türkiye felsefe üretmeyen, edebiyatına felsefeyi sokmayan bir ülke ve felsefenin sanata yansıtılmaması sanırım sanatımızın da kısır kalma, çağı yakalayamama nedenlerinden biri. soru işareti taşımayan, yerleşik kalıpları yinelemekten öteye geçmeyen bir sanat ve eleştiri anlayışının yüceltilmesi, edebiyatımızı daha da sığ noktalara sürükleyecektir.
eskiden, bu kadar çok ev, apartman yokken, tarlaların bol olduğu, kırların yemyeşil olduğu zamanlarda, komşularla bu güzelim tarlalara giderdik. geniş kilimlerin üzerine sofra örtülerini yayardık. annem mercimekli köfte yapardı. yanında taze tereler, turplar, maydanozlar. açık hava da insanın iştahını açınca, nasıl yerdik. üzerine de demli çay... baharda kırlara açılmak tabiata iyi geldiği gibi, bize de iyi geldiğini söylerdi annem. kanımız tazelenir, ciğerlerimiz bol oksijene doyardı. yani yeni moda deyimle detokslanırdık.
