küçükken misafirliğe hangi haneye gitsem, amca,teyze,dayı,kayınço gibi bilimum insanın bana ve diğer nice çocuklara yönelttikleri cins soru, bu sorunun akabinde 'he söyle anneni mi, babanı mı?' sorusu gelir.
bu ülkenin tükürdüğü kimliklerin sahibiydi; aleviydi, kürttü, solcuydu, ama insandı insan. 23 yaşında amerikancı itlerin ilmiği boynundayken sandalyesine tekme atan bir insanın, çıkarları uğruna kendisi gibi binlercesini zayii ettiğini söyleyenler olacaktır, varsın söylesinler, arkanda yolunu takip eden bir tek kişi dahi kaldıysa mezarında rahat uyu hüseyin.
Burada yavşaklar gibi hergün öleceğime,
Namusumla bir kerede ölürüm.
Umrumda mı sanıyorsun umursanmak be hey kara cahil,
iki kuruşa kendini satanların ülkesinde.
Biz dedik ki din dinden üstündür, onlar insanı insanla kıyasladılar.
Biz dedik ki islam kabul etmeseler dahi tüm insanlığı kucaklar, onlar dedi ki müslüman olmayan bu kadar uygar kesim insan değil mi?
Doğduğumuz, yaşadığımız yer doğru yolda yürümemize engel teşkil etmez, eğer bize sunulan şartların tamamını kabul etseydik, iyi-kötü, siyah-beyaz gibi kavramlar üzerinde kısır döngüde boğulurduk. Dine sarılmak ve üstünlüğünü kabul etmek ne gericiliktir, ne de faşizanlık. Ne hristiyana, ne de museviye küfür ettiğimiz yok, biz yalnızca bize verileni sahipleniyoruz.
