lan bunu anlattığım psikolog arkadaşım şizofreni başlangıcı tanısı koydu da, ben cin peri olayıdır diyorum.
geçen sabah kapı sesine uyandım. sabah dediğim öğlen 2.
neyse dedim açmak istemediğim biridir belki, malum insanlardan kaçıyorum bu aralar.
parmak uçlarımda kapıya yürüdüm ve delikten baktım, kimse yok.
gittim mutfak balkonuna çıktım baktım benim ortak. elinde dosyalar kapıda bekliyo.
dedim heralde benim evin arka sokağındaki yapı denetim şirketine geldi, bana da uğradı falan.
neyse ses etmeden otomatiği açtım, evin kapısını da açtım.
dedim bu lavuk gelene kadar elimi yüzümü yıkayayım bari.
elimi yüzümü yıkadım bi baktım gelen giden yok amınakoyim.
kapıyı kapattım, dedim heralde yokum sandı geri döndü aşağıdan falan.
10 dakka bekledim bunu, baktım gelen giden yok.
telefon açtım dedim götveren niye çıkmadın yukarı?
bastı bana kahkahayı dedi ne diyosun olum saçmalama.
konuştuk ettik ama ben çaktırmıyorum buna, evdeymiş meğer göt.
hassiktir dedim.
oğlum üzerindeki kıyafetlere kadar gördüm, senin ayakkabılarındı elinde dosya vardı dedim.
yok arkadaş, adam evdeymiş.
kapıya kadar gelen içeri girdi mi bilmiyorum ama, 3 aydır hayali kahramanlarım var takılıyoruz.
sırf hayali olduklarını bildiğim ve reddettiğim için şuan şizofren olarak dolaşmıyorum.
bi o eksikti amınakoyim.
17 yaşındaydım ve annemin memleketi olan Giresun'daydık. Döndü abla o sıralarda 22 yaşında falandı (annemin amcasının kızı). O'nu her gece cinler döverdi ve üzerinde taşıdığı kuran'ı çıkartması için baskı yaparlardı. Birlikte yatıyorduk onlarda kaldığım zamanlarda ama sabahları vücudunun her yerinde morluklar oluyordu bende ise hiçbirsey olmuyordu ve hiçbirsey hissetmiyordum... Bir gece Döndü, ablası, ablasının akrabası Emine ve onun nişanlısı epey geç saate kadar oturduk. Döndü'nün annesi ise saat 11 gibi yattı uyudu başka odada. Biz hala sohbet ediyorduk. Saat gece 02.00 olmustu.. Ben cin çağırmayı önerdim. Bu onlara da cazip gelmiş olacak ki kabul ettiler. KiKi adında kibrit cinini hepiniz duymuşsunuzdur. Bir kutudan 4 tane kibrit çöpü aldık ve cin çağırdık dualarla. Bu işlerden çok iyi anlıyordu Döndü. Sorular soruyorduk kibritlerde sağa sola hareketle bize cevap veriyordu. Ben yaşımında küçük olmasından dolayı bayağı zırvalamaya başlamıştım. Cin ile dalga geçiyordum. Yanımdakiler ise iyice korkmuşlardı benim cine ileri geri konuşmamdan! Beni sürekli sus diye uyarıyorlardi. Neyse bir müddet sonra ışık kendiliğinden kapandı kalktım düğmesine bastım açtım, arkamı döndüm ki tekrar çat!! diye düğmeden kapandı ışık.. Bulunduğumuz oda köy evi olduğundan mutfak ve oturma odası bir kullanılan bir oda.. Mutfak dolabi zangır zangır titremeye ve tabaklar birer birer yere dökülmeye başladı.. Hepimiz korkudan sapsarı olmuştuk TV açık değildi birden TV açıldı. O zamanlar sadece TRT 1 gösteriyordu köy yerinde. Bilmediğimiz yabancı kanallar fişek gibi açılıp kapanıyordu.. Biz binbir dua okuyarak cini göndermeye çalışıyorduk. Artık yorulduk ve kibrit çöplerini masanın üzerine bıraktık. Aman Allah'ım cin gitmemişti, ve masanın üzerindeki kibrit çöpleri kendiliğinden hareket ediyordu. Döndü'nün akrabası olan kadın bayıldı bayılacak. Saat 04.00 olmuştu artık ve Döndü'nün akrabası olan Eminenin nişnlısı eve gidecekti. Köy yerlerini bilirsiniz acayip sessiz ve ürkütücü olurlar. Evine gideceği yol da ormanın içinden geçen ve derenin olduğu bir yer. Neyse bu çıktı gitti ve biz cini göndermek için uğrasmaya devam ettik.. Tabi ki başaramadik öyle kızdırmışım ki onu her yeri darmadağın etti diyebilirim... Ve işin ilginç yanı yan odada yatan yengemin çıt bile duymamış olmasıydı.. Sabah ezanı okunurken hepimiz korkudan ve uykusuzluktan uyuyakalmışız.. Yengemin sesiyle uyandık, ORTALIĞIN HALi NE BÖYLE diye soruyordu. Ona anlattık o da ürperdi ve kızdı bize.. Emine'nin nişanlısı da ertesi günü geldi ve gece eve gittiği yolda onu taşlamıştı cinler, bu taşlar pek bir yerine isabet etmemişsse de omuzuna ve alnına çarpmış ve oldukça morarmıştı.. Aynı gece ben ananemin evine gittim yatmaya ve o gece Döndü ablamı da çok sıkıştırmışlar ve acaip dövmüş cinler. Kız günlerce vücudu ve yüzü morluklar içerisinde gezmek zorunda kaldı... Komşumuz olan bir hocaya olanları anlattık! Hoca bile dehşete kapıldı ve cinin beni yaşım küçük olduğu için affettiğini yoksa yetişkin bir insanın cinle o şekilde dalga geçse çarpılacağını, ağzının burnunun ters döneceğini söyledi...
