ankara tepe prime şubesine henüz açılmış olup keşke açılmasaymış dedirten, büyük fiyasko olan mekan. menü fiyatı 25 tl olup, öğle yemeği saatlerinde ekonomik menüler sunan diğer tepe prime lokantalarına göre çoook daha pahalı olduğu gibi, doyurucu da değil. 25 lira verdiğimiz şey de, sikko pizzamsı bir şey, bir içecek ve bir top dondurma. durum böyleyken, öğle menüsü dışındaki şeylere bakalım dedik, bir porsiyon makarna 22 tl. servis+hesap ödeme süresi ise yaklaşık 1.5 saat, dalga geçmiyorum. bu gidişle tepede nah iş yaparsınız gencolar! bir daha asla.
bahar da geldi ya, her yerde "ayyyy şekerim çok zoorr çookkk" diye, yakınıyormuş gibi yapıp aslında hava basan tiplerin peydah olduğu ten rengi. bir bitmediniz amk.
açık konuşayım, oldukça beyaz olmama rağmen, kötü bir beyaz tonundayım. ki beyaz tende tonlar, görünümü direkt etkiler (sarı beyaz, pembe beyaz ya da beyaz-beyaz gibi). bebe götü gibi pürüzsüz bir cildim yok. gözeneklerim açık açık ve aknelenmeye çok müsaitim. varis, kılcal damar v.s. hepsi harita gibi maaşallah. buna rağmen seviyorum rengimi. neden? neon bir renk giysem de, saçımı alakasız bir renge boyasam da, düşüneceğim tek şey yakışıp yakışmayacağı; ten rengimin bunu kaldırıp kaldırmayacağı, yani kibariye gibi olup olmayacağım değil. böyle bir rahatlık var mı? yok, siz de kabul edin ve ten renginize sitem etmekten (daha doğrusu sitem eder gibi yapmaktan) vazgeçin artık.
flört, aşk meşk, hede hödö gibi kıytırık ya da magazinsel gelebilecek konularda bile son derece sade ve mantıklı yorumlar yapan, bir duruşa sahip, konuk olduğu programlarda kapitalist zırvalar saçmalayanları çat çut iki lafıyla kendine getiren kafa açıcı psikiyatr. misalen, işsizliğin konu edildiği ve agah abimizin de konuk bulunduğu bir programda, işsizliğin sebebi sorulduğunda "işte y kuşağı realitesi, iş beğenmeme" falan diye saçmalayan ve kendisine beyin avcısı diyen bir ik danışmanını ivedilikle kendine getirmiştir. izlenmesi tavsiye olunur:
yönetici titrine sahip pozisyonlar için bile görüştükten sonra olumlu-olumsuz en ufak bir geribildirimde bulunma zahmetine girmeyen, aynı eleştiriyi saha-mühendislik-tedarik departmanları için de duyduğum, isminin büyüklüğüne yakışmayacak derecede amatör davranan firma. öeehh yediniz bitirdiniz beni be.
ev içi ücretsiz emek üreticisi olup, sabahtan gecenin körüne kadar canı çıktığı halde her yaptığı "evdesin işte ne rahatsın", "yaptığın da iki ütü bir bulaşık", "annelerimiz de yapıyordu bunları, sorgulamak size mi kaldı" diyerekten hem küçümsemelerle hem de kuş beyinlilerin akıl vermeleriyle karşılanan insanın psikolojisidir. üçüncü sayfa haberlerine çıkan kadınların, neden kocalarını baltayla doğradıklarını bir anda anlayıverirsiniz. aydınlanırsınız. "annelerimiz de yapıyordu bunları..." diyenler, kendi annesinin ya da komşu teyzenin, akraba ablanın neden lustral laroxyl cipram bağımlısı olduğunu, gün içinde ruh gibi gezdiğini bilmez tabi. bilse de anlamaz.
birşey yapmak zor değildir muhakkak. aslolan, o yaptığı şey her neyse, ona yabancılaşmadan üstelik her gün yapabilecek motivasyonu bulabilmektir.
yaparken canınızın çıktığı, üstelik de küçümsendiğiniz ve saygı görmediğiniz şeyleri, her gün her gün yapmaya ne kadar devam edebilirsiniz, hiç düşündünüz mü?
allah aşkına, birazcık insanlığa saygınız biraz da beyniniz varsa, annelerinizden başlayarak hayatınızdaki kadınlara saygı duymayı öğrenin. sevmek zorunda değilsiniz, ama saygı duyun.
yakışıklılığı, oyunculuğu, muhteşem gülümsemesi bir yana, kanımca senaristlerce iyi çatılmış özelliklerinden biriyle beni vurmuş dizi karakteri. o da her şeyden zevk almaya çalışması. taze meyveye, doğaya olan düşkünlüğü, gittiği cinayet mahalinde bile fıtı fıtı kendine çay yapması, çocuklarla olan iletişimi ve oyunbazlığı olmasaydı bu kadar çekici olur muydu, sanmam.
hırslı, başarılı, şeytan tüyüne sahip olması iyi özellikleri iken, kinci, fil hafızalı, öfkelendiğinde gözü hiç bir şey görmeyen mahlukatlardır bunlar.
akrep erkeğine yapmamanız gerekenler vardır, her burçta olduğu gibi. ama yapmamak derken, gerçekten yap-ma-ma-nız gereken şeylerdir. eğer yaparsınız, ya hayatından çıkış biletinizi kesmiş olursunuz kendinizin, ya da öfkesinden gözü döner size yapacaklarından ben mesul değilim.
