Temmuz 1958'de ABD Deniz Araştırmaları Ofisi dikkate değer bir buluşu açıkladı.
Bir oda büyüklüğünde 5 tonluk bir bilgisayar olan IBM 704, bir dizi delikli kartla beslendi. 50 denemeden sonra bilgisayar, soldaki işaretli kartları sağdaki işaretli kartlardan ayırmayı kendi kendine öğrendi.
Yaratıcısı Frank Rosenblatt '50, Ph.D.'ye göre bu, "perceptron"un - "orijinal bir fikir üretebilen ilk makine"nin - bir gösterimiydi. '56.
Daha sonra Cornell'in Biyolojik Bilimler Bölümü'nde nörobiyoloji ve davranış alanında doçent olan Rosenblatt, o zamanlar Buffalo, New York'taki Cornell Havacılık Laboratuvarı'nda araştırma psikoloğu ve proje mühendisiydi.
Rosenblatt 1958'de şöyle yazmıştı: "insan niteliklerine sahip makinelerin yaratılmasıyla ilgili hikayeler uzun zamandır bilim kurgu dünyasında büyüleyici bir alan olmuştur." "Yine de böyle bir makinenin, algılama ve tanıma yeteneğine sahip bir makinenin doğuşuna tanık olmak üzereyiz." ve herhangi bir insan eğitimi veya kontrolü olmadan çevresini tanımlamak.
Haklıydı ama bunu kanıtlamak yarım yüzyıl sürdü.
"Tüm bu yapay zekanın temelleri Cornell'de atıldı."
Thorsten Joachims, BDT profesörü
ilk ciddi rakip
Rosenblatt'ın iddiaları muhabirlerin ve yeni ortaya çıkan bilgisayar topluluğunun büyük ilgisini çekti. New York Times'ın manşetinde "YENi DONANMA CiHAZI YAPARAK ÖĞRENiYOR: Psikolog, Okumak ve Daha Akıllı Büyümek için Tasarlanmış Bilgisayarın Embriyosunu Gösteriyor" yazıyordu. The New Yorker şunları yazdı: "Aslında bu bize, insan beynine karşı şimdiye kadar tasarlanmış ilk ciddi rakip gibi geliyor." https://galeri.uludagsozluk.com/r/2348798/+
yapay zekaya dair çoğu teorik kavram, bizzat kendi yetiştirdikleri bilim insanlarının üretimi çünkü.
1943 te perseptronu geliştiren Warren McCulloch ve Walter Pitts ten beri yapay zekanın günümüz dünyasına hükmedeceğini biliyorlardı, ve bilim kurgunun sovyetlerden, abd den çıkması tesadüf değildi anlayacağınız! ellerinde bir zamanlar bolca kaynak mevcuttu!
1960 ların başında Rosenblatt , biyolojik ilkelere uygun olarak yapılmış ve öğrenme yeteneği gösteren elektronik bir cihaz olan Perceptron ile tanınıyordu . Rosenblatt'ın algılayıcıları ilk olarak 1957'de Cornell Havacılık Laboratuvarı'ndaki bir iBM 704 bilgisayarında simüle edildi. Algılayıcının gözünün önünde bir üçgen tutulduğunda, algılayıcı görüntüyü alıp rastgele bir dizi çizgi boyunca tepki birimlerine iletiyordu. https://galeri.uludagsozluk.com/r/2348797/+
ayhan tarakçı, teknoseyir, kerem gök, bsm tv, sol tv gibi halkçı, akılcı, ahlaki kaygılar taşıyan üç beş kanal haricinde kendileri de bilmiyor, hele bir suratlarına bakın, aynı şeytana benziyorlar. birçoğunun para kazanmak için ahlaksızlığın, gericiliğin, sömürünün her çeşidini sergilemek dışında hiçbir derdi tasası yok.
her konuda özentiliğin, cehaletin, akılsızlığın, gericiliğin, ahmaklığın, ahlaksızlığın bayrak sallayanı olmak için birbiriyle yarışan hilkat garibesi ucubeler yarattık.
bu herifler, bizim çocuklarımız işte.
bunları adam gibi eğitemeyen biziz, biz!
alın teriyle yarattığı değere, topluma, tarihe, ailevi değerlere, kendi bedenine ve ruhuna bile büsbütün yabancılaşmış yok olmaya mahkum, gerici ve ahmak, kibir budalası, narsist hiçbir başarıya muvaffak olamayacak rezil kepaze bir kuşağın tohumlarını eken bizdik.
hız aşırtma ve yüksek frekans sorunlarının ortak bir kaynağı var: VRM'ler . Temel olarak VRM'ler güç kaynağı birimleridir. Bu tür cihazların tasarımı zor bir iştir (voltaj ve akım kararlılığı, soğutucuların boyutu, OCP (aşırı akım koruması), vb.) ve bazen bazı parçalar küçük boyutlu olabilir. Küçük boyutlu VRM'ler, VRM'lerin sağlaması gereken akımın çok yüksek olması durumunda (yüksek GPU yükü nedeniyle) kartın arızalanmasına neden olabilir.
yani gpu nun yüksek akım talebine yanıt veremeyen vrmlar yanarken beraberinde gddr6 vramlerinizi bellek yongalarınızı da götürüyor, 200-300 derece sıcaklıklara ulaşmalarının akabinde lehimleri de eriyip aşınıyor.
Şebeke giriş konnektörü toprak/toprak pimi her zaman için güç kaynağının içindeki ATX güç kaynağının metal kasasına bağlanır.
Bu aynı zamanda güç kaynağı vidalarla yerine doğru şekilde monte edildiğinde bilgisayarın metal kasasının tamamını toprağa/toprağa bağlayacaktır.
ATX güç kaynağı çıkış voltajı da her zaman topraklama referanslıdır, çünkü 0V potansiyel siyah kablolar da güç kaynağındaki metal kasaya bağlı oluyor hep.
