Okul zamanı sırtını burslara,kredilere dayamış öğrenciye iş hayatına daha adımını atar atmaz böyle bir terbiyesizliğin yapılması ayıptır,günahtır...Bırakınız kazansınlar,bırakınız harcasınlar öderler elbet...
Bir ara NTV'de Kredili Yurtlar Kurumunu'nun en tepe yetkilisi gayet sakin bir biçimde,okulu bitiren ama henüz bir yerde çalışmayan veya ödeme güçlüğü çeken öğrenccilerin kendilerine dilekçe vermek suretiyle borçlarını erteletebileceklerini anlatıyordu ki...sonuna 'Ama ödemek zorunda oldukjları faiz devam edecektir'i koydu..Hem de ne koyuş..
AKP Kocaeli 2. sıra milletvekili adayı..4 yıllık bakanlığı döneminde Kocaeli için bir çivi çakmadığını,çakmayı bırak çakılma ihtimali olan bir çivi de göstermediğini gördük..Yine seçilecek o başka..
'Kesin bizim burdandır bu sinek' dedirten sinek..Zira sinekleri öldürmüyor,büyüttükçe büyütüyor bu bok..Korkuyorum,bi gün izbandut gibi bir sinek kapıyı çalıp 'abi alacağımız vardı,noldu' diye hesap soracak benden..
Saçmalıkta son nokta..Ama akılda kalıyor bu bok..Adamlar işi biliyor.Müslüm gibi bir zihin yapıştırıcısı 'bırrr'lasa 'tırrrrrr'lasa da akılda kalıyor,dikakt çekiyor.
Bir aralar çok dinlerdim.Şimdi bıraktım mı?Hayır.Ama uzak kaldım..Hayat çok gürültülü..bu kadar sessizlik fazla geliyor bana..ağlatıyor,tırmalatıyor,uyumsuzluk yaratıyor ben de...Halbuki bir zamanlar ben de öğrenciydim,bir zamanlar sırf beleş diye TArık Zafer Tunaya'daki Yansımalar muhabbet/konser şeysine ben de gitmiştim,sonra çok değişik hislerle ben de çıkmıştım oradan,sonra kaset,cd..vs derken müdavimliğin bir üst derecesine de ekledim kendimi..sonra noldu Kartal-Pendik..Şimdi bazen o büyülü tınıları haber bültenlerinde,orda burda görünce uzaktan bir tanıdık muamelesi yapıyorum o seslerle yarım kalan kişiliğime..
Yarımca-Altyol-Kirazlıyalı minibüs hattı..Üç dakka da bir çıkar önünüze,95 Evler gelmez..hep bunlar gelir..kartal gibidirler,binecek yolcuyu daha kaldırımdan seçerler..yol boyunca hırpalarlar minibüsü..Petkim'in köşesinden dönünce bir rahatlama gelir şöföre,durulur,sakinleşir,hayatın anlamını sorgulamaktadır sanki..gözleri buğulanır,dalgın dalgın yoal bakr..Kaptan altınevlerde inecek vardı..
Babanın erken yaşta kaybedilmesi hayatın erken yaşta tepetaklak olmasıdır.
O gittikten sonra onun göremeyeceği,ama görmek istediğini düşündüğü bir sürü şeyi sırf o istedi diye gerçekleştirebilir geride kalan.Fortoğraflara bakıp uzun uzun ağlamaların yerine daha çok huzur verir bu.
