zafer dolu bir şarkı. kazanmanın hazzı ve bir o kadar kaybedilenlere yitip gidenlere ağıt gibi, bir şarkı nasıl bu kadar şeyi barındırabiliyor aklı almıyor insanın.
kesinlikle amatör ruhlu değildir sadece hissetmektedir. sadece solo atarken değil şarkı söylerken bi çok müzisyenin yamulduğunu görebilirsiniz, misal bob marley konserlerinde afedersiniz sournlu gibi davranmaktadır ama bu en ufak bir şekilde bizi rahatsız etmez efem. ayrıca düşünün ki maggot braini çalıyosunuz ağzınız yüzünüz yamulmasın da napsın.
her şarkısı defalarce kez dinlenesi insan. brçok şarkısında anılarım ve hüzünlerim vardır. yaptığı müzik gerçekten inanılmaz ve kendi içinde bambaşka bir türdür. tekrar istanbula o kadar yolu hiç çekinmeden geleceğim ama ne üzücü ki bi daha göremiyceğimi düşündüğüm stilinden şu güne kadar hiç ödün vermemiş insandır kendisi. cohene giriş olarak elbetteki dance me to the end of love ve ım your man önerilir ama famous blue raincoat, so long marianne, aint no cure for love la başlanırsa çok daha başka olabilir bence hele güneş daha yeni yeni batarken o hafif yağmurlu havada yalnızlığınızla başbaşa dinlerken.
en zorlayıcı hareketler listesine baş köşeye oturur ve en zevkli olanıdır kanaatimce. yıllardır vücut geliştirmenin içinde biri olarak spor salonunda çekilen acıdan delicesine zevk aldığımı söyliyim ve bu nedenle squat favorimdir ve elbette ki deadliftde unutulmamalı.
aslına tarif edilen kol kaslarının aşınması değil zorlanmasıdır. mevcut ağrı kasların alışık olmadığı zorlanmadan kaynaklanmaktadır. herhangi bir spor salonuna başlayan ülkemiz cengaverleri de ilk haftalarda o ağrıyı yaşarlar. ama aşınma gibi bir olay pek söz konusu değildir tam aksine kas gelişimi ve beraberinde dayanıklılık gelir.
buram buram nefret ve faşizm kokan acınası cümle. ceza ve ödül saçmalığını fazla benimseyen insanlarca söylenir genellikle iki namaz kılıp iyilik yaptıklarını düşünürler ve cenneti hak ederler kalkıp bize de acırlar merhametli ve bir o kadar da egosit tanrıları kendisini övüp götünü yalamadığımız için bizi yakıcaktır ya ondan. bi de daha vahşi ve sadistçesi için (bkz: kafirler için yaşasın cehennem).
türk rock müziğinin nirvanası unutulmaması gereken aşırı karizma kişilik. cem karacayı da çok güzel anlatır.
bütün dostlar gidiyor ne hissedicem kendimi yalnız hissediyorum sözünün sahibi.
tesadüf yoksa modların üzerimden kazandığı paralara ve aşağılık kapitalistlere yedi yirmi dört reklam vermeye bende bayılmıyorum ve bazı uygulamalar(SÖZLÜKPAD GiBi) hala burda bulunma sebebim.
ülkemizde köşe yazarlarının nasıl seçildiğini bir kez daha sordurtur. hani adam iki satır bi şey okuyup gündem ile yazı yazıcağına kalkıp olimpiyatları izliyor ve oturup yaptığı tespit de bundan öteye gidemiyor sorun bu adamı o gazeteye sokan zihniyette.
çok fazladır ama hiçbir ateist şizofren değildir kendisini tanrı olarak görmez bunu düşünen adam birkaç aptal ateistin sözlerini yazıp kendini rahatlatmasın. ateistler inanmıyorum demez inanamıyorum der bunu anladığınız zaman çok şey değişicek.