Şebeke fişi topraklı olan bir cihaz, topraklamalı şebeke prizine bağlanmadığında elektrik çarpması sorununun yaşanması da bu eksiklikten kaynaklanıyor.
Topraklama pinlerine sahip cihazlarda genellikle elektromanyetik paraziti bastırmak için bir şebeke giriş filtresi bulunur. Filtrenin bir kısmı iki kapasitörden oluşur; bir kapasitör Canlıdan Dünyaya ve başka bir kapasitörden Nötrden Dünyaya. Giriş filtresinin amaçlandığı gibi çalışması için toprak bağlantısı gereklidir.
ATX güç kaynağının topraklaması bağlantısız bırakıldığında sorunlar meydana gelir. Kapasitörler kapasitif bir voltaj bölücü oluşturur; bu, 230 volt AC şebeke girişi için bilgisayarın metal kasasının 115 volt AC'de kapasitif olarak yüzdüğü anlamına gelir.
Bu kulağa tehlikeli gelse de aslında öyle değil, çünkü kapasitörlerin kapasitansı oldukça küçük, bunların 2,2 nanofarad olduğunu varsayalım. 50 Hz veya 60 Hz şebeke AC frekansında, 2,2 nF'lik empedans oldukça yüksektir, yaklaşık 1,2 megaohm.
Yani PC'nin metal kasasına veya PC'ye bağlı fare, klavye, ekran vb. herhangi bir şeye dokunulduğunda elektrik hissedilebilir, ancak kaçak akım güvenli değerlerin altındakilerle sınırlı olacaktır.
PC ve ekran gibi birden fazla cihazın birbirine bağlanması bir sorundur, sanki ekran da benzer bir filtreye sahipmiş gibi, kaçak akımı iki katına çıkarabilir ve PC'ye benzer şebeke filtresiyle bağlı tüm diğer cihazlar da toplanır, bu nedenle şok oldukça güçlü olabilir ancak öldürücü değildir.
Cihazları birbirine bağlarsanız ve voltajları farklı potansiyellerde olursa da sorun olur. Topraklanmış bir cihazınız varsa, onu bağlamak filtre kapaklarını boşaltacak ve potansiyeli eşitleyecektir; bu nedenle, potansiyelin herhangi bir veri pini aracılığıyla eşitlenmemesi için cihazın önce toprakları bağlayan bir konektöre sahip olması en iyisidir.
Yani evet, topraklı bir prize bağlanması gereken ancak topraklı bir prize bağlı olmayan herhangi bir cihazdan şok alacaksınız. Cihaz düzgün çalışıyor olsa bile.
Bazı eski şebekelerde topraklı prizler yoktu ve bu, topraklı prizler gerektiren yeni cihazlar kullanıldığında bir sorun çıkarmıştır.
Pek çok cihazın kullanım kılavuzunda topraklı bir prize bağlanması gerektiği yazmaktadır; dolayısıyla, eğer elektrik çarpıyorsa, cihazı kılavuzun yasakladığı bir şekilde kullanıyorsunuz demektir. topraklı prizleri yok anlamına gelir bu.
Bazı dizüstü bilgisayar güç kaynakları topraklanmamış fişle birlikte gelir, dolayısıyla topraklamaya ihtiyaç duymazlar. Ancak bu tür güç kaynaklarının topraklama olmadan çalışması gerektiğinden iki sorunu olabilir. Çıkışları topraklanmamıştır ancak değişkendir, bu nedenle güç kaynağının anahtarlama frekansında dalgalanabilir ve değişken voltaj oldukça büyük olabilir, bu nedenle dokunulduğunda elektrik hissine neden olabilir ve elektromanyetik girişim yayabilir. Bu genellikle şebeke girişi ile düşük voltaj çıkışı arasına bir filtre kapağı konularak önlenir, ancak daha sonra yüksek frekanslı kayan voltajı kaldırdığı için çıkışın, kayan şebeke voltajıyla kapasitif kuplaj yapmasına neden olur, bu nedenle üzerinde şebeke frekansı AC voltajı mevcut olabilir. çıkış, tıpkı ATX kaynağının topraklanmaması durumunda olduğu gibi.
kontrol kalemini prize soktuğumuzda yanan kısım ac akım içerir, fazdır, diğeri de nötr, her iki yandaki alüminyum demir çıkıntılarsa topraklamaya uzanan bağlantılardır.
pekala aynı ölçümleri multimetreyle daha sağlıklı biçimde de yapabiliriz!
ground ve nötrle faz kavramının kaynağı doğrudan elektrik bilimi.
Nötr: Bir elektrik sisteminde nötr, bir transformatörün veya jeneratörün merkezine bağlanan iletkendir. Ana işlevi, voltaj için bir referans noktası sağlamak ve elektrik akımı için bir geri dönüş iletkeni görevi görmektir. Basit bir ifadeyle nötr, elektrik devresini tamamlayan ve akımın bağlı cihazlara ve cihazlardan akmasına izin veren iletkendir. Normalde nötr, kablolarda mavi renkle temsil edilir ve dağıtım panelinde toprağa bağlanır.
Faz (Phase): Faz, elektrik akımını güç kaynağından (transformatör veya jeneratör) elektrikli cihazlara taşıyan iletkendir. Üç fazlı bir sistemde üç faz vardır: faz 1, faz 2 ve faz 3. Her faz, birbirinden 120 derece faz farkıyla alternatif akım sağlar. Bu fazlar, elektrik yükünün dengeli ve verimli bir şekilde dağıtılması için gereklidir. Kablolarda fazlar kahverengi, siyah ve gri renklerle temsil edilmektedir. Velhasılı, içerisinde elektrik akımı olan kablo.
