izdiham,esrar,yediiklim dergilerinde şiirlerine rastladığım kuvvetli bir kalem. kitabı harikulade şiirlerle dolu. şiiriyle bizi bıçaklayan ama yine şiiriyle yaramıza merhem olan bir şair. allah kalemini kuvvetlendirsin.
O kadar hızlı değişiyorum ki. Bazen, yaşamın sevinç veren bir yüzü ortaya çıkmıyor değil; ama, lütfen allahım, yalnızca bir an için bir şey istiyorum senden. düşlerin içinde yittiğim zaman peşimi bırakmayan bir düşünce var : onu bir kere öpsem ne olurdu? ne derdi? ne hissederdi? ne hissederdim? göğsüm aşktan çatlayıp yarılır mıydı?
bazen aklım almıyor. onu yalnızca ben, hem de öylesine içten, öylesine dolu dolu severken, ondan başka hiçbir şey görmez, bilmezken, ondan başka hiçbir inandığım biri yokken o nasıl olur da bunun farkına varmaz? o nasıl olur da ona zarar vermek istediğimi düşünür?
yüzlerce kez sarılmak istiyorum.sahip olduğum o kadar çok şey ama onsuz hepsi birer hiç. içimden göğsümü parçalamak ve beynimi dağıtmak geliyor onu üzdüğüm için. bunun yanında her gece rahatsız eden varlık sancımdan kurtulmak istiyorum. sabahları varlık sancısıyla güne uyanıp acı çekmek istemiyorum. düşünmek istemiyorum. hakikati bulmak istiyorum artık. allah biliyor ya,çoğu zaman bir daha uyanmama isteğiyle hatta umuduyla yatıyorum yatağıma. sabah gözlerimi açıpta güneşi gördüğümde içerliyorum. Ah, keşke suçsuz biri olsaydım da suçu,bir şu silahla kendini öldürmeni istiyorum dediğinde bir saniye bile düşünmeden beynimi mermiyle parçalayacağım sevdiğime ya da başarısız girişimlerime atabilseydim, o zaman bu isteksizliğimin dayanılmaz yükü yarı yarıya hafiflemiş olurdu. babannemin dediği gibi: Vay halime!Fazlasıyla hissediyorum ki, bütün suç yalnızca bende. bütün mutlulukların kaynağı içimde gizliydi bir zamanlar. şimdi ise bütün kederimin kaynağı gizli içimde, işte o kadar. Bir zamanlar hislerin bolluğunda yüzen, adım başı kendini mutlu edebilecek bir görüntü bulabilen, sevgisiyle bütün dünyayı kucaklayabilecek yüreği olan o kişi değil miyim ben artık? Şimdi bu yürek ölü, içinden hiçbir coşku yükselmiyor artık, gözlerim kurudu ve insanı ferahlatan gözyaşlarıyla artık canlanmayan duygularım, korkuyla bedenimin kırışmasına neden oluyor. Çok acı çekiyorum; çünkü yaşamımın biricik coşkusunu, çevremde bana dünyalar yaratan o kutsal, o can veren gücü yitirdim. o güç yok oldu.
