Eski sevgilimi bulmaya gelmiştim. Demişti ki uludağ okuyorum arada yazıyorum hesabım var falan ama nickini bi türlü söylettirememiştim. Ayrıldıktan sonra iyice meraklandım, ikimizin de sosyal medya hesabı yoktu yani acaba benle ilgili bi şeyler yazıyor mu buraya diye bakmak istedim. Şimdi size imkansız gelecek belki ama, buldum. Aradım taradım ve buldum. Nickini söylemem tabi ama bilindik biri değil. Canım ya, eski falan ama hâlâ saygı duyarım. Kimseye ilişmeden yazmış. Benim ona attığım şarkı için "eski sevgili attığı için silmeye kıyamadığım şarkı" falan yazmış. Bi şeyler daha yazmış ama bir yıldır girmemiş. Arada bakarım girmiş mi yazmış mı diye. Üye olma hikayem de böyle başladı, sonra kaptırdık gittik. Bazen nefretimizi kustuk bazen eğlendik. iyi ki gelmişim diyemem ama keşke gitsem de demiyorum.
Bi pencere kenarında, her zamanki oturuşumla oturmuşum. Sigara içiyorum. Ki normalde içmem. Kuzenim geliyor, "ne güzel içiyorsun." diyor. Ben de "neyi?" diye soruyorum. "sigarayı tabi salak" diyor. "Ben sigara içmem ki." diyorum. Rüya bitiyor.
Zülfü kaküllerin amber misali adlı şarkısı, beni büyülüyor. Bir şiirden almış sözlerini,zaten ilk dinlediğinizde sözleri dinlemek aklınıza gelmiyor. Sadece erkan Oğur'un sesini dinliyorsunuz. Mükemmel bi şarkı. Mükemmel bi ses.
Ojeler güzelmiş kız. Numarasını markasını mesaj at bakim.
Arkadaşlar kendimden biliyorum, 36 numara ayak, fotoğrafta çok daha büyük görünebiliyor. Ayrıca siz buna toynak diyorsanız ben sizin aklınızdan şüphe ederim. Gayet normal.
Birisi de ayizit mayizit vardı noldu demiş. Burdayım cnm slm. Ama tövbe ettim-şimdilik-. Ehehhe.
Bu konuda bilirkişi benim. Fazla konuşmayın. Ayak lütfen!
inşallah Harun abi olmayan Ayaklardır.
Edit:kızı küstürdünüz bak silmiş fotoğrafı. Slk şylr.
Yağmur dönerken kara
Yavaşça süzüLenLer yoLa
Araba doLusu bi tuhaf seven
ŞarkıLar çaLan söyLeyen.
SevenLerden biri ben
Arkada bıraktığım sen
Kim olduğunu biLiyorsan
SöyLesen..
Ah yağmur dönerken kara
ŞarkıLar var faLımda
Hepsi sana bu gece Ankara.
Ah yağmur dönerken kara
Yine yoL var faLımda
ister özLe, yok istersen hiç hatırLama.
SokakLar doLusu şekerLi kar kokusu
TunaLı'da gezinirken bizde bir kahvaLtının tutkusu.
AcıkanLardan biri ben
Arkada bıraktığım sen
Kim oLduğunu biLiyorsan
SöyLesen.
ah yağmur dönerken kara
şarkılar var falımda
hepsi sana, hepsi sana
bu gece ankara.
ah yağmur dönerken kara
yine yol var falımda
ister özle,
yok istersen hiç hatırlama.
Ben anime falan izlemem normalde. Ama seviyorum tiplerini. Bugün birini gördüm, ya çocuk aynı animelere benziyor. Saçları tam anime saçı, gözleri de öyle, gerçi kaşı delikti o biraz bozmuş gibi ama, giyimi de bi hoştu. Bide en garibi, çocuk anime izliyormuş. Ben de izlicem artık.Aşık olyrm glba s.ss.