Topraklama (ground): Topraklama veya topraklama olarak da bilinen toprak, herhangi bir elektrik sisteminin çok önemli bir parçasıdır. Birincil amacı, bir arıza veya aşırı yük durumunda elektrik akımı için güvenli, düşük dirençli bir yol sağlamaktır. Toprak, toprağa veya topraklama plakasına bağlanır ve istenmeyen akım için bir kaçış yolu görevi görür. Bu, elektrik çarpmasını önlemeye yardımcı olur ve hem insanları hem de elektrikli ekipmanı korur. Kablolarda toprak bağlantısı yeşil ve sarı renkle temsil edilir.
Anakartınızın VRM'si, CPU'nuzun veya GPU'nuzun tutarlı bir voltajda temiz güç almasını sağlayan kapasitörler, bobinler ve MOSFET'ler de dahil olmak üzere çok önemli ancak yeterince takdir edilmeyen bir dizi elektronik bileşendir.
Zayıf bir VRM, performansın düşmesine neden olabilir ve işlemcinin yük altında çalışma yeteneğini sınırlayabilir. Hatta özellikle CPU'ya hız aşırtma yapılırken beklenmedik kapanmalara bile yol açabilir . Bunun nedeni, zayıf bir VRM soğutma bloğu veya yetersiz VRM soğutması olabilir.
Bir VRM'nin ilk işi, bilgisayarınızın güç kaynağından gelen 12 voltluk gücü kullanılabilir bir voltaja dönüştürmektir. işlemciler için bu genellikle 1,1V ila 1,3V arasındadır. içerideki hassas elektronik parçalar çok fazla volt nedeniyle kolaylıkla kısa devre yapabilir. Bir işlemciye güç verirken hassasiyet de çok önemlidir ve gerekli voltajın mümkün olduğu kadar tam olarak iletilmesi gerekir. Bu nedenle VRM'ler basit bir kablo parçasından daha karmaşıktır. Ancak özünde, gerilimi tam olarak uygun seviyelere düşüren bir dönüştürücüdürler.
VRM işini yapmak için üç bileşen kullanır: MOSFET'ler, indüktörler (boğma bobinleri de denir) ve kapasitörler. Ayrıca hepsini kontrol etmek için bazen PWM denetleyicisi olarak da adlandırılan bir entegre devre (IC) vardır. Bu yapıyı görselleştirmek için tek fazlı bir VRM'nin basitleştirilmiş şeması kullanılabilir.
Modern bilgisayarlar tek fazlı bir VRM'den daha fazlasını gerektirir. Modern güç sistemleri çok fazlı bir VRM kullanır. Çoklu faz, güç yükünü daha geniş bir fiziksel alana yayarak ısı üretimini ve bileşenler üzerindeki baskıyı azaltır, ayrıca verimlilik ve parça başına maliyetlerle ilgili diğer elektriksel iyileştirmeleri sağlar.
Modern pc, çok fazlı bir VRM'nin her fazı, gereken gücün küçük bir kısmını sağlar ve sırasıyla CPU'ya güç sağlar. Ayrı ayrı ele alındığında her aşama, kare şeklinde bir dalga olarak görselleştirilen kısa bir güç anı sağlar. https://galeri.uludagsozluk.com/r/2348730/+
Her fazın güç patlaması bir öncekinden kademeli olarak ayarlanır, böylece aynı anda yalnızca bir faz çalışırken toplam güç miktarı asla değişmez. Bu da sorunsuz, güvenilir bir güç kaynağı, yani bir CPU'nun en iyi şekilde çalışması için gereken "temiz" güç üretir. Aşağıda basitleştirilmiş bir sistemin işleyişini görebilirsiniz. https://galeri.uludagsozluk.com/r/2348731/+
Pazarlamada VRM Faz Numaralandırması ve Gerçek
VRM'ler genellikle "8+1" veya "10+1" gibi bir şekilde satılır. Artıdan önceki sayı, CPU'nun temizleme gücüne ayrılan faz sayısını gösterir. Artıdan sonraki sayı, RAM gibi diğer anakart bileşenlerine güç sağlamak için kalan VRM fazlarını gösterir.
ilk sayı "12+1", "18+1" gibi 8'den büyük olduğunda veya en iyi oyun anakartlarında olduğu gibi daha da yüksek olduğunda , üretici genellikle katlayıcı adı verilen bir cihazı kullanır. Bir katlayıcı, panoya ilave aşamalar eklemeden mevcut aşamaların faydasını çoğaltmalarına olanak tanır.
Bu, tamamen ayrılmış fazlar kadar etkili olmasa da, bazı elektriksel iyileştirmelerin daha düşük maliyetle yapılmasına olanak tanır. Ve bu, üreticilerin alıcıya yönelik bir rakamı kendilerine küçük bir masrafla yükseltmesine olanak tanıdığından, genellikle bundan yararlanırlar.
VRM'nin amacı temiz ve güvenilir güç sağlamaktır. Ancak temel bir VRM bile orta sınıf bir CPU'yu standart hızlarda tutmak için yeterli performansı sağlayabilir. Hız aşırtma yaparken veya bileşen sınırlarını zorlarken VRM'nin kalitesi daha önemli hale gelir; VRM soğutma bloğu ve VRM soğutması gibi şeyler hayati önem taşır.
Hız aşırtmacılar güvenilir bileşenlerden yapılmış bir VRM aramalıdır. Bileşenleri ucuzsa, yük altında yeterli voltajı sağlayamayabilir ve bu da sürpriz kapanmalara neden olabilir. Optimum hava akışı için doğru giriş/çıkış konfigürasyonunun sağlanması , VRM soğutma bloğu için ilave soğutma sağlayarak bu tür durumların önlenmesini sağlayacaktır. En değişken VRM bileşenleri kapasitörler ve bobinlerdir.
