Ortalıkta bir tane bile çocuğun yada bu durumdan psikolojik olarak etkilenecek yaşta insanın olmadığı saatlerde tanık olduğum hadisedir.
Olay sevgili görev aşkı ile yanıp tutuşan bekçimizin, bu kimseyi enterese etmemesi gereken görüntüye tanık olan insanlar için kendini namus bekçisi ilan etmesiyle başladı. Sadece etraflarında dolansa yine iyi aynı zamanda çifte doğru bakışlarını kitlemiş bir yandanda copunu okşuyordu. Çift tabii bir süre sonra durumdan rahatsız olup ayrılmak zorunda kaldı. Ardından sevgili görev aşkı ile yanan bekçimiz görevini (!) yapmış olmanın mutluluğu ile yeni öpüşen çiftler aramak üzere karanlıkta ağır adımlarla kayboldu.
Dün yolumuzun üzeri olduğu için " Ülkemizde ne güzellikler var. Elin japonu taa nerelerden gelip görüyor biz şurdan 50 km yolumuzu uzatmaya dayanıp görmüyoruz." diyerek 50 km yolumuzu uzattık ve Unesconun dünya mirası listesine aldığı safranboluyu görmeye gittik.
ilk durağımız kristal teras adını verdikleri yere gittik. Buranın olayı derin ve büyük bir kanyona uzanan bir teras inşa etmiş olmaları. Jetonla geçiş yaparken kurallar var tabii güvenlik için
+ 10 dakikadan fazla kalamazsınız.
+ 30 Kişiden fazla kişi çıkmamalıdır.
Bu kurallara uymazda başınıza birşey gelirse cenazeniz için parçanızı bulamazlar !
(Sonradan öğrendiğime göre bunlar terasın demirlerini kastırmayacak oranlarmış)
Verdik jetonu geçtik. Bir baktım 36 kişi var terasın üstünde. Her tarafta korkuluklara dayanmayın yazıyor. Fakat bizimkiler bir fotoğraf uğruna olabileceği kadar sarkıyorlar o korkuluklardan. Çıkmadan önce bir hesap yapayım dedim. Normal bir insanı 80 kilodan saysak... Ben 126 yım. Şu çocuğa 40 kilo desek... 160 eder 2 kişi yerine geçer. vs.vs. Hesaplarımı bitirdim. O arada geçen zamanda orda olanlar inmiyor birde üstüne yenileri geliyordu. Kararttım gözümü " Muhtaç olduğum cesaret, damarlarımda akan kanda mevcuttur" diyerek attım kendimi terasın ortasına. Eee benim aydınlanmam gerekiyordu... Kenardan bakmakla bir fark görünmüyor ki altımdaki cam tozdan puslanmış aşşağıyıda göremiyorum. Başlarım sizin terasınıza şurda göze aldığım tehlikelere değmez diyerek geri döndüm bizimkilerin yanına. Fazla zamanımız olmadığı için şehiri gezelim evleri görelim birde tepe varmış orda hem yemek yeriz hemde şehri yukardan izleriz diyerek oradan ayrıldık şehire indik.
Bir küçük bilgilendirme yapayım Şehir iki kısımdan oluşuyor diyebiliriz. Bi işte safranbolu evlerinin bulunduğu yer birde modern(!) yaşamın bulunduğu apartmanlar vs. vs.
Tabi apartman görmeye gelmediğimiz için aheste aheste arabamızla o sokaklardan geziyoruz. WTF ! Bu evlerin hepsi aynı lan ! Kopyala - Yapıştır yaparak şehir kurmuş herifler. Ben mızmızlanırken "birde şehri yukardan görün siz" diye çıkıştı ordan tek dişi kalmış canavar, aman pardon dede. Fazla uzatmayacağım bu şehir için fazla bile yazdım.
Çıktık tepeye haa bu arada söylüyeyim adamların felsefesi şu;
Her 250 Metrede bir gişe gibi birşey var heryerden geçerken 2-3 TL veriyorsun. Adamlar tabii biliyor bu şehri gören birdaha 100 KM yakınına gelmez. Ne kadar koparabilirsem kardır diyor. Evet çıktık tepeye arabayı park ettik karşıya geçmezmiz gerekiyor. yokuş olduğu için arabalarda hızlı geçiyor atlıyamıyorsun yola. Bu kadar kaba bir halk olabilir ! Abartısız söylüyorum 4-5 Dakika orda 4 kişi karşıya geçmeyi bekledik. Sonunda bir 34 Plaka araç durdu da geçtik.
Gişeye evrimini daha tamamlamamış bir yaratık koymuşlar. Şerefsiz o japonlardan kafalayabildiğini kafalıyor 3-5 lira cebine atıyor. Onlarda akıllanmış ne mal olduğumuzu öğrenmişler aq hemen hesap yapıyorlar artık. tur rehberlerine bildirdim hemen tabii durumu sonra ne oldu bilmiyorum. Seyir yerleri yapmışlar. Tahtadan korkuluklar elimi değdirmemle sallanmaya başlaması bir oldu. Yukardan baktığımda kopyala-yapıştır şehir dahada gözüme battı. Bakın abartmıyorum tek farklı bina kaymakamlık binası. Ama yiğidi öldür hakkını yeme onu yapmışlar yani harbiden yapmışlar. Bir baktım yanımızdaki yerde japonlar içleri yaşam sevinci ile dolmuş bir şekilde çırpınıyorlar.
Alırım lan ben bunların teknolojisini elinden aq ne anlıyorlar acaba kopyala yapıştır binalardan anlamadımki
Ben yine hayıflanırken 1.50 boylarında bir tur rehberi duymuş olacakki bana diğer görmem gereken yerleri anlatmaya çalışıyor. ama ses gelmiyor anacım. aradaki 47 cm uzaklıkta ses dalgaları yitip gidiyor... Yes yes dedim çırpınan japonların yanına postaladım bunu. Eeh son kez hüsran yaşadıktan sonra bari karnımı doyurayım dedim. Adam gibi yiyecek yer yok. soruyorum yerli halka turist gibi bakıyorlar. Sonrada kendi saçma eşyalarını göstermeye çalışıyorlar. Koskoca safranboluda bulduk bir urfa sofrası. Karnımızıda doyurduktan sonra bari bi lokum alalım dedik. Bize piyasada bulabileceğimiz 10 liralık lokumu 25 liraya kitlediler. net ! Alaman çukulatasının daha güzellerinin artık ülkemizde daha ucuza bulunması gibi bir durum söz konusu yani. Aldık kazık lokumlarımızı bindik arabaya. Peder bey şoför koltuğuna yöneldi. " Dedim dur peder bey sen yavaş sürüyorsun buradan en kısa zamanda kurtulmak istiyorum ben süreceğim ! "
Günün özeti;
" Yer mi lan anadolu çocuğu, sen ancak o ponçik japonları kandırırsın"
Karakterimiz düşmanının evinde düşmanın en yakın dostunu öldürmüştür. Kapıya bakan bir koltuğa kurulur ağzında bir ağaç çöpü silahını kapıya doğrultmuş beklemektedir.
Düşmanı kapıdan içeri girer ve ;
+ Hey!! Ne oldu burada !
- içeri gel ahbap. (Elindeki silahla düşmanın ölmüş arkadaşını göstererek) Arkadaşın konuşabiliyor olsaydı, seni kendisi içeri davet edebilirdi. der :D
