günümüz insanının ekserisini peşinde koşturan, muhtelif sebeplerle insanları cezbeden şöhretin aslında geri dönülemez derecede hayatı kötüleştirdiğini ifade eden akılda kalıcı söz.
şöhretin niye afet olduğu konusunda sayfalarca sebep sıralanabilir. gerçek değişmez...
sözlük için de geçerli olan, bir nevi uyarı cümlesidir.
son zamanlarda gençlerin ecnebice celebrity dedikleri bir akım peyda oldu. (bkz: peyda olmak)gelen giden absürt konularda en itici girdiyi yazıyor, diğerleri de saf saf "aaaa insanlık öldü mü" diyor. tamam gençler, kanınız hızlı akıyor anladık da herşeyin keyfi bir yere kadar.
bir zaman zekai tahir bebek hastanesindeki ölümlerle bile dalga geçen çıktı, bugün fakirlerle, yarın engellilerle...hadi bir kişi bu sözlük karakteri işini denedi. kötü adamı oynadı, sevdi, sevildi, eğlendi... ama o da bir yere kadar.
şimdi birbirinin kopyası bir dünya kötü adam karakteri var sözlükte. eksi butonunu geçtim, bir dünya da küfür yiyorlardır.
kötü adamın bile sevimli bir yanı vardır. bizim televizyon tarihimizde mesela bir ali sürmeli vardır. turgay atacan rolü hâlâ akıllarda. kötü olacaksanız da sevileceksiniz, bari onu becerin.
Herkesçe bilinme, tanınma ve bir üne kavuşma insanın lehineymiş gibi görünüyorsa da aslında daha çok aleyhinedir. Şöyle ki: Kişi belki şöhreti sayesinde kimi maddî imkânlara kavuşabilir ama kaybettikleri daha fazladır. Çok ünlenmek insanı kibirli yapar, insana ne olduğunu unutturur, yavaş yavaş gerçek dostlarını kaybeder. Herkesin dikkati üzerinde olduğu için doğal ve özgür bir şekilde yaşayamaz, aşırı ilgiler onu sürekli rahatsız eder, dolaylı olarak kimi istekler ve baskılarla karşılaşır, bütün bunlar onu sıkıntıya ve bunalıma sürükler, huzuru kalmaz, sunî bir hayatın esiri olur.
ama ilyas yalçıtaş hala ünlü olmadan önceki arkadaşlarıyla görüşüyormuş hatta daha çok bağlıymış. şöhret afettir sözü de var ancak bu da var yani. şöhret afettir sözü de doğru çünkü özgür olamayabiliyorlar mesela ajda pekkan özgür değilmiş.