Sızıntıya dayanıklı kapasitörler arayın. Bunlar genellikle "Japon Kapasitörler", "Karanlık Kapasitörler" veya "Katı Kapasitörler" gibi isimler altında pazarlanmaktadır. Yüksek hız aşırtmalar daha iyi bobinler de gerektirecektir. Bunları "Süper Ferrit Şoklar" (SFC'ler) veya "Birinci Sınıf Alaşımlı Şoklar" gibi adlarla bulabilirsiniz. Ayrıca MOSFET'lerin bazılarının veya tamamının üzerinde (mümkünse kanatlı) soğutucu arayın.
kasa alanı oldukça küçük ve soğutma açısından bir hayli işlevsiz,
işlemci etrafında konumlandırılmış üç dört voltaj regülatörü modülü görüyorsunuz,
bunlar ramleri mi besleyecek,
gpu ya mı yardımcı olacak,
yoksa diğer bileşenlere gerekli voltajı mı sunacak?
hadi diyelim ki gpu ile cpu yu güncellediniz, vrm sayısı bayağı yetersiz kalacağı için dayanılmaz watt ve sıcaklıklarla hemen hemen her şey yanıp kavrulacaktır.
diye sorgulayan kaç kişi yüksek amperin watta, wattın daha yüksek ısılara karşılık geldiğini biliyor acaba, hiç mi 1000watt, 2000watt ısı değeri sunan elektrikli soba kullanmadı bu insanlar! https://www.youtube.com/watch?v=LMT1sn1bKRY
her bir kapasitörün,
diyotun,
transistörün,
resistörün (direnç) direnebileceği watt değeri var.
bu eşiği aştığınızda moleküler düzeyde hasar alıp, alev alır, patlar ve erirler.
ve bu elemanlara ait bacakların kart üzerinden ulaştığı yollarda meydana gelen diğer kısa devreler de zincirleme biçimde bütün bileşenleri yakıp küle dönüştürür.
kapitalist pazarlama stratejilerine aldanan bunca dangalak olmasa firmalar nasıl kar üstüne kar açıklayacak, herhangi bir elektronik ürüne yatırım yapmadan önce cüzi miktarda da olsa bilgi sahibi olmalısınız!
Katı hal sürücülerin (SSD'ler) veya flash depolamanın, manyetik depolama muadillerine göre sağladıkları daha yüksek hız, işlevsellik, güvenilirlik veya yanıt verme hızı gibi avantajları hakkında muhtemelen çok şey duymuşsunuzdur; böylece sabit sürücü darboğazı ortadan kalkar.
Ancak flash depolamayı seçerken artık aralarından seçim yapabileceğiniz giderek artan sayıda seçeneğe sahibiz. Flash bellek açısından, muhtemelen SLC, MLC, TLC veya QLC'nin ortalıkta dolaştığını duymuşsunuzdur. Peki bu kısaltmalar ne anlama geliyor?
'C', verileri SSD'lerde depolayan bellek hücrelerini temsil eder. SSD'nin türüne bağlı olarak her hücre, tüm dijital verileri oluşturan farklı sayıdaki bitleri (0'lar ve 1'ler) tutacak şekilde tasarlanmıştır. Bitler elektrik yüküyle açılır veya kapatılır.
Bunu anladığınızda, isimler oldukça açıklayıcı olacaktır. SLC, Tek Seviyeli Hücre anlamına gelir; bu, her hücrenin tek bir bit içerdiği anlamına gelir. MLC, Çok Seviyeli Hücre anlamına gelir (tipik olarak hücre başına iki biti belirtmek için kullanılır), TLC, Üç Seviyeli Hücre (hücre başına üç bit) anlamına gelirken, QLC, Dört Seviyeli Hücreyi (hücre başına dört bit) ifade etmek için kullanılır. https://galeri.uludagsozluk.com/r/2348722/+
Bunların ne anlama geldiğini bilmek önemlidir çünkü hücre sayısı, birçok farklı özelliğin yanı sıra sürücünün performansı üzerinde de önemli etkiye sahip olabilir.
Sürücülere eşit bir hücrede daha fazla bit daha yüksek kapasite sağlayabilirken, daha yüksek veri yoğunlukları aynı zamanda üretimlerinin daha ucuz olduğu anlamına da gelir.
(Yani kapasite açısından QLC>TLC>MLC>SLC, fiyat açısından ise SLC>MLC>TLC>QLC.)
Bununla birlikte, SSD'lerin bozulmaya başlamadan ve sonunda mekanik arıza nedeniyle arızalanmadan önce, kullanım ömürleri boyunca sınırlı sayıda yazma döngüsüne sahip olduklarını anlamak önemlidir. Bu nedenle, hücre başına daha fazla bit içeren sürücüler, verileri depolamak için hücre başına daha fazla yazma işlemi gerektirir ve bu da onların ömrünü kısaltır. Ayrıca önemli ölçüde daha yavaş olabilirler, programlanmaları daha uzun sürebilir ve her bir hücrenin voltaj eşiklerindeki daha küçük fark nedeniyle hatalara eğilimli olabilirler.
(Dolayısıyla, kullanım ömrü ve performans açısından SLC>MLC>TLC>QLC. Karşılaştırma için, SLC'ler 100.000 yazma döngüsüne kadar dayanabilirken, QLC'ler gelişen teknolojiye rağmen yalnızca 1.000 yazma döngüsüne kadar dayanabilir.)
Bu özelliklerden dolayı:
SLC'ler, diğer flash sürücü türlerine kıyasla en iyi performansı, hızı, doğruluğu ve en uzun kullanım ömrünü sunar, ancak aynı zamanda daha yüksek bir maliyete sahiptirler ve genellikle daha küçük kapasitelerde sunulurlar. Bu nedenle çoğunlukla yoğun okuma/yazma döngüleri, tutarlılık ve en yüksek hızlarda yüksek güvenilirlik gerektiren kurumsal ortamlarda kullanılırlar.
