Üzülüyorum, ölüm döşeğinde yatarken.
Ne sevaplarımı ne günahlarımı,
Sırf seni düşünüyorum.
Neredeydin bunca yıl diye.
Şimdi de yoksun yanımda
Hayatımın boşuna geçen seksen yılı olduğu gibi.
Boşluktayım bir çeşit
En çok yaşlılık koydu bana
Öleceğim birazdan
Sensiz gömüleceğim,
Beni yalnız bırakmayan tek dostum yalnızlıkla birlikte.
Güneşin parlak ışıklarının
Bulutların arasından çıkıp saçlarıma vurması gibi
Bir geldin sonra kayboldun.
"Döndüm" dedin sonra, "seninim."
inanmadım sana.
O gece kalktım, topladım eşyalarımı.
Uzaklara kaçtım seni unuturum dedim.
Seni unutmuştum,
Ta ki bir yaz günü güneş yine bulutların arasından gözükene kadar.
Sen gittin ya,
Sana dokunmak için parmaklarıma ihtiyacım yok.
Kestim onları
Koydum bir köşeye.
Olur da dönersin, dokunurum sana yeniden.
Dönmedin.
Seni bekledim gecelerce
Ve sen bana hiç dönmedin.
Sanırım sonra ben öldüm.