Bir kız düşünün, bir kız daha düşünün. Kızın birinin adı hande, diğerinin adı önemli değil. Adı önemli olmayan kız, bir erkeği seviyor. Hande ise, adı önemli olmayan kızı seviyor. Kız, Hande yi kırmayı hiç ama hiç istemiyor, ama ona karşı bir şey de hissetmiyor. Hande de bunu kabulleniyor ve sadece yanında kalmaya bile razı olduğunu söylüyor.Hande'nin kıza yazdığı şiirleri,sürekli elini tutmak istemesini,ettiği iltifatları,sadece kızı görmek için uzaklardan yanına gelmesini,kıza uzun uzun bakmasını saymazsak, Arkadaş oluyorlar. Bir gün yürürlerken bir şey oluyor. kızın ayakkabılarının bağcıkları açılınca, Hande dur diyor, eğilip bağcıkları bağlıyor. Kız, bu kibarlığı hiçbir erkekten görmediğini farkediyor. O an umutsuzluğa kapılıyor. Belki de erkekler böyle sevemezler diyor.Hande erkek olsaydı ne değişirdi diye düşünüyor,düşünüyor.. Hande de zaten sürekli erkek bedeninde doğsaydım nasıl olurdu diye hayal ediyor. Bazen insanların ruhları yanlış bedenlere uygun görülüyor. Bazen yaratıcı hata yapıyor. Belki de hata yapmayı seviyor. Ve Hande nin bedeni kendine yük oluyor. Kendine sığamıyor,ağlıyor.
Sığındı semaya gözlerinde martı hüznü,
Avuçlarında sahifeler yandı hayat düştü,
Ekmek aslanın ağzında çok yakışıklı,
Mantıklı evlilik kararları bir başka güzdü.
Yaşı ilerledikçe bütün yollar uzandı,
Meslek ve geçim derdi sanki gırtlağında tuzaktı,
O özgür olmak istemişti kendine sorsan,
Özgürlük en basit isteklerinden bile uzaktı.
Sığmıyor aklının ücralarında deniz,
Yedirememiş parayı kendine yok onda bir değeri,
Yok olmak istemiyorken yok oldu gülmeleri,
Yok oldu benliği yok saydı bütün cümleleri .
Solan bütün güneşleri toplamış ceplerine,
Yer bırakmamış insaların en büyük isteğine.
Bi yol bulurum derken anlamış hiç yoktu bile,
Yorulup uzanmış rüyalarının dizlerine.
Zorlama,burda biter bazı şeyler,
Bitsin artık istedim bitecek bazı şeyler.
Ne yaparsam yapayım bu insanlar razı gelmez,
Kölesi olmuyorsan hayat senle iyi geçinmez.
Biraz daha baktı onu terketti semalar,
O da unuttu gerçi uyanmıştı rüyadan.
Islak avuçlar kaldırım ıslak,
Bütün yolu sel kaplamış artık adımları ıslak.
Yavaşça terkedecek bildiği tüm dengeyi,
Mantıklı düşünmekten uzaklaştı sıkıldım deyip.
Neyi düzeltebilir bilmiyor hiçbir şeyi,
Elinde çözüm yokken alt edemez hiçbi derdini.
Nasıl bi dayatmaysa doldu küçük gözleri,
Boşvermek istiyorsa da kalbinde korku gerçeği.
Aklına toplanmış her senaryo geçersiz,
Ahmakça bi kaç fikre kapılmakta hiç gecikmedi.
Büyük Bi Olumsuzluk Oluşturdu Kütleyi,
içinde Sıkıştığı Bedeninden Kurtulmak istedi.
Öyle Oturmuş ki Tam Göğsüne Sıkıntı,
Yarım Nefesler Alıp Hayatı Düşünmekle Yetindi.
Zorlama,burda biter bazı şeyler,
Bitsin artık istedim bitecek bazı şeyler.
Ne yaparsam yapayım bu insanlar razı gelmez,
Kölesi olmuyorsan hayat senle iyi geçinmez.
Bazen şehirlilerden daha "türkçe" konuşurlar.Örneğin Limon yerine "ilimon", ramazan yerine "ıramazan" derler, çünkü türkçede l veya r ile başlamaz sözcükler. Bozuk dediğiniz şey, söyleyiş farkıdır. Senden farklı olan her şeye bozuk demenin pek de mantıklı ve etik olmadığı da apaçık ortadadır.