MLC'ler ve TLC'ler dayanıklılık, güvenilirlik ve uygun fiyat arasında bir denge sağladıklarından genellikle tüketici SSD'lerinde bulunur.
QLC'ler muhtemelen TLC'lerden ve MLC'lerden çok daha yavaş olsa da, dönen disklerden daha iyi performans sağlayabilirler. Bu nedenle QLC'ler nispeten düşük bir fiyata iyi düzeyde performans sağlamak için kullanılabilir. Ancak yoğun yazma gerektiren iş yükleri için kullanılamazlar.
Artık aynı kapasiteye sahip SSD'lerin neden farklı fiyatlara gelebileceğini biliyorsunuz. Bu nedenle doğru SSD sürücüyü seçmek yalnızca fiyat faktörüne değil aynı zamanda performans ve uzun ömür beklentilerinizin yanı sıra kullanım durumlarına da bağlıdır.
cad cam, autocad gibi programları çalıştırmak için gereken tek şeyin sistem belleğiyle depolama teknolojisini upgrade etmek olduğunu zanneden sığırın tekidir.
dangalak kardeşim...!
senin kasandaki anakartın sunduğu güç çıkışı, bobin, kapasitör, mosfet, pwm kontroller sayısı sabit, her birinin dayanacağı watt değeri umumun malumu, neyin kafasını yaşıyorsun da böylesine aptalca bir karara varıyorsun sen?
elindeki makineyle cpu yu yükseltip, harici fan kullansan bile açığa çıkacak ısıyla mücadele edemezsin, cihazındaki mosfetler de, kapasitörler de diğer bileşenlerle birlikte cayır cayır yanar!
%100 yük altında çalışıp sonraki işlemler için sırada bekleyen sayısız çekirdekle, ısı maruziyeti ve fanlarla kontrol edilemez watt çıkışı yaratacaktır.
bir anakart psu dan aldığı 12voltu ne kadar çok mosfet ve bobin (indiktör) le birden fazla 0.8, 1.2 volta dönüştürür, devredeki dalgalanmayı daha çok kapasitörlerle topraklama ve nötre yönlendirip devre dışı bırakırsa, enerjiyi o denli verimli tüketmiş, ve harici bileşenleri volt çarpı amperden, yani watt değerinden doğan ısıdan o kadar çok korumuş olur.
Her anakartta CPU'nun yakınında voltaj regülatör modülü veya VRM adı verilen bir devre bulunur. VRM'nin görevi, güç kaynağından gelen gücü CPU için kullanılabilir hale getirmek ve tabiri caizse stabilize etmeye yardımcı olmaktır. VRM olmasaydı CPU'nuz çalışmazdı bile!
RAM ayrıca RAM yuvalarının yanında çok daha küçük, daha basit bir VRM'ye sahiptir. Ancak genellikle yalnızca CPU'nun VRM'sine odaklanılır. Ağır RAM hız aşırtma işlemi birkaç kişi tarafından yapılır ve RAM, CPU'dan çok daha az güç kullanır, bu nedenle genellikle göz ardı edilir.
mikroişlemciye ve yonga setine uygun besleme voltajını sağlayan , +3,3 V , +5 V veya +12 V'yi cihazların gerektirdiği daha düşük voltajlara dönüştüren bir dönüştürücüdür . Farklı besleme voltajlarına sahip cihazların aynı anakart üzerine monte edilmesine olanak tanır. Kişisel bilgisayar (PC) sistemlerinde VRM genellikle güç MOSFET aygıtlarından oluşur https://galeri.uludagsozluk.com/r/2348714/+
Çoğu modern CPU , 1,5 V'tan daha düşük bir voltaj gerektirir ; CPU tasarımcıları daha düşük CPU çekirdek voltajları kullanma eğiliminde olduğundan ; daha düşük voltajlar, genellikle CPU soğutma sistemlerinin tasarımında nominal değer olarak hizmet eden termal tasarım gücü (TDP) aracılığıyla belirtilen CPU güç dağılımının azaltılmasına yardımcı olur
temel olarak Bir VRM ayrı güç “fazlarından” oluşur. Temel güç fazınız iki transistörden, bir "bobin" ve bir kapasitörden oluşur. Transistörler çok ısınabileceğinden ve sıcaklığa daha duyarlı olabileceğinden bir soğutucu ile kaplanmış olabilir veya olmayabilir. Modern anakartlardaki bobinler genellikle küçük siyah veya gri küpler halinde görünür ve bazen bunların ortasında farklı renkte küçük bir bölüm bulunur. Kapasitörler, bobinlerin yanındaki genellikle küçük silindir şeklindeki diğer bileşendir.
VRM'de iki ayrı güç fazı grubu vardır. Biri CPU çekirdekleri için kullanılırken diğeri, entegre GPU gibi CPU'nun diğer parçaları tarafından kullanılır. Tipik anakartınızda, CPU çekirdekleri için kullanılan güç fazları (en çok önemsediklerimiz) CPU'nun solunda, diğerleri ise onun üstünde bulunur, ancak bu her zaman geçerli değildir, özellikle de küçük anakartlar için.
Güç fazı sayısı arttıkça, belirli bir güç fazının "çalışma" süresi azalır. Örneğin, iki güç fazınız varsa, her faz zamanın %50'sinde çalışıyor. Üçüncüyü ekleyin ve her aşama zamanın yalnızca %33'ünde çalışır ve bu şekilde devam eder! https://galeri.uludagsozluk.com/r/2348715/+
Aynı bileşenlerin kullanıldığını varsayarsak, ne kadar fazla faz eklerseniz, her faz o kadar soğuk çalışır, VRM o kadar fazla güç üretebilir ve CPU'nun voltajları o kadar kararlı olur. CPU'nuz ne kadar çok güç kullanırsa VRM o kadar sıcak çalışır. Soğutucunun çalışması VRM'nin ömrünü uzatır ve hız aşırtma tutkunlarının potansiyel endişesi olan aşırı ısınma riskini azaltır. Daha yüksek güç çıkışı yeteneği, sistemin kapanmasına veya CPU'nun yavaşlamasına neden olabilecek VRM'nin aşırı yüklenmesi riskini azaltır. CPU için daha iyi güç kararlılığı, hız aşırtma kararlılığı için gereken voltajı sınırlı bir ölçüde azaltabilir, CPU sıcaklıklarını ve teorik ömrünü iyileştirebilir.
