bizim sokakta hep büyük abiler vardı onlar beni hep defansa attıklarından hiç yapamadığımdır. onlar da haciii jardeeel filan derlerdi. birkaç kere de kaleye almışlardı uçanı kaçanı kaleye aldığımdan bir daha koymadılar. yalnız karşı karşıya abancakmış gibi yaptıklarında korkudan arkamı dönerek birkaç kere götümle gol kurtarmışlığım var.
ohaa lan. hep böyle olurdu,
şimdi sabri olarak vuruyorum sabriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
çocukluğumuzun kralı hagiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
amokachi ismini çok kullandığım durumdur ve şu sıralarda hiçbir özelliğini taşımadığımı anlasam bile bir zamanlar ben amokachi ydim dememi sağlayan anlardır.
evet evet bizleriz o çocuklar.
mahalle aralarında maç yaparken söylerdik sevdiğimiz futbolcuların ismini.
kimi hagi diye bağırırdı kimi sergen diye.
yabancı futbolcuları tanıyanlar ronaldo, bergkamp diye bağırıdı.
pazardan sırf hagi, sergen, ronaldo, bergkamp olabilmek için anneye yalvar yakar forma aldırılırdı.
günlerce çıkarılmazdı o forma.
evet bizleriz o çocuklar.
eğer çekilen şut neticesinde top arş ı ala ya doğru süzülmüşse o az önceki spiker ruhlu çocuk kayboluverir. onun yerine utangaç, efendi, yavaş yavaş defansına dönen bi çocuk geliverir. o sırada diğer çocuklarda atan alır prensibiyle kendisine baskı kurmaya başlar.
bir zamanlar ben futbolu bırakmadan önce gerçekleştirdiğim olay farkında olmadan, o kadar severdim futbol oynamayı gerisini siz hesap edin gel gör ki futboldan soğuttular futbolu bıraktım.
öğleden beri dinlediğim çocuk. kendisinin saniyeler içinde hem messi hem de ronaldo olması bir hayli düşündürmüştür. aynı zamanda pazar günümü mahveden çocuk olmuştur.
