şiir de köpük cinsi bir şeydir doğrusu. bir hareket, bir çalkantı, bir ameliyenin bulunduğu yerden çıkar. koşan atların, kuduz hayvanların, saralı insanların ağzında, dalgaların çarptığı, çağlayanların düştüğü yerde köpük olur. bir de maden eritilen potalarda rastlarsınız köpüğe. madenlerin erimesi, ırmakların akması, atların koşmasıdır esas olan. köpük bazen bir belirti, ama her zaman bir artıktır. köpük gider, geriye onun belirmesini gerektiren iş kalır. şiir de bütün öteki sanatlar gibi asıl hareketin kendisine özgü dışa vuruşudur. bir tamamlama, bir kaçınılmaz fazlalık, yerini bulamamış insanlığın çalkantısından doğmuş bir köpüktür.