Faz Kalitesi
Daha fazla güç fazının mutlaka daha iyi bir VRM anlamına gelmediğini anlamak önemlidir. VRM'nin tamamındaki gerçek bileşen seçimlerinin, çalışma sıcaklıkları ve VRM'nin ne kadar güç taşıyabileceği üzerinde büyük etkileri vardır. Daha fazla fazın avantajı, VRM'nin çıkış voltajının kararlılığıdır; sıcaklıklar ve VRM'nin güç çıkışı yeteneği ise havadadır.
Eğer bileşenler yeterince iyiyse, dört aşama genel olarak sekiz aşamadan daha iyi bir seçim olabilir. Pratik açıdan bakıldığında, daha fazla aşama genellikle daha iyi bir seçimdir, ancak bu her zaman doğru değildir, bu nedenle duruma göre değerlendirmek en iyisidir.
https://galeri.uludagsozluk.com/r/2348708/+
Çoğu bilgisayar meraklısı için doğru anakartı seçmek, form faktörü, CPU uyumluluğu, bellek yapılandırması, bağlantı seçenekleri ve hız aşırtma olanağı gibi önemli hususları içerir. Bununla birlikte, anakartın teknik özellikler sayfasında bile çoğu zaman gözden kaçan ana bileşenlerinden biri, sistemin genel kararlılığını sağlamaktan sorumlu bir elektronik devre olan VRM'dir (voltaj düzenleyici modül).
Bu yeterince takdir edilmeyen anahtarlama regülatörünün önemini değerlendirmek için, bir VRM'nin işleyişine, onunla ilişkili bileşenlere, yüksek kaliteli ve kötü tasarlanmış bir VRM arasında nasıl ayrım yapılacağına ve bunun yanı sıra CPU performansı üzerindeki etkisine derinlemesine bakalım.
VRM (voltaj regülatör modülü )Nasıl Çalışır?
zünde, anakartınızdaki voltaj düzenleyici modül (aynı zamanda işlemci güç modülü olarak da bilinir), CPU'nun, belleğin ve diğer donanımların özel gereksinimlerine göre voltajları düzenleyen ve dönüştüren özel bir dönüştürücüdür (DC'den DC'ye). bileşenler. VRM'leri, elektrik prizinden 120 veya 240 V AC alan ve bunu çok daha düşük bir DC voltajına (12 V/5 V/3,3 V) düşüren, ana üniteye benzer mini güç kaynakları olarak düşünün.
Bu bakımdan anakart VRM'leri PSU ile aynı işlemi ancak ikincil düzeyde gerçekleştirir. Birincil hedefleri, 8/4 pinli EPS konektörlerinden gelen 12V'yi modern CPU'lar için uygun bir çalışma voltajına (genellikle 1,1-1,5V aralığında) dönüştürmektir.
üstelik VRM'ler, PC'nizdeki güç tüketen her bileşene temiz ve tutarlı voltaj iletmede çok önemlidir ve saçma dalgalanmalar veya VDroops olasılığını azaltır. Sabit dönüştürme yetenekleri sayesinde, voltaj düzenleme devreleri aynı zamanda birden fazla nesil CPU'nun (dinamik çekirdek voltajına sahip) uyumlu bir anakart yonga seti üzerinde en iyi şekilde çalışmasına olanak tanır .
VRM'nin bileşenleri
Birçoğumuz VRM'yi bağımsız, kendi kendine yeten bir birim olarak görse de kısaltma, anakartımızdaki CPU soketini ( LGA veya PGA ) ve DIMM yuvalarını çevreleyen farklı elektronik bileşenlerin bir koleksiyonunu temsil eder. Deneyimsiz olanlar için, voltaj düzenleme devreleri, güç fazlama işlemini kolaylaştırmak için kapasitörler, bobinler ve PWM kontrolörleri ile birlikte çalışan MOSFET anahtarlarının bir kombinasyonunu içerir.
Anakart VRM'lerini oluşturan tüm temel bileşenlere kapsamlı bir genel bakış burada.
MOSFET'ler (Metal Oksit-Yarı iletken Alan Etkili Transistörler), bir voltaj düzenleme devresi içindeki elektronik sinyalleri güçlendiren veya zayıflatan yalıtımlı kapılar görevi görür. Daha basit bir ifadeyle bu yarı iletkenler, PWM kontrol çipinden alınan sinyallere ve değerlere dayalı olarak CPU'ya giden akımın akışını kontrol eder.
Tek fazlı bir VRM, bir giriş voltajını aralıklı olarak değiştirerek bir devrenin ortalama çıkış voltajının modüle edilmesine yardımcı olmak için iki MOSFET anahtarı (düşük taraf ve yüksek taraf) kullanır. Anahtarlama mekanizması saniyede yüzlerce kez meydana geldiğinden, MOSFET'ler, ağır yükler altında veya yeterli soğutma olmadan potansiyel olarak 150°C'yi aşabilecek sıcaklıklara sahip, büyük miktarda ısı üretme eğilimindedir.
Sonuç olarak, bu yarı iletkenler aşırı ısınma sorunlarını azaltmak ve operasyonel verimliliği artırmak için genellikle pasif ısı emiciler, minyatür fanlar veya su bloklarıyla donatılmıştır.
