen, eğer seversen anlayacaksın manalardaki sırrı,
bulacaksın sende olanı, kabullenmeyip kalacaksın dünlerde.
seversen bir daha gelecek aklına, son defa olmasını dileyeceksin
ve sen kaparken gözlerini aşka aslında merhaba diyeceksin,
öleceksin ama kimse bilmeyecek, sen artık bir hiçsin...
bir bir sileceksin kendini anılardan,
artık anılarda değil, sen anılar olacaksın.
bir bir unutacak insanlar seni,
onlar seni değil sen onları hatırlayacaksın.
bir hiç olmak böylesine doludur; sen, keder ve yalnızlık ile.
