Herkesin bir şekilde bir şeyler yapıyor olması sıkıntılı bir durum. Yani, sürekli olarak "Ya sen ne yapıyorsun?" sorusuna "Ben de işte, boş takılıyorum" demek yerine, birinin gerçekten şevkle "Ben şu projeyi yapıyorum, onu başarıyla yürütüyorum, kendimi geliştirdim, şunu öğrendim" gibi cevaplar vermesi insanı azıcık da olsa tedirgin etmiyor mu? Evet, bu insanlar bir şekilde bir şeyler yapıyorlar ama bir de bu yapmayan insanın üstünde yarattığı o haksız suçluluk duygusu var.
Boş durmak mı? Evet, olabilir. Ama bazen boş durmak da insanın kendini toplama, düşünme, yeniden şekil alma sürecidir. Bir anda her şeyin hızla akıp gitmesi, bir yandan seni bir başarıya zorlamak bir yandan da sürekli kıyaslama yapmanı sağlamak çok yorucu. Bazen bu "yapmama" hali, bir tür farkındalık yaratma anıdır. Kimse sürekli üretmek zorunda değil, bazen hiçbir şey yapmadan da bir şeyler öğrenebilirsin. En azından biraz nefes almak gerek, değil mi?
