askerliğe bakış açımı değiştirdi bu adam. çok değil sadece 5 gün önce bir muhabbet sırasında "sikerim askerliği oğlum, canımı sokakta bulmadım ben" dedim. pazar günü okumaya başladım bu hikayeyi, bugün bitirdim ve askerliğe olan bakış açım komple değişti. keşke elimde olsa da şubatta askere gidebilsem dedim çünkü barış asteğmen öyle bir anlatmış ki yaşadıklarını inanılmaz amk, içtiğim sigara bile nedense daha anlamlı geldi bana. okuyun abiler, okuyun ablalar, biz istanbullarda ankaralarda izmirlerde bilmem nerelerde sikimiz taşşağımızda, sikerler askerliği derken oralarda neler yaşanmış, neler yaşanıyor.
etkisi günler süren, tek kelimeyle mükemmel film. 3 gün önce izledim ve etkisi inşallah birkaç gün daha sürer.
özellikle filmdeki baba yaptıklarıyla insanın canını çok acıtıyor. melanie laurent'ten bahsetmeye gerek yok zaten. oynadığı her filmde onu izlerken başka diyarlara giden bir insan için bu film tam bir cennet.
hayatımın en güzel 10 yılını geçirdiğim, istanbulun en sakin, huzurlu ve güzel semtlerinin başında gelir. bir yaz günü evde otururken, tek duyduğunuz, oyun oynayan çocuk sesidir. tek tük araba geçer sokaklarından. bu derece sakindir benim emirganım.
