hem geçici yaşama yolcu misali elveda diyen için hem de geride kalan zamana meydan okumaya devam eden ölümlüler için ölüm sonrası gidenin yaşama kiralık dünya için sanki hiç bir vakit geçirmemiş olduğu düşüncesidir.ölüm böylesine acımasız ve aynı zamanda unutkanlık yapan bir şey olmasaydı ölüm adına düşünmek de gereksiz olurdu.
hayatı boşluklarıyla yaşamış,en dolu dediği anlarında birilerini bir şeylerini kaybetmiş bir adam gün gelir gönlünü birisine kaptırır.kendince güzel,olmazlardan bir yerdenmiş kız.ama olmazların sevdası o kadar kısaymış ki gülmez adam gözlerine kaptırdığı kızın kendisinin gözlerini görmeyecek kadar dünya körü biri olduğunu anlamış.sonra kendi kendine bu boşluk,yanlızlık dolu yaşamında yek tane olan sevdasının "olmazlarda bile bile aşk kaybetmek" olduğunu anlamış.olmazlarda sevgi aramak sevginin varlığına atılmış bir yalan olmakla kalır.sevgi olmazlarda değil yalansız gönüllerde,gözlerde olur.
nefeslerin kesilmesi,bakışların yok olması,dünya hayatı adına her şeyden vazgeçilmesi ve yeni,başka ,görülmemiş bir hayata "merhaba" demenin hiç uzakta olmaması ya da çok yakında olmasıdır.sonsuzluk aleminin kapısı olan ve adına ölüm denilen bir kapıdan geçmek dünya hayatındaki o bitmek tükenmek bilmeyen koşuşturmanın aslında bir gün sona ereceğinin ve zamanının sanılandan yakın olduğunun bir göstergesi olur bazen.
gözlerinin,ellerinin her şeyinle onun o da senin olduğu zaman ve adının ne koyulduğu önemsiz bir birleşimdir.yalanı sevdasını geçmeyen,sevdası yalanla birleşmeyen ve sevda ile yalanı aynı ağızdan duyulmayan bir hayaldir.hayali bile güzeldir.
