işçi sınıfının kazanılmış haklarına bir bir el konulduğu, her muhalif düşüncenin alabildiğine saldırıya uğradığı, faşizmin açık ve dolayımsız kol gezdiği, devrimcilerin linç girişimlerine maruz kaldığı bir ülkede ve daha yeni konsepti ve yeni tehdit algısı ile dünya'yı cehenneme çeviren emperyalizmin yeni çığırtkanlıkları ile inleyen bir dünya'da yaşıyoruz.
Mahir Çayan Kim mi?
Bu kadar iğrençliğin, pisliğin, kokuşmuşluğun, mide bulantısının içinde insan olarak duran yiğit bir devrimci.
Annemin doğum tarihini bilmem. mahir'in doğum tarihi adım gibi aklımdadır... annemin ölüm tarihini bilirim. ama mahir'in ölüm tarihini bir türlü kabullenemem, bilmemde. *
Türk olmak farklı dinden, ırktan insanları öldürme hakkına sahip olmak demek değildir. işte bunu anlayamayanların gerçekleştirdiği iğrenç eylem. gerçi neyi anladı ki bunlar?
80 faşizmi tarafından adana'da idam edilen devrimci yolcu. idam edildikten sonra hücresinde bulunan şiiri, tüyleri diken diken eder. *
o büyük gün geldiğinde
ben kimbilir kaç yıldan beri
ebedi yatağımda toprağın derinliklerinde
sonsuz bir uykuda uyuyor olacağım
fakat alınca ne zamandır beklediğim haberi
uyanıp, sesimi kimse duymadan
o büyük zaferin tarifsiz çoşkusuyla
kara toprağın altından, ben de haykıracağım
unutup geçmişte kalan acı dünü
kim bilir belki bir kış günü
üzerimi yorgan gibi kaplayan
bembeyaz karın soğuğundan...
ya da sonbahar mevsiminde
kemiklerime işleyen yağmurdan duyacağım
ve milyonları saran o doyulmaz sevince
ben de sessizce ortak olacağım
mevsim ilkbahar sıcak bir yaz olsa da
gece gündüz farketmez ben her zaman hazırım
adımın yazıldığı taş bile yıkılsa da
kalmamış da olsa şu dünyada mezarım
hatırlayıp tek canlı gelmese başucuma
o müjdeyi ben doğadan alacağım
nasırlı ellerce yaratılan o görkemli bayrama
hiç kimse farketmeden ben de katılacağım.
80 faşizmi tarafından idam edilen* son devrimci(yolcu). arkadaşına yazdığı bir mektubu da sizle paylaşmak istiyorum...
"12.6.1981 Mesut kardeşim, Buca'da olduğunu öğrenince şu hayırsıza iki satır mektup yazalım dedim. (...) En son Ankara Kapalı'dan tahliye olduğum gün görüşmüştük. Hayli zaman oldu; özledik sizleri desek yeridir. Burada bir koğuşta 7 kişiyiz. Azalıp çoğalmıyoruz ve hiç değişmiyoruz. Hep aynı adamlar... Günleri kitap, gazete okuyarak, TV seyrederek, sohbet ederek geçiriyoruz. Sohbet dedim de, herkes anlatacağı şeyi en az iki defa birbirine anlattı. Şimdi üçüncü anlatıma hazırlanıyoruz."
buğüne kadar adına başlık açılmaması beni gerçekten üzdü.
