baban kimdi bilemezdin serefsizciler toplanmis yine.arkadasim bu halk cok cekti artik anliyormusun.vatan millet sakarya donemi bitti.artik herkes kendini kurtarmak niyetinde.evet boyle olmasini bu halk istemedi ama oldu basimizdakiler sayesinde.ve hala diyorsunuz vatan sag olmasa siz nasil sag olacaksiniz!
Yav arkadas bir insan bu kadar mi utanmaz olur.muslum babayi,mehmet ali birandi,zeki mureni akla gelebilecek daha bir yigin insani gomdun hala utanmadan yasayacam diye ugrasiyorsun..
aydında mesire alanı olarak gecer.bulundugu mahalle barzo team üyelerinin genellikle bulundukları bir mahalle oldugu için akşam gitmek pek de tekin değildir.
edit:bu başlığa entri girerken başlığı ''gülümse kızlar pozitif erkekleri sever'' şeklinde okumuş olmalıyım ki yukarıda ki tarzda bir entri girdim.yoksa bende pozitif kızları severim sözlük.ama kızlar için aynı durum geçerli olmuyor malesef.
Neden mi?bakiyoruz, genclerde simdiye kadar hic gormedigimiz arkada sac birakma ne bileyim iste ot kullanma yada küfürü hayatina daha cok sokma gibi seyler goruluyor.simdi diyeceksininz ne alakasi var kürtlerle.tamam genclik çagındaki insanlar bozulmaya meyillidirler,bu bilinen birsey.ancak siz son yillara kadar hic tanik oldunuzmu yukarida bahsettigim seylere,hayir tabi ki.
ilk yaşlarda çoğu şeyin farkında değildim.çünkü üzülerek söylüyorum ki sözlük babam anneme şiddet uyguluyordu ve babam evde genelde yalnız yaşardı.annemle aynı odada yattıklarını hiç hatırlamam.ama şunu söyleyeyim ki babam evde en çok beni severdi.belki de erkek oldugumdan.
her neyse, ayrılıgın ilk aşamasında annem beni ''oğlum baban sadece bir süreliğine yok birkaç ay sonra dönecek, merak etme'' diye oyalıyordu.bense ilk o zaman anlamıştım babamın evde olmayışının ne oldugunu.
neyse sözlük, fazla uzatmayayım.yıllaar geçti, ben halimden gayet memnundum.artık evimiz şehire daha yakın bir yerdeydi, babamın baskısı yoktu evde.ama sonraki yaşlarda diğer insanların babalarıyla yaptıklarını,yaşadıklarını,paylaştıklarını gördükçe ; o eski ailecek gidilen misafirliklerin, ayda bir çıkılan yemeklerin artık olmadıgını gördükçe yavaş yavaş farkına vardım.artık biz yarım bir aileydik.
evet artık alıştım sanırım bu duruma.ama kafamda yeni bir soru daha doğdu:
ben üniversiteye gidince ne yapacak akşamları farmville'le zaman geçiren annem,ne yapacak haftada bir de olsa beni görmeyle yetinen babam..
neyse.sonuçta ben sorumlusu değilim bu olanların.kendileri seçti bu yolu.
