amokachi ismini çok kullandığım durumdur ve şu sıralarda hiçbir özelliğini taşımadığımı anlasam bile bir zamanlar ben amokachi ydim dememi sağlayan anlardır.
nüfusunun %40 ının rus , %40 ının kazak türkü olduğu fakat burada yaşayan kazakların bıle aile ortamı dahil olmak üzere rusça konuşulan ve rusların olduğu her yer için için düşündüğüm gibi yine güzel olduğunu düşündüğüm ülke.
kendini yapayalnız ama hala cekici hissettiğin birkaç gününün ilkidir. nasıl oldugunu anlamadığın bir şekilde sevgilin varken artan taliplerini düşünmek bu günlerde rahatlatır insani ve hep uğrayacağın yeni limanları düşünürsün, artık özgürüm dersin. fakat zaman geçtikçe (liman görebilenler için söylüyorum) uğradığın hiçbir limanın onun gibi olmadığını anladığında o günün öncesini özlersin.
sadece ülkemizde çok az okulda bulunduğu için girdiğim ve daha sonra 4 yılllık okulu 7 senede zar zor bitirebilmem sonucunda aslında bana göre bir bölüm olmadığına kanaat getirdiğim mühendislik.
fc öküztopu takımının vazgecilmezi olmasının yanında takımda gizli bir misyon üslenmis olup arka planda kalan fakat izlendiğinde aslınca takımın en iyisi olduğu da gözden kaçmayacak olan insan * .
10 senedir hala bitirilemeyen büyük kampüsüyle, okulun ismini yücelten en az 2 tane mühendislik bölümünün 10 senedir hala prefabriklerde eğitimini sürdürmesiyle ve her nedense okulun güzel statüsünde sayılabilecek kızlarının genelde bir mühendis adayıyla beraber olmasıyla beni şaşırtan üniversitedir.
oynandığı sırada bir önceki haftayı hatırladıgım ve umarım yine 86. dakika da fenerbahce golü yer diyerek dualar ettiğim, dualarımın kabul oldugu futbol karsılasması.