kesinlikle ve kesinlikle kıs-kan-dır-ma-yın. kıskandırma gibi kezbansal aktivitelerle haşır neşir olmayan, aklı başında bir kardeşimseniz dahi, kıskanabileceği hiçbir şey yapmayın. tutkusu da kıskançlığı da yakar çünkü. asla unutmaz. güvenini sarsmanın en kolay yoludur ki güvenini bir kez sarsarsanız, hiçbir şey eskisi gibi olmaz. çıldıracak kadar kıskandıysa (bu duruma gelmesi için emin olun çok bir şey yapmanıza da gerek yoktur) o an sizi tartaklamak dahil her şeyi yapabilir, benden söylemesi.
anormal derecede duvarlıdır. sa-kın zaaflarıyla dalga geçmeyin, eksikliklerini yüzüne vurmayın, geçmişini malzeme yapmayın. yardımcı olmak istediğinizi hissettirerek ve uygun tavırla (tabi ki zayıf olduğunu hissettirmeyerek!), ona her şeyi sorabilir ve konuşabilirsiniz, o an ya da ileride, aleyhine kullanmayacağınızdan emin olursa duvarlarını indirir, ki bu da göreli olarak uzun zaman gerektirir.
gözünden kaçar demeyin. o an ilgilenmediğini ya da dikkatinin başka bir yerde olduğunu sandığınızda dahi aslında sizinle ilgileniyor, tabiri caizse "kayıt yapıyordur". ilgilenmiyor görünüp her şeyinize vakıf olabilen sayılı canlılardandır.
akrep erkeği candır. bir diğer enteresan özelliği de hem aşırı modernsel geniş hem de orta çağ zihniyetli bir maçoyu bünyesinde aynı anda barındırabilmesidir. ama geniş tavır etrafa gösterdiği maço tavrı size asıl hissettiğidir, yemeyin.
üstleriniz sizi delirtse de, tavır belirlerken/alırken onun bunun gazına gelmeyin, onun bunun aklıyla işler yapmayın. ne derseniz, ne yaparsanız kendinize ait, sizden kaynaklanıyor olsun, bir sıçış yaşarsanız da acısı daha az, kabullenmesi daha kolay olur hem.
ankara'da, bahçeli 7. sokağın sonuna açılan, içeride ne b.k servis edildiğini bilmemekle birlikte her önünden geçtiğimde tıklım tıkış olan mekan, tiki yuvası.
dertli insan, "bir mesaj atın da sevinsin, ya gün gelir siz de dertlenirseniz?" kişisi. nickiyle müsemma olması ve hepimizi ayak üstü yediğine dair şüphelerim de cabası. hmm.
gayet üniversitedeyken ve gayet ilk sevgilim ile yaşadığım hadisedir. bende hiç de güven problemi v.s. ye sebep olmamıştır. karşı cinse karşı bu olay yaşanmadan önce de stabil bir güvensizliğiniz mevcutsa ki çevremizde bir hayli fazla, bunu ondan ayırmak gerek diye düşünüyorum, yaşanılan şeyin ağırlığına saygım sonsuz, orası ayrı.
"biyolojik determinizm" ile savunulmaktan öteye gidemeyen düşünce balonu.
batıda metaysa kadın, bu topraklarda ne? kadını şehvet pompalayan şeytan gibi görüp kısıtlamalarla baskılayacağına, otur da kendi çüküne sahip çık etkafa.
kadın=duygusal, erkek=mert, bir de burada yaptığın beni korumak öyle mi? he oldu gülüm.
bu abi burayı okuyorsa hiç kusura bakmasın, acaip üzdü beni geçenlerde. ankara'da olduğu bir vakit ki yaklaşık 1 ay kadar önce, if'te iken görüp sevinçten çılgınca el sallamış idim kendisine. araba kullandığım için zaten zerre alkol yok bünyede, saçmalamadım yani... önce bir görmezden geldi, sonra "hmmfff selam" dedi belli belirsiz. ama var ya... niyeyse acaip gerildi herif (alkol açıklamasını bu yüzden yaptım). ben hala gaz durumda beyime ve arkadaşlarıma "ayy ehueh erdem yener var ya, avea'nın reklamları felan..." şeklinde açıklama gafletindeydim. ha yanında bir hatun vardı ve muhtemelen kızdan telefon numarası almaya çalışıyordu (ahuah), kız daha samimi davrandı bize yemin ederim. beyimin dönüp 10 cm mesafeden geyiğine el sallayarak "ailecek takip ediyoruz, çok seviyoruz hihe" demesi de tuz biber oldu zannımca. resmen yüzü düştü ve adam bildiğin koşarak kaçtı ortamdan ahahaha. g.tüm. ben de arkasından "kaç y.rraam kaç, sanki bana elton john" dedim içimden. de ki: samimiyetten ekmek yiyip triplere girenler en ateşli azabı tadacaklardır.
kübra,büşra, behiye, v.b. şakirt tınılı isimler.
ada, aras, derin, v.b. yerli dizilerden apartma, sıfır yaratıcılığa sahip, çocuğuna koyanı zengin gösteren (!) ezik isimler.
(bkz: daha gider bu)
yarın doğum günüm ve muhtemelen yine rezalet bir yıl (hepimizi olduğu gibi) beni bekliyor.
doğum günümü en son 12 yaşımdayken kutlamıştım. özellikle kız arkadaşlarım şaşırıyorlar "yaaa doğum günü bu, kutlanmaz mı?!" diye. lan nasıl kutlayayım, neredeyse her doğum günümde yeni yıla ağlayarak girmişim, böyle boktan anıları haiz bir olay kutlanır mı?
mümkün olsa da yatağıma yatıp, yorganı kafama çekip tehlike geçene kadar orada kalsam.
