zamanla fiziksel acıya dönüşen illet. sürekli olarak hayatı kaçırıyorum hissine neden oluyor. başta tercih bile olsa sonradan geri dönüşü olmuyor. o yüzden yalnızlığı övenler gerçekte tam anlamıyla yalnız olmayan kişilerdir.
Mutlulukla memnuniyet farklı şeylerdir. Yani bir insan yaşantısından memnun olabilir ama bu mutlu olacağı anlamına gelmez. Dolayısıyla bir insanın sürekli mutlu olabileceğine inanmıyorum. Bana kalırsa mutluluğu değerli kılan bu kadar nadir olmasıdır.
şu zamana kadar sadece bir asosyal kız tanıdım, o da yalnız ve tek kelime konuşmadan günü bitiren biriydi. onun dışında en asosyalinin bile görüştüğü birkaç kişi oluyor.