Romantizm kalıplarından haz etmeyen iki insan düşünün. havada asılı kalan bazı şeyleri saymazsak, arkadaş sayılırlar.Uzun zamandır birbirlerine aşinalar. Kız erkeğin yanında mutlu, erkek kızın yanında mutlu. Deniz kenarında yürüyorlar, kız ayakkabılarını çıkarmış,denize yakın olan tarafta. Erkek biraz daha kontrollü, ayakkabılarını çıkarmadan yürüyor. Elele değiller. Hatta yakın bile değiller. Dalgalar kızın ayaklarında, erkeğe değmeden uzaklaşıyorlar. Konuşuyorlar, kıza şimdi sorsanız ne konuştuklarını hatırlamaz. Ama güzeldi der, huzurluydu. Birden kızın dengesi bozuluyor, denize doğru düşerken erkek kızı belinden tutuyor. Sonra sessizlik. Saniyelerce sustuktan sonra erkek, düşeceksin sandım, diyor. Kız da, düşecektim zaten,diyor. Gülüyorlar. Kız utanıyor ama memnun halinden. Erkeğin ne düşündüğünü hiç bilemiyoruz. Yürüyorlar. Erkek,kızı eve bırakıyor. Bu konu bi daha hiç açılmıyor. Ama kız unutmuyor.
Günümüzde en çok aranan özelliği "olgunluk" olan varlık.
Sürekli küfür eden, sesli konuşan, öküz gibi kahkaha atan, hayatındaki en büyük başarısı iddia tutturmak olan, pis, zevksiz, cinselliğin c'sini bilmediği halde am-göt-meme üçlüsünden başka bi şey konuşmayan, oturup felsefe veya psikoloji hadi bunları geçtim en azından bir iki şiir sohbeti yapmaktan aciz, görgüden kibarlıktan bihaber,annesi tarafından "benim yakışıklı oğlum" diye pohpohlanmış,babası tarafından "benim aslan oğlum ne canlar yakacak" diye şişirilmiş, sürekli aldığı eşyaların parasının muhabbetini yapan, kızlara bi şey ısmarlayarak kendini erkek hisseden, ısmarladığı kızdan da "vermesini" bekleyen, çok büyük özgüven eksikliği yaşayan ve bunu örtmek için sevgilisini aşağılayan, iltifat etmekten yoksun, kadına nasıl davranılması gerektiğini bilmeyen bir nesil ile karşı karşıyayız.
Bir de önceki nesillere bakıyorum. Kitaplarda,filmlerde gördüklerime..
Kibar, olgun, anlayışlı, sohbet etmesini bilen, mesafeli, sevgilisinin fotoğrafını cebinde taşıyan, şiirler yazan, şiirler okuyan, bilmediği konuda konuşmayan,en çirkin kadına bile iltifat etmesini bilen,erkekler varmış. Şimdi böylesini bulmak, görmek ne mümkün.
Beyler lütfen susar mısınız, ses tonunuz miydemi bulandırıyor.
Günümüze nefret, geçmişe imrenme dolu bu yazıyı; hakim olamadığı hormonlarını şiir ile dizginleyen bir şairin şiirinden bir bölümle bitirmek ve size harika bir emsal sunmak istiyorum,gerçi siz ne anlarsınız ya,neyse.
Önce upuzun, sonra kesik saçın vardı;
Tenin buğdaysı, boyun bir başak kadardı.
içini gıcıklardı bütün erkeklerin
Altın bileziklerle dolu bileklerin.
Açılırdı rüzgârda kısa eteklerin;
Açık saçık şarkılar söylerdin en fazla.
Ne çapkın komşumuzdun sen, Fahriye abla..
iki kürt, bir gün türk bir komutanın yanına gitmiş. "komutanım biz Türk olmak istiyoruz" demişler. Komutan da "şu dağa çıkın türk olacaksınız" demiş. Dağa çıkmaya başlamışlar. Bi tanesi daha önce çıkmış, aşağıda kalan kürt "yardım et ben de çıkayım" demiş. Diğer kürt de demiş ki "de siktir lo amk kürdü."
Arkadaşlarla anlatmaya başlayıp gülmekten bitiremediğimiz bi fıkra..
"ne var yani adımlarını alsan geri." derken,sadece ses tonuyla ağlatabilen şarkı.
