insanların bazılarının hayata gülerek başladığı bazılarının ise üzgün başladığını suratlarının hiçbir mimik hareketi bulunmadan durdukları zamanki dudak şekillerinden anlamam benim için bir tespitti.
Tek taraflı bitmişse bitmemiştir. Eğer iki taraf için bitmişse bitmiş olabilme ihtimali vardır. Çok net bittiyse biter. Akılda kalmış anıların kırıntıları kalbe düşmeye devam ediyorsa bitmemiştir. Tabi buna hepimiz aşk diye yaklaşıyoruz. Ama durum çok farklı da olabilir.
ilk durakta inmediğim zamanlar insanları inceleyip acaba şuan ne düşünüyorlar diye kendi kendime eğlendiğim ve kendimi psikolog gibi hissettiğim mekan.
Kimse sana bu dünyaya gelirken bir omuza ihtiyacın olacağını ve seni bir omuzun beklediğini söylemedi. Dünya öğretti bizi buna. Bir şey daha öğretti ki o omuzun sana destek çıkacağı iyi hissedeceğini ama omzunu yaslamaktansa sarılmayı dene. O daha iyi hissettirir.
Tıp fakültesi ile ilgili diyebileceğim tek şey tıpçıdan yar olmaz arkadaşlar. Üzerinizde ne tür yöntemler deneyeceği belli olmaz. Sizi birden neşterleyip dikiş atmak isteyebilir. Aman diyelim.