Babanın erken yaşta kaybedilmesi,genç yaşta kabristanları mesken tutup uzun saatler boyunca beyaz mermer taşa bakıp bakıp iç geçirmek,zamanı geriye almak isteyip de alamamanın ezikliği ve kızgınlığı;kızdıkça köpüren ruhunuzun yorgun düşüp tevekkül denizlerine kendini atması;sabır,sabrın erdemi,erdemin yüceliği;gece yatarken hiç yere,durduk yere aklınıza gelen bir ayrıntının uykunuza darmadağın etmesi,asker koğuşunda gece üçte yatağınızdan fırlayarak sonlandırdığınız rüyanızın en can alıcı anlarını(babanızı köpük köpük sular veren bir pınarın başıdan bembeyazlar içinde su içerken görmenizi) koğuş kalk'a kadar bir telefon kulübesinin içinde ağlayarak tekrar ve tekrar hatırlamanız,hayatınızın üç koca yılını geride bırakmış olsanız da o rüyayı daha dün görmüşsünüz gibi hatırladıkça heyecanlanmanız;kardeşinizin omzuna atacağınız elin artık abilikle beraber babalığı da getirmiş olması;o giderken,öylece yere yatmış gözlerini tavana değil de aslında uzakta bir yere dikmişken,sımsıkı tuttuğunuz elinden koca bir hayatı bırakıp gittiğini görmek,o yeşil gözlerin içinizde bir yere bastıra bastıra kazımış olduğu hatırasıyla yaşamak demektir.
Bir babayı kaybetmek,erken ya da geç,her zaman hazırlıksız yakalanan asıl maça başlandığının haberidir.
Necip Fazıl dermiş ki:
''Tam otuz yıl saatim işlemiş
ben durmuşum
gökyüzünden habersiz
uçurtma uçurmuşum''
izmit: Küçük olmasına rağmen bir vampir gibi istanbul'u yiyip bitiren,yedikçe de beslenip gelişen güzel şehrimiz.
Plaka kodu 41,telefon kodu 0262,hayat kodu 'fethiye'deyim abi,tamam köşede buluşalım.
Öyledir,böyledir de biz memnunuz be abicim,istanbul elinin altında,Bursa kıçının dibinde,denizse deniz,yüzmeyse yüzme,yaşıyoruz işte...
Askerliğimin belli bir kısmını geçirdiğim küçük,şirin Karadeniz şehri.Haftasonu oldu mu halkın büyük bir kısmının perdeleri çekip evlerine çekildiğini düşündüğüm şehir.Zira tugaydaki abaza potansiyeli halkı bir nevi memleketinde gurbetliğe itiyor.Temiz havasının da çürüyen ciğerlerimize iyi geldiğini söylemeliyim.
'Arkadaş'...Ne yazarından ne seslendireninden haberimin olmadığı ama en olmadık anlarda karşıma çıkıp beni saçmasapanlığın çok da uzakta olmadığını kanıtlayan şarkı...
'ortaaaakkkk olmak,her derdeeee,kedereeee,ve yürümek beraberce elele....evet arkadaş nerden geldiğimi,nereye gittiğimi bana sen öğrettin....'' Ne gerzek adammışsın sen yaaaaaaa...
işsiz kalınan istanbul günlerinde olayların sıkıştırmasıyla kendine sığınacak kapı arayan ruh,bir zaman din istasyonunda ağır duraklar.iş edinilen din,zamanla zamanı kaplar,yayılır,büyür ve bir perşembe günü öğle vakti cuma namazı niyetine abdest alınıp camiye girildikten ve 2 saf cemaat gördükten ve zamanla öğle namazının kombinesinin bu kadar olduğunu anladıktan sonra zirve yapar,sonra dibe çöker..
Cumartesi gecesini cnbc-e dizileriyle kendi paramparça eden bedene ait beyin gece 4 sularında 'yat' komutu verir,04,30 dolaylarında girilen uykudan önce 'ulan gene haftasonunun içine zıçtık,pazartesi gene tarumar olucaz' düşüncesi beyinde habis ur gibi büyür.Ve Pazar sabahı kaçınılmaz son:10,30 dolaylarında uyanan beyin saate bakmasıyla zirve yapar,hemen telefona sarıaln eller daha ağız ne söyleyeceğine karar vermeden ara'ya basar,ve akabinde anlamsız diyalog:'ismail bey,ben uyuyakalmışım,beni idare edin,yarım saate kadar işte olucam'...iyi de ulan bugün pazar....
cumhurbaşkanını tanımayıp,uzatılan mikrofona,kameraya ablak yüzle bakıp seçimlerden ne ummduğunu anlatmaya çabalayan türleri de vardır:'yani,olay büyük,tüm istanbul'u ilgilendiriyor yani,olayın sonunda ne çıkar bilemem yani,ama güzel bir şey'
