--- spoiler ---
insanın başına gelen musibette, insanın hatası vardır. Hatasının, günahının yüzünden başına musibet gelir.Başınıza gelen her musibet, kendi ellerinizle işledikleriniz yüzündendir. (Bununla beraber) Allah, (günahların) çoğunu
affeder. (42 Şura, 30)
--- spoiler ---
Tüm insanlığın rehberi ve kullanma kılavuzu olan Kur'an-ı kerim bizlere başımıza gelen belaların nedenini birinci ağızdan bize bildiriyor, yani mutlak doğrunun ve bilginin kaynağı olan tek yaratıcı Rab olan Allah biz eşref-i mahlukata şöyle buyuruyor;
Başınıza gelen herhangi bir musibet ellerinizle işlediklerinizden ötürüdür. O, yine de çoğunu affeder. (Şura 30)
Canınıza, malınıza gelen herhangi bir musibet, sadece sizlerin ellerinizle işlemiş olduğunuz günahlar yüzündendir. Günahlar sadece ellerle işlenmez. Ama genellikle fiiller, elle işlendiği için burada eller ifadesi kullanılmıştır. Evet, mallarınız ve canlarınız konusunda size ulaşan musibetler, ellerinizle işledikleriniz yüzündendir. Ama sizin ellerinizle işlediklerinizden pek çoğunu Allah affetmektedir. Ellerinizle işlediklerinizden pek çoğunu Allah görmezden geldiği, ciddiye almayıp affettiği için bunların cezasını size tattırmıyor. Eğer Rabbiniz size bu kadar merhametiyle muamele etmeyip de, yaptığınız her bir günah yüzünden hemen cezalandırılsaydınız, mutlaka hepiniz helâk olup giderdiniz.
Rabbimiz bizim işlediklerimizden pek çoğunu affetmekle birlikte, bazıları yüzünden mallarımıza ve canlarımıza bir şeyler göndermektedir. Bileceğiz ki, "başımıza ne gelmişse kendi işlediklerimizden dolayı gelmektedir". Yine mü'minlere gelen musibet ve sıkıntıların, onların günahlarına kefaret olduğunu Resul-i Ekrem Efendimizin hadislerinden öğreniyoruz. Müslümanın başına, malına ve canına gelen dert, sıkıntı, hastalık, hatta onun ayağına batan bir diken bile onun işlemiş olduğu bir günaha kefarettir. Bunlar sadece mü'minin günahlarının silinmesine sebep olmakla kalmayıp, aynı zamanda onun Allah katında bir derece daha yükselmesine sebep olmaktadır.
Kur'an-ı Kerimde pek çok ayet-i kerimesinde Rabbimiz kulları adına, mahlukatı adına rahmeti kendi nefsine yazdığını, farz kıldığını anlatır. "O Allah rahmet etmeyi nefsine yazmıştır." (En'am 12)
Allah rahmeti nefsine yazmıştır. Zira mülkün sahibi odur. Bu konuda onu kimse zorlayamaz. Kimse onu minnet altında tutamaz. Mülkün sahibi olarak kendisi öyle dilemiş dünya ve ahirette mahlukatına rahmet etmeyi kendisine yazmıştır. Rabbimizin dünya ve ahirette kullarına muamelesinin temeli işte bu rahmettir. Evet rahmet islam'ın ana umdesidir. Yaşadığımız bir tek saniye yoktur ki bizler Rabbimizin rahmeti altında olmayalım. Rabbimizin bizim adımıza rahmeti kendi üzerine yazdığını bildirmesi bile bir rahmet eseridir. Rabbimizin rahmeti önce insanın varlığında tecelli eder. insanın yoktan var edilişi, kendini bile bilmez bir varlık iken kendisine Allah bilgisinin ulaştırılması, kitap gönderilmesi ve halife yapılması, tevbe ettiği takdirde günahlarının affedilmesi, günahlarına misliyle ceza verilirken sevaplarına on misliyle bazen daha fazlasıyla mukabele edilmesi, günahlarının iyiliklerle silinmesi, rahmetiyle cennete konulması evet bunların hepsi rahmet eseridir.
Sizler yeryüzünde kesinlikle Allah'ı aciz bırakamazsınız. Ne kadar tedbir alırsanız alın, kesinlikle Allah'ın size ulaştırmayı murad ettiği şeyleri kendinizden uzaklaştıramazsınız. O size ne ulaştırmayı kararlaştırmışsa, o mutlaka sizin başınıza gelecektir. Siz bu konuda Rabbinize teslim olmak zorundasınız. O'na itiraz edemez, O'na karşı gelemezsiniz. Başınıza ne gelmişse bilesiniz ki bu Allah'tandır. O'ndan gelebilecek şeylere karşı sizi koruyacak Allah'tan başka ne bir veliniz ne de yardımcınız yoktur. O'na sığınmak, O'na teslim olmak ve O'nun takdirine razı olmak zorundasınız. Sadece O'nu velî bilmek, sadece O'nun koruması altına girmek ve sadece O'nun kararlarını uygulamak zorundasınız. Sadece O'nu razı etmeye çalışmak, sadece Onun hatırını kazanmaya çalışmak, sadece Onun razı olduğu hayat programını yaşamak zorunda-sınız. Çünkü göklerde ve yerde ne varsa hepsinin velisi Allah'tır. Göklerde ve yerde O'ndan başka veli olmaya, O'ndan başka Rab ve ilah olmaya layık yoktur.