Suç olmadan dönerken bir otopsi sabahından
Doğrulurken öfkenden iki adım uzağında
Boynundan göğsüne denk düşen bulvar
Devrilen binalar Acıbadem Durağı'nda
Hayır, dudak payı yırtık ruhum ayrık
Mukadderat zift tut ki kaldık ayrı gayrı
Saklanma patika yol zaman zalim
Fezanın yangınlarından yadigar halim
Objeler ihvanlık nesneler objektif
Eskimez insanlık eskimoyu katletti
Kan döker kalbe vermez direktif
Zamanla ağır geldi taktığım sudan bileklik
Göstermez gündüz gözü camımda kör sineklik
Kör bıçaktım üstümü örtmeseydin
Bıraksaydın da son sözümü söyleseydim
Arar bulurdun gerçekten özleseydin
Aslında şaşkınım yıllar olmuş attığın
Kurşunun bıraktığı şuurumun sakatlığından
Yanında yattığımdan dibe battığımdan
Sesimi sildiğimden şarkımı kısalttığından
Fakülte çıkışı yaktığım sigaraydın
Bu aşkı kılıcım bile karşılayamazdı
Ölümle atlar nasıl yarışır
Böyle olmasaydı
Biz birbirimizi her zaman üzerdik
Bizim bütün düzenimiz kargaşada düzendi
Sen dudağını kilitlerden ağlayıp küserdin inan
Dokunulamayacak kadar güzeldin
Ey o zalim şüpheyi şakağıma çekiç vuran çelişki
Ey onun elini tutunca dağılan kalabalık
Gökyüzüne baktığımda saygın bir subay görüyorum
Bu haydut kibrimi bir tarafa bırakıp
Ruhun sevmek istediğinden nefret etmek zor
Onsuz ağaç gibisin hiç akraban yok
Sor kaç semt kaç durak ağlanır
Kaç eşya ayaklanır kaç kadın yasaklanır
Aşkın ilk nefes bilgeliğin son gasp edilir
Sabahın körü yüzümde tokat sersemliği
Odam boş diyelim ki bugün savaş bitti
Ne var yani adımlarını alsan geri
Bilirsin hayat bir bakıma güzeldir
Dar sokaklar poz veren eski dostlar gibi
Mercedes gibi, turkuaz gibi, yaz gibi
Fazla bir mektup son bir şans gibi
Düşündüm ki sen bunu okuyor olsan, ben senin okuduğunu bilemezdim. Çünkü seni tanımıyorum. Henüz, umarım. Ha ilerisi için, tanıştığımızda okumanı isteyeceğim bi şey yazmak gerekirse,şöyle yazayım;
Aldatırsan üzülürüm. Ben asla aldatmam. ilgi gösterilmesini severim, ama üstüme fazla gelme. Kıskanılmaya bayılırım,ama kısıtlanmaya asla gelemem. Onu giyme şunu yapma diyemezsin bana, adamsan yanımda dur rahatça şort giyebileyim. Hiçbir kadına kaba davranma, gözümden düşersin, kadınlarla olan mesafeni koru, gözümden düşersin. Tek taş yüzükle evlilik teklifi yaparsan, beni hiç ama hiç tanımadığını düşünürüm. Ne bileyim, siyah ya da mor bi yüzük olabilir. Pahalı hediyeleri sevmemekle kalmam, nefret ederim. Hatta satın alınan her türlü hediyeden nefret ederim. Hediyelerini kendin yapmanı tercih ederim. Kazaklarını, tişörtlerini falan hep gözden çıkar, çünkü hiç sormam direk benim olurlar.şiir severim,şiir yazan erkek severim, sevdiğimin bana şiir yazmasını daha da çok severim. Uyandığımda okumalık bi şeyler bulmayı severim, yazabilirsin. Pasta börek yapmayı severim, beğenmesen de yiceksin. Ya da ben yediğim bi şeyi yarım bıraktıysam -ki her şeyi yarım bırakma huyum vardır- onu da sen yersin. Yani ben babamdan böyle gördüm, hep yarım bıraktıklarımı ya da iğrenç pasta denemelerimi yer,istisnasız her zaman da eline sağlık der. Araba, saat, çakmak gibi takıntıların olmasın. Gezmeyi sev, yolculuk yapmayı sev, alışverişte benim kararsızlıklarımdan sıkılma -bak bu çok önemli-. Dürüst ol. Söylediklerimin içinde başka bi anlam arama, ne söylediysem o. Sen de imalı konuşma. Sorunlar konuşuldukça çözülür, imalarla değil. Bi masaya oturup sorun çözmeyi bilelim, masadan kalkıp gülümsemeyi bilelim, kavga ederken gülümsemeyi de bilelim. Büyük bi kavga edersek gel sırnaş. Hiç terslemem. Yumuşarım hemen. Benden sevgi gösterisi bekleme, soğuk biriyim, bundan sıkılacaksan hiç gelme. işte öyle yani. Sana şimdilik başarılar.
