birtakım insanlar tarafından kur'an ayetleriyle ve dolaylı yoldan allah'ın zatıyla -haşa- alay etmek için yerli yersiz cümlelere eklenen ifade. bu gibi kişilerin ibretlik vaziyetleri nisa suresi 140. ayette insanlara bildirilmiştir.
insanların yazılanlardan şüphe duymamaları gerekliliği bu kadar sıklıkla vurgulanınca kafada soru işaretleri oluşmuyor değil tabi. sorgulamayacaksa da sorgulayası, işin aslını merak edesi geliyor insanın.
vay arkadaş bu kadar kendine güvenen adam olamaz, bunu kullanan kul, bu lafı söyleyen birey bu kadar artisce davranamaz.
-şüphesiz ki onlar ..
*onlar kim abi?
-ne biliyim lan kesme bi, şüphesiz ki ...
*abi şüphesiz ile başlıyosun zaten sikiyosun muhabbeti, soru da soramıyoruz yahu?
-ne alaka olum?
*abi "şüphesiz ki" demişsin şimdi soru sorsak bana güvenmiyor musun? diye bozulacaksın.
-kalk siktir git lan bu tekkeden.