Bobinler, yüksek frekanslı AC sinyallerini bir voltaj düzenleme devresi içinde daha düşük frekanslara veya doğru akımlara dönüştüren kübik şekilli indüktörlerdir. Etrafına yalıtılmış bir bobin sarılı halka şeklinde bir manyetik çekirdeğe sahip olan bu elektronik cihaz, ikili bir amaca hizmet eder: gücün depolanması, filtrelenmesi ve iyileştirilmesi ve hız aşırtma veya aşırı voltaj gibi olağanüstü senaryolarda güç dağıtımını düzenleme yeteneği.
Ayrıca her bobinin anakartınızdaki bir güç fazına karşılık geldiğine dikkat edilmelidir. Faz sayısı ne kadar yüksek olursa, CPU'nuza voltaj iletimi o kadar kararlı olur.
Bobinlerin aksine, kapasitörler enerjiyi bir elektrik alanı içinde depolar ve gerektiğinde biriken akımı bağlı devrelere hızla boşaltır. Bu silindirik bileşenlerin temel amacı ani voltaj yükselmelerini önlemek ve voltaj regülasyon devresindeki dalgalanmaları en aza indirmektir.
Anakart VRM'leri ve bunlara karşılık gelen fazlar bağlamında, geçici depolama birimleri olarak işlev gören kapasitörler bobinlerden alınan elektrik akımını toplar ve CPU'nuza gerekli gücü sağlar. Bu cihazlardan gelen aşırı şarj, devre topraklaması yoluyla emilir veya serbest bırakılır.
4.PWM Kontrolörleri https://galeri.uludagsozluk.com/r/2348713/+
PWM (darbe genişliği modülasyonu) kontrolörleri veya Sürücü IC'leri (entegre devreler), daha sonra bir voltaj düzenleme devresinin temel analog bileşenlerine (MOSFET'ler ve bobinler) kanalize edilen PWM darbeleri üretir. izlemenin yanı sıra, bu çok fazlı kontrolörler CPU'ya güç dağıtımını dinamik olarak ayarlayarak yoğun iş yükleri sırasında verimliliğin en üst düzeyde tutulmasını sağlar.
Temelde, PWM denetleyicisi CPU'nuzun referans voltajını (BIOS'ta VRef olarak da anılır) alır ve bunu anakartınızın VRM'sinden gelen geçerli voltajla ölçer. VRef ile gerçek voltaj arasındaki herhangi bir fark, bu cihazın sinyalleri yeniden kalibre etmesini ve çıkış voltajını anında modüle etmesini sağlar.
Bir VRM'nin temel bileşenleri aynı zamanda bu cihazlara akan elektrik akımının belirlenen eşikleri aşmasına karşı koruma sağlayan diyotlar ve dirençlerle de tamamlanır.
Anakart Üzerindeki Çok Fazlı VRM'ler
Modern CPU'lar ve GPU'lar, tek fazlı bir VRM'nin yeteneklerinin ötesine geçen sağlam bir güç dağıtım sistemi gerektirir. Nispeten istikrarlı ve verimli bir iletim prosedürü elde etmek için anakart üreticileri neredeyse her zaman birden fazla Buck dönüştürücüyü paralel olarak dahil ederek çok fazlı bir VRM çözümü oluşturur.
Yeni başlayanlar için, çok fazlı bir VRM kurulumunun kademeli düzenlemesi, yükü ayrı güç aşamalarına bölerek daha geniş bir fiziksel alana dağıtır. Bu gelişmiş güç yönetimi yaklaşımı, CPU'ya temiz ve hassas şekilde düzenlenmiş bir çalışma voltajı sağlar ve çekirdek bileşenlerdeki ısı üretimini ve stresi azaltır.
Yepyeni bir anakart için alışveriş yaparken muhtemelen pazarlama materyalinde fazların PCB'ye (baskılı devre kartı) tahsisini gösteren faz güç tasarımı terminolojisiyle karşılaşacaksınız . Bu spesifikasyon genellikle üreticiler tarafından "A+B" (8+2) veya "X+Y+Z" (16+2+2) formatında övülür; "+" işaretinden önceki başlangıç değeri, faz sayısını belirtir CPU'ya adanmıştır, artı işaretini takip eden kombinasyon ise anakarttaki diğer kritik bileşenlerle ilgilidir. (RAM, Yonga Seti, iGPU vb.).
ununla birlikte, CPU için ayrılan gerçek faz sayısının sekizi aştığı durumlarda, "18+2" veya daha yüksek tanımlamalarda görüldüğü gibi, anakart üreticileri çiftleyici adı verilen kandırılmış bir cihazı dahil etme eğilimindedir. Basitçe söylemek gerekirse, VRM çiftleyiciler üreticilerin kontrol sinyallerini bir faza ayırmasına olanak tanıyarak, kontrol açısından faz sayısını etkili bir şekilde iki katına çıkarır. Ancak faydalar gerçek ek aşamalar kadar önemli olmayabilir.
Üstelik "Gerçek" 8 fazlı VRM kurulumuna çiftleyicilerin dahil edilmesi, daha düşük üretim maliyetiyle güç fazlama sürecinde önemli iyileştirmeler sağlar.
Yüksek Kaliteli ve Kötü Tasarlanmış VRM Yapılandırmasını Nasıl Ayırt Edebilirsiniz?
Anakartları VRM yapılandırmalarının kalitesine göre değerlendirirken çeşitli faktörler devreye girer. CPU'nuza hız aşırtmayı planlamıyor olsanız bile, kötü tasarlanmış bir VRM çözümü, güç dağıtım mekanizmasını önemli ölçüde bozabilir ve sistem kararsızlığına, çökmelere, BSOD'lara ve diğer göze çarpan sorunlara yol açabilir.
Üst düzey bir VRM yapılandırması ile beklentilerin çok gerisinde kalan bir VRM yapılandırmasını nasıl ayırt edebileceğiniz aşağıda açıklanmıştır.