sen 1991 o seneler daha yeni başlıyorum ilkokula. önüme konulan ilk kitabın adıydı CiN ali. allah belanı versin hoca. artık nuska takarak okuyorum bütün kitapları.
Bir nesli bu hikayelerle korkutmuş ebeveynlerin suçudur bu başlık. inanın ya da inanmayın. Gördüm, temas ettim. Zerre kadar korkuyorsam namerdim. Boş işler bunlar. Dışardaki başıboş hayvandan daha çok korkarım(hastalıklı flansa yani).
Editle gelen hikaye:
giriş:
lise son sınav dönemiydi. Yurttta kalırdık ders çalışmak için. Arkadaşlarım harıl harıl ders çalışırken ben horul horul uyurdum. Normalde derslerim flanda iyidir ama çalışırken öyle bir uyku bastırırdı ki. Ben şü6elendim tabi ki. Bu işlere hayrına bakan biri varmış(para almayan biriyse inanabilirim).
Dedim gideyim.
Gelişme:
bu biri bir çok dua flan okuyup kağıtlara bir şeyler yazıyordu. Sonra onları bana veriyordu yakmam için. Bende dediklerini uyguluyordum. işte böyle bir zamanda yurdun terasında yıldızların altında yatariken ben, bir gece 3 civarı ayak sesleri duydum gözlerim kapalıyken, salona giren birinin. Namaz için kaldırmaya gelen bir arkadaş olduğunu sandım. Salonun ortasından hızlı bir şekide tekrar çıktığını duydum. O sırada kalp atışlarım iyice hızlandı, sanki 200 300 e çıktı, öyle hissediyorum yani. Sonra birden zaman dururcasına kollarım ayaklarım boşaldı kalbim yavaşladı. Gözlerimi açmamla o 3 harflinin(yani piç) yanıma hızla geldiğini gördüm. Boğazımı tuttu. Ve gözlerimin içine bakıyordu. Bense kımıldayamıyordum. Piç cin gülümseyerek sordu:
-beni özlemedin mi?
+...
-beni özlemedin mi?
+...
Sonuç:
Cevap veremedim. Çünkü şaşırıp kalmıştım. Sonra aynı hızla kapıdan çıktı gitti. Ve bende uyumaya devam ettim.
geçenlerde kuytu ve sessiz bir sokaktan yalnız başına geçiyordum. çöpün yanından gelen bir ses duydum. biraz korksam da yavaş yavaş çöpe doğru gitmeye başladım. ben yaklaştıkça ses biraz daha artmaya başlıyordu, tam çöpün yanına geldiğim sırada bir anda bammm! diye önüme çıkan kedi yüzünden anlık korku yaşadım. ancak kedinin çıktığı yere dikkatli baktığımda o korkunç manzara ile karşı karşıya geldim. eti cin kutusu çöpte duruyordu zavallı cin'e çocuklar sakal bıyık çizmişti. o an çok korktum sözlük.
cin diye bir şeye inanmak istersen okursun izlersin dinlersin yaptıklarınla o inanmak istediğin şeyi gerçekte kendin için var etmeye çalışırsın eğer istersen senin için var olurlar. inan ki istemezsin.
geçen yine karşıyaka mezarlığında 3 arkadaş içiyoruz. ama nasıl kafamız iyi. tekila shotlar, votka, bira bir karıştırmışız ki of. ölen bir ortak arkadaşımız var, onun mezarına oturduk içmeye devam. neyse, arkadaşın biri arkadaşın mezarına gel lan fatih, kalk da beraber içelim lan diyerek birayı mezara boşalttı. yerden bir uğultu gelmeye başladı. ne oluyor lan dedik, üçümüz de birbirimize bakıyoruz şaşkınlıkla... o anda yağmur yağmaya başladı. arabaya geçelim dedik. bir de gittik ne görelim, araba yerinde yok. ölen arkadaş sen git arabayı al, korkutcam diye yerini değiştir. yaşarken de böyleydi bu. soğuk soğuj şakalar yapardı rahmetli. neyse arabaya bindik, fatih mezarına geri döndü. arabanın bagajından tıkırtılar geliyor... yine mi gerilim amk dedik. lan bagajı açıp bir baktım, kefene sarılmış 3 yavru cin. ama bir görücen lan bi tatlılar. neyse hadi eve gidelim dedim, cinin birini arkadaş eve götürdü. diğerini mezarlığa gömdük. en yaramazını da bu yazıyı okuyanın ranzasının altına gönderdik.
