su ana kadar ki her seyi annem sayesinde gerceklestirdim. bana hem anne hem babalik yapti. onun olmayisini bir anlik bile dusununce kalbimdeki aciyi fiziksel olarak hissediyorum. beni bu hayatta mutlu eden en buyuk sey de onu mutlu etmek oldu.
ee sonuc? kendini ye, bitir. sevip soylemeyince bakin soyle oluyor; o kisiye dahada baglaniyorsunuz, ve gozunuzde gitgide buyuyup ''bu bana hayatta bakmaz'' moduna girip, reddedilmekten korktugunuz icin platonik bir hal aliyorsunuz. kimse bu kadar degerli degil. ikili iliskilerde her zaman oncelik sizsiniz. seviyorsaniz soyleyin, hem kendinizi hem de zamaninizi harcamayin:)
1) sevsenizde, kendinizi size yalan soyleyen, saygisizlik eden ve sizi kucuk dusurup, kullanan insanlardan hemencecik uzaklastirin.
2) baskalarinin sizin hakkinda ne dusundugunu dusunmek en sonunda sizi hasta ruhlu biri haline getirecektir, umrunuzda olmasin!
3) gercekten sevip, deger verdiginiz insanlardan kendinizi saklamayin. sizin de yaralanabilir, hassas oldugunuzu belli edin. kimse her seyi mukemmelmis gibi davranan insanlarla bag kuramaz, kurmakta istemez cunku herkesin yaralari vardir.
4) hayata bir kere geldiginizi unutmayin. onu nasil harcamak istersiniz? kederlenerek mi? kendinizi sorgulayip, kendinizden nefret ederek mi? sizi gormeyip, degersiz hissettiren insanlarin pesinden kosarak mi? cesur olun. sizi her ne iyi hissettiriyorsa onu yapin, riskler alin ve tekrardan hayata yalnizca bir kere geldiginizi hatirlayin. mutlu edin ki mutlu olasiniz.
dipnot: daha o kadar cok sey var ki aklimda, yazsam essay cikar kesin. yalniz yazdiklarim kendimde de degistirdigim seyler, ve kesinlikle cok buyuk bir etkisi oldu bana. deneyin ve gorun.:)
demin kahvaltida yemekhanede ki abla, sende degisik bir sey var dedi, boyle farkli bir sey. tam olarak bir iltifat mi cikaramadim ama, sagolsun yine de.
hoslandigim kizla bulusmadayken heyecandan ''ben seni arkadasim olarak goruyorum'' dedim sohbet ortasinda cok bicimsiz bir sekilde. sonra ki bulusmamizda bana ''kanka'' diye hitap ederek hoslandigi kisiyi anlatip, fikrimi sorup, taktik istedi.
bugun dogum gunum, yani oyleymis unutmustum. cok sevip ayni zamanda cok kirgin oldugum birinden aldim ilk mesaji. kafamda bazi seyleri bitirmeye ugrasirken boyle bir durumla karsilasmam beni tamamen basladigim yere geri savurdu. kizgin degilim, sadece anlayamiyorum iste.
kendimizi gecmiste sahip olamadigimiz sevgi yuzunden geri tutmuyoruz, aksine, icinde bulundugumuz zamanda yayip, buyutmedigimiz sevgi yuzunden geri tutuyoruz.
midemi usutmusum cok fena, basimda donuyor ve ayni zamanda 2 saat uykuylayim. su halimdeki mentalite ile umrumda olan tek sey derhal bunlardan bertaraf olup, uyuyabilmek. o kadar degistiriyor ki boyle durumlar dusunce seklimi. simdi bu gectikten sonra donup bu entrye baktigimda ''sacmalama o kadarda abartilacak bir sey degildi'' diyecegim ayni zamanda, eminim.
bugun 1,5 yildan uzun suredir hoslanip neredeyse hicbir eyleme gecemedigim kizla bulustum. kizi dinledim, dinledim ve dinledim. o konusurken sanki bende icimi birine dokuyormus gibi hissettim. her seyden konustuk sayilabilir kisa kisada olsa. tamamen kendim oldum, rahat davrandim ve gercekten tamamen ona odaklanmistim. arada banada soru yoneltti tabii, fakat bunlar gereksizdi. burda onemli olan ben degildim, oydu. onu daha da iyi tanimak, bilmek istiyordum. konusmasinin ilk baslarinda dahada hosuma gitmisti kisiligi. fakat, nedendir bilinmez, bir yerden sonra cekilmez bir hal aldi, yinede ben dinlemeye devam ettim cunku hoslandigimi ''dusunuyordum''. daha sonrasinda kendimi kullaniliyormus gibi hissetmeye basladim. sanki ben sadece bir dinleyiciydim onun icin. ona nasil, ne sekilde, ne dogrultuda yapmasina yonelik cevaplar veriyordum sorunlarina ve sorularina karsilik. ilerleyen zamanlarda konusma ortasinda telefonla ilgilenmeyede basladi arti olarak. sanki zorla bulusmus gibiydik lakin, bulusmaya cagiran oydu. sadece gelecek olursam, bunu gercekten hic yapmazdim fakat ilk defa bir insandan bir ''beklenti'' icine girdim ki, bu benim su ana kadar hicbir sekilde yapmadigim bir olaydi ve mutluydum. bunu yaptigim anda, ona kontrolu vermis oldum ayni zamanda ve beni yonledirip, onun gozunde ''beklenti icinde'' olan bir insan haline getirdi. kisacasi demek o ki, bugun son bir kez daha ''beklenti icinde olma'' nin ne kadar lanet bir olay oldugunu gormus oldum. su an nasilim? acikcasi kizlari cok takan bir insan degilimdir, fakat 1,5 yil boru degil ve de bos bir insanda degilim. sunu sonuc olarak bir kez daha anladim ki, insanlar icin sadece birer kuklasiniz onlarin istedigi zaman oynamak istedigi. bunu yazma nedenim ise bu butun anlattigim olayin aslinda hicbir sey ifade etmedigini kendime asilamam icin. her planda kendinizi on plana koyun, ve sakin beklenti icine girmeyin. ben uzulmedim cunku bunlari asmistim coktan, fakat yine de hani acaba? oldum. hayir yok, sadece hedefinize dogru ilerleyin ve kimseye eyvallahiniz olmasin cunku zaten sizin olan ''eventually'' size gelecektir.
