iyiyi unutmak ve kabullenememek gerçeğini fark eden insan için kendini umursamazlığın ellerine teslim etmek çok da zor olmaz.
Hep derler ki çok fazla kırılan insanlar artık çok fazla kırmaya başlar ve kalpleri neredeyse kararır. Yani bir bakıma, çok fazla üzüldüm artık ebenizi s.kme zamanı, demeye başlar. Geçmişte kendisini yaralayan insanlara duyduğu kini şimdiki insanlardan çıkarmayı kendine hak görür. bu saçma hakkı kendinde bulanlara ses çıkarmamak çünkü onlar üzgün, kimbilir ne onu bu hale getirdi, diye düşünmek; aynı zamanda kendinde bu saçma hakkı görmemek, kendine izin vermemek nasıl çekici bir aptallıksa şimdi olsa yine aynısını yapardım.
Kendime izin vermemek aptallık değil.
Ne savaşmak ne kaçmak ne de görmezden gelmek yöntemini kullanarak kendine yaptığı eziyeti ikiye katlayan insan, bunu çok geç olduğunda fark edince huzura eriyor ve aslında tüm zamanlar boyunca nasıl acı çektiğini anlayıp, kendini buna dayanabildiği için takdir etmeye teşebbüs edip beceriksizliğine çarpınca vazgeçiyor.
Olmayan bir şeye tutunup sadece vicdanının rahat olmasını kısas alarak kendini değerlendiren ödül yerine tehdit kullanan bünyeyi takdir etmek aslında gerekli mi emin değilim.
Tüm bunlardan bir melek olduğum sonucu çıkıyor sanki ama bu beni kıçımla güldürüyor çünkü bir melek olsam daha yeni çıktığım ve kenarlarında düşmeye hazır dolaştığım bu çukura hiç düşmemiş olurdum.
Merak istediğini almadan bırakmaz bu yüzden seni buraya kadar okutan merakının istediğini veremeyerek yazacaklarımın bir kısmını unuttum ama dandik kelimelerime bu sefer güveniyorum.
Suçun kişiselliğinden dolayı birinin faturasını asla başkasına kesmeye çalışmadım ve çalışmam da ama hatam şuydu ki bokunu çıkarmaya çok meraklıyım. Biri benim boğazımı sıkıp ardından samimiyet gösterse tuttuğum kinin hesabını kendime soracak kadar "mal" olmaya da.
Kendini küçük duruma düşüren biri için endişelenip utanan gerizekalı olmaya artık gönüllü değilim.
Pisliğe dönüşmemek için çok çabaladım. Bilerek kimsenin kalbini kırmadım. Kırdıysam da haberim olmadı. Ama kendimi isteklerime teslim ediyorum ve çukura itmiyorum daha fazla. Her şeyi herkesin gönlünü yapacak biçimde yapmaya zorlayan gerizekalıyla kendi rahatını düşünen gerizekalının kapışmasında artık ikinci taraftayım. Tuttuğum taraf kimi ilgilendirir bilmem ama şimdiden şaşkın insan taneleri etrafıma dökülmüş durumda.
Çocuklar gibi şendim.
Hemen anneciğimin ve babacığımın yanağına birer buse kondurmak üzere salona gittim. Annem bostanda babam ise şantiyedeydi doğal olarak. Ben de koşa koşa minik kardeşimi öpücüğe boğdum. O günün şerefine ona iki katı dondurma ısmajdjjxjssjjd
Ağlamaya mecalim yok.
Ben zaten bitiğim.
Denge diye bir şey fiziksel olarak bile kalmadı.
içim acısa bile ağlamam.
Bir fotoğrafla ağlarım.
Kendime ne yaptım böyle?
Bana kim ne yaptı böyle?
4 sene önce öğrendim ve ensest ilişkiyi gördükten sonra iğrenir oldum.
ikinci sebep ise, aniden şiddet içeriği veya çok iğrenç ayıplı sahneler geliyor.
Şimdi hanedanları vs biliyorum olayların yarısına hakimim ama tek bölüm izlemedim. izlemek istiyorum ama işte yukarıdaki sebepler.