Faz Güç Tasarımı: Bir VRM yapılandırmasının kalitesini belirlemenin en kolay yöntemlerinden biri, anakartınızda görünen toplam bobin sayısını fiziksel olarak incelemektir. AMD A620 gibi giriş seviyesi bir yonga seti için , bir ısı emicinin altına gizlenmiş maksimum dört ila altı güç fazını bulabilmelisiniz. Buna karşılık, orta sınıf veya üst düzey bir anakart, çok fazla güç tüketen bileşenleri yönetmek için çok daha büyük bir faz sayısından yararlanır.
Sızıntıya Dayanıklı Kapasitörler: Yüksek kaliteli VRM'ler, genellikle "Japon Kapasitörleri", "Karanlık Kapasitörler" veya "Hi-C kapakları" olarak pazarlanan katı hal kapasitörlerini kullanır. Elektrolitik muadilleriyle karşılaştırıldığında katı kapasitörler çok daha yüksek tolerans oranına sahiptir ve eskimeye daha az eğilimlidir.
Birinci Sınıf Alaşımlı Bobinler: Daha az güç tükettikleri, korozyona karşı direnç gösterdikleri ve daha az elektromanyetik girişim oluşturdukları için SFC (Süper Ferrit Bobinler) veya Birinci Sınıf Alaşımlı Bobinler kullanan bir anakarta yatırım yapmanızı öneririz.
Elbette bir anakartı satın almadan önce incelemek kolay değildir. Ancak, geldiğinde her zaman iyice inceleyebilir, daha sonra eğer eskisi gibi değilse geri gönderebilirsiniz.
Anakart VRM'leri: Modern Bilgi işlemin isimsiz Kahramanı
Temel olarak, VRM kavramı oldukça karmaşık olabilir çünkü ortalama bir PC meraklısına yabancı olabilecek çok sayıda teknik jargon (MOSFET'ler, bobinler, kapasitörler, PWM kontrolörleri vb.) içerir. Bu tür karmaşıklıklara rağmen anakart VRM'leri, CPU'ya ve bilgisayarınızdaki diğer önemli bileşenlere verimli voltaj iletimi için omurga görevi görür.
çinli tedarikçi tongfang ve clevo monsterin seçtiği anakart setine (cpu, gpu, hoparlör ile beraber) uygun laptop kasaları tasarlıyor,
aynı şekilde casper marka modeller de ecs elite groups tarafından imal edilmekte!
velhasılı, hiçbiri kendi tesislerinde üretilmiş bir cihaza sahip değil, belki de bu koşullar altında yaptıkları en büyük icraat sağlamlık testleri olabilir!
hem asus, msi, gigabyte varken bu makinalara fahiş meblağlar yatırmak akla uygun bir iş mi? anakartları dahi türk tasarımı değilken!
nerede doğmak isterdin sorusuna amerika diye yanıt veren gerzek olma ihtimali bir hayli yüksek! hiçbir projenin zamanla şirketi ele geçirip tek isim olmaya çalışan kaçık kapitalistlerin şaheseri olmadığını asla kavrayamayacaktır!
John Bruno, Benny Gorlick, Barry Allen, Chris Malachowsky, Curtis Priem, John Airey, Federico Faggin, Masatoshi Shima, Stanley Mazor gibi isimlerin günümüz dünyası için ne kadar önemli olduğunun farkında dahi değildir.
emek sarf edip tırnaklarıyla kazıyarak insanlığa büyük kazanımlar sunan parlak zihinlerin yarattığı dünyaya büsbütün yabancılaşmıştır o.
taşı yontup hayvanları avlayacak alet yapmayı öğrenen dedelerimiz, buğdayı ehlileştirdi, köylerde üretilen malı büyük pazarlara ulaştırmak için uzun patikalar inşa edip imparatorluklar kurdular ve toprağı işlemek adına binlerce masum köleleştirildi. buharlı makinelerin gelişimiyle, köleler esaretten kurtuldu, tren raylarıyla örülen ağlar fabrikalardan alıcılara uzanan modern şehirleri doğurdu. yağmalanacak kaynak kalmadığında, milyarder aileler birbirine savaş açtı, dini ve milliyetçiliği kullanıp yoksul halkı cephelere sürdüler. biriken devasa servet yeniden paylaşıldı, geçici bir refah dönemi yaratıldı, dünya kaynakları hızla tükenirken gericiliğin bin bir çeşidi yeniden gün yüzüne çıktı.
burjuvanın emekçi halkın talepleri ve direnişleri olmadan ilericiliği sürdüremeyeceğini hepimiz çok iyi biliyoruz artık, 2024 türkiyesinin trajikomik hali bu hakikatin apaçık bir ispatıdır.
özellikle de kolonyal güçler bir eli balda, bir eli yağda gününü gün ederken dedelerine ait topraklardan siktir edilip lübnanda, mısırda esir hayatı yaşayan filistinliler için.
bir tür karmadır, hani iş yerinde arabasının lastiğinin tekerleğinin patlamasına sevindiğiniz şeytan ruhlu üstünüz olur, sonra siz de şarampolden aşağı yuvarlarsınız ya, bu da aynı hesap işte.
belki bir tık daha "gore " ve "şeytani" olanı!
başlarına gelen felaketlere ve yaptıklarına bakarak filistinli gerillaların da çok ahlaklı insanlar olduğu söylenemez.
sivilleri hedef alan idf ten hiçbir farkları yokmuş meğerse. en azından ellerine sunulan fırsatla aptallıklarını bütün dünyaya duyurmayı başardılar! sadece daha öfkeli, daha vahşiler!
onlarca ameliyat, beyin kanaması ve kalp krizini atlattığı halde çalışmaya devam eden binlerce işçi varken sakın geçmişte yaşadıklarınızı bahane olarak öne sürmeyin!