-Evet,son günlerde hiç porno sitesine girdin mi?
+seninle eşleştiğime inanamıyorum. Umarım bana gerizekalı mikrobu bulaştırmazsın.
-umarım ben de ince boyunlu bakire hastalığı kapmam.
+canın cehenneme. Senden nefret ediyorum.
-Aslında benimle yatmak istiyorsun.
+kadınlık çiçeğimi teslim etmeye karar verdiğimde bunu kendi türümden biriyle yapmayı hayal ediyorum.
-SENiNLE aynı türde biri yok ki.
+sen bi gerizekalısın.dünyanın gerçekten rap müziği,futbol ve arkadaşlarınla takılmaktan ibaret olduğunu mu sanıyorsun?
-Kendini herkesten o kadar farklı sanıyorsun ki.
+neandertal.
-Spastik.
+kurbağa.
-Kaltak.
+sana acımam gerek ama acıyamıyorum.senin gibi olacağıma hayatım boyunca arkadaşım olmamasına razı olurum. Senden nefret ediyorum.
Sabah evden çıktım, kendi mahallemde güven içinde yürüyordum. Saat 9 gibiydi heralde. Etrafı seyretmek huyumdur, bakınıyordum öyle. Bir de ne göreyim, pencerede bir adam, pencereden bakan bi adam değil, direk pencereye çıkmış yani. Cam siliyor. Baktım şöyle bi, vay be dedim adam bu saatte çıkmış cam siliyor. Sonra adam da beni farketti, baktı, el sallamaya başladı. Gülmemek için nasıl zor tuttum kendimi, kafamı önüme çevirdim hemen. Adam bu sefer seslenmeye hişt pişt yapmaya falan başladı. Dedim noluyoruz.. Kulaklığıma sığındım duymamazlıktan geldim,derhal uzaklaştım. Sonradan aklıma geldi acaba tanıdık falan mıydı diye, yüzünü de seçememiştim pek. inşallah tanıdık değildir. Tanıdık değilse zaten kesin delidir..
Cüzdanımda para olduğuna emin olduğum bi anda, parayı evde unuttuğumu görüp kasada mal gibi kalmaktan korkuyorum.
Yolda yürürken yüzüme düşen ağaç gölgelerini biri bi şey fırlattı sanıyorum, ellerimi yüzüme kapatıyorum yolun ortasında. Bunu tanıdık birinin görmesinden korkuyorum.(çocukluk travması heralde)
Çok sevdiğim bi yemeğin içinden iğrenç bi şey çıkmasından ve o yemeği bi daha yiyememekten korkuyorum.
Yolda ayağımın takılmasından ve yüzüstü düşmekten, yüzümde ömür boyu düzelmeyecek izler kalmasından korkuyorum.
Aldatılmaktan korkuyorum.
Çekirgelerden korkuyorum.
Bi uzvumu ya da duyu organımı kaybetmekten, ya da çok sevdiğim birinin kaybetmesinden korkuyorum.
En yakınım gölgem, o da geceleri gidiyor. Sen? Senin en yakının kim? Aklına gelen bir insan ismi yoksa, yalnızsın merhaba. insan beyni, 150 insan ilişkisinden fazlasını kaldıramıyormuş. Ben 15 tanesini bile kaldıramıyorum. Bazı dönemler, konuştuğum insan sayısı bana bağlı olmaksızın artıyor. işte o zaman herkes üstüme geliyor, her şey bana baskı yapıyor gibi geliyor. Kavga ediyorum bi kaç tanesiyle, uzaklaştırıyorum. Hata mı ediyorum?
