Hafta sonunun provasıdır çarşamba. insanlar, akşamları dışarı çıkarlar, rakı balık yaparlar, gençler hafta ortasına gelmenin ve hafta sonuna ramak kalmanın mutluluğunu yaşarlar. Güzeldir bu anlayış. Ne salıda vardır, ne perşembede. "Hafta bitiyor yahu, az kaldı." diyerek motive eder insan kendini ve moralini yüksek tutar. Mutlu olmak zor değildir, daha iyi anlarsın.
an itibariyle benimle arkadaş geçinmeye çalışan eski sevgilimin bana yaptığı imalı söyleyiştir. Olay şöyle gelişir efenim:
Esas karakter hissettiği vicdan azabından ötürü eski sevgilisine bi faydası dokunması amacıyla ders çalışma konusunda gaza getirmeye çalışmıştır. Faydası da olmuştur, laf aramızda. Dersini düzgün çalışan annovnnik ne olur ne olmaz ihtimaline karşın aslında word dosyasına yazdığı her cümleden sonra kaydet tuşuna bassa da tüm pencereleri kapattıktan sonra yazmış olduğu kısmı bulamamaktadır. Arar tarar, başka sayfalar açar, word dosyaları açar bulamaz ve duygusallığın boyutunu henüz aşamamış olmasından mütevellit aslında nefret ettiği ama bir o kadar da sevdiği eski sevgilisini arar: Ağlamaklı bi ses tonuyla "kaybettim bulamıyorum"..
Neyse karşı taraf olsunlu molsunlu bikaç cümle kurar. Telefon kapatılır. içinde yazmış olduğu dosyayı aslında bulabileceğine dair inancını hala yitirmeyen annovnnik bilgisayarını biraz daha eşeler deşeler ve dosyayı gerçekten bulur!! (bkz: evreka)diye çığlıklar ataraktan eski sevgilisini tekrar arar, ve kendisine şöyle bir cevap gelir:
"Yaaa bak işte hayat böyledir. Tam kaybettim derken çıkarıverir karşına,buluverirsin sen de. Bu lafımı da unutma."
Evet, sözlük.. öküz eski sevgili haklıdır aslında ama onun şu anda hayatında başka biri olduğundan ben bundan kendime pay çıkaramıyorum maalesef. Söyle beni aramasın o zaman ya!! Çok derin mevzular.. Burada keseyim en iyisi..
