yüzlerce ilginç Şanlıurfa halk efsanesinden biridir. uzun kış gecelerinde elektriğin henüz olmadığı veya bağlanmadığı, yetersiz lamba ışığının duvarlarda korkunç hayaletler, devler yarattığı mangalla ısınan taştan oturma odalarında anlatılan o korkunç hikayelerdendir.
evlerin en esrarlı , en karanlık bölgesi olan tandırlıklardaki karanlık kuyulardan ince ve ayartıcı bir sesle (genellikle baba veya bir yakınının sesiyle) kuyuya doru çağırdığı çocukları kendilerine çağıran ve çocuklar kuyunun başına gelip onun üzerine eğildikleri anda onları kuyunun derin karanlığına çeken , çirkin , şişman şubat karısı efsanesi.
esasında evlerin bahçesinde geniş ve açık ağzıyla küçük çocuklar için tehlike arzeden dipsiz su kuyularından , düşmesinler diye onları uzak tutmak amacıyla uydurulmuş olduğu söylenebilir.