Onların duyguları önemli olmalı mı benim için? Peki ya senin için? Yanındaki masanın duygularını önemsiyor musun? işte insanların çoğu, masa kadar olamıyor gözümde. Eşyalara saygım var. Küçükken artık kullanılamayacak kadar kısalan kurşun kalemlerimden özür dilerdim. Çöpe atmazdım. Saklardım. Tabi annem sakladığım her şeyi çöpe atmaya bayılırdı. Galiba biraz fazla istifçiydim. Ama özenle biriktirdiğim, sürpriz yumurtalardan çıkan oyuncakları attığında çok üzülmüştüm. Küçücük bi kutunun sana ne zararı vardı ki anne? içindeki oyuncaklar ben okuldayken canlanıp yaramazlık mı yapıyorlardı? Ki sen de onları bana sormadan çöpe attın. Bu bir travma olabilir mi?
insanlara bakmayı seviyorum. izleyip, yaptıklarını çocuklukları ile bağdaştırmayı.. Her huyun, suyun,davranışın çocukluk döneminde yaşadıklarının yansıması olduğunu düşünüyorum.
Beni ben yapan ne? Seni benim için o yapan şeyler belli. Ama beni ben yapan nedir? Ben kimim, neyim? Nerdeyim? Niyeyim? Küçükken babama Allahla ilgili sorular sorduğumda, bana insanoğlunun bildiği kadarını açıklardı. Kitaplarda cevabı yazmayan sorularıma ise, bunların cevabı dünyada yok,fazla düşünürsen delirirsin diye cevap verirdi. Gerçekten de öyleydi.. Ne kadar çok varoluş hakkında düşünürsem, o kadar çok yokluğa yöneliyordum.
Neden varım, olmasam ne olur dedikçe, yokluk beni çekiyordu. Acaba düşünce yokluk muydu?
Yalnızlıktan bahsediyorduk. Geceleri hayal kurarken de böyle oluyor, nerden başladığımı unutuyorum. insan kaç yaşında hayal kurmayı bırakır? Merak ediyorum. Yaşlılar hayal kurmuyor mu yani? Halbuki hayal kurmak da su içmek gibi. Olmadan olmuyor. Ben ne zaman hayal kurmayı bırakacağım? Bununla ilgili bir fikrim yok. Günümün belli bölümlerini hayale ayırıyorum. Hani insanlar spor yapar ya her gün, belli saatlerde.. Ben de onun gibi hayal kuruyorum işte. Bi yerde okumuştum. Piyano çalmayı bilmeyen biri, uyumadan önce piyano çaldığını hayal ederse, parmakları piyano için yatkın hale gelirmiş. Bi şeyi ne kadar çok düşünürsek o kadar çok yaklaşıyoruz galiba. Hayatım boyunca böyle oldu. Neyin hayalini kurduysam ayağıma geldi. insanlar sınavlara hazırlanıyor, güzel bir işe girmek için çaba sarfediyorlar. Sınavı kazanıp güzel bir okula gidiyorlar ama mutlu olamıyorlar, çünkü o okulu neden istediklerini bilmiyorlar. Sadece istiyorlar. Güzel bir işe giriyorlar. Yine mutlu olamıyorlar, çünkü işlerini neyin çekici kıldığını bilmiyorlar. Hayalini kurmadığı bi şeyi neden ister ki insan? Herkes istediği için mi? Bunları düşündükçe, kendimden şüphe ediyorum sanırım. Doğru olan nedir karar veremiyorum.
Ben biraz hayal kurmak istiyorum.
Kötü bir başlangıç yapsak da -gerçekten kötü- nasıl olduysa uyum sağladık birbirimize. Burdan arkadaş olmaz falan diyordum ama, olunca da oluyor işte. iyi de oldu bence. Geri dönmemi de sen sağladın zaten. O üstün edebiyat yeteneğine duyulan hayranlık falan, tevazu falan.. Burda yalnız kalıcam, adam akıllı kimse yok, o Yüzden sen de buraya takıl diye teşvik edicem biraz seni. Ne diyordun? Sevgilin kuduruk olsun..
