mekke döneminde inmiştir. 227 âyettir. sûre, adını 224. âyette geçen eş-şuarâ kelimesinden almıştır. şuarâ şairler demektir. sûrede başlıca mûsâ, ibrahim, nûh, hûd, salih ve şuayb peygamberlerin kıssaları dile getirilmekte, müşriklerin, kuranın vahiy dışı bir kaynağa dayalı olduğu iddialarına karşılık, onun bir vahiy eseri olduğu vurgulanmakta, söz konusu kaynakların kuran üzerinde hiçbir etkisinin bulunamayacağı ifade edilmektedir.
"210 - onu (kur'ân'ı) şeytanlar indirmedi.
211 - bu onlara hem yaraşmaz hem güçleri yetmez.
212 - şüphesiz onlar vahyi işitmekten uzak tutulmuşlardır.
213 - o halde sakın allah ile beraber başka tanrıya kulluk edip yalvarma, yoksa azaba uğratılanlardan olursun.
214 - (önce) en yakın hısımlarını uyar.
215 - ve sana uyan müminlere kanadını indir.
216 - şayet sana karşı gelirlerse, de ki: "ben sizin yaptıklarınızdan muhakkak uzağım."
217 - sen o, mutlak galip ve engin merhamet sahibine güvenip dayan.
218 - o ki, (gece namaza) kalktığın zaman seni görüyor.
219 - ve secde edenler arasında dolaşmanı da (görüyor.)
220 - çünkü her şeyi işiten, her şeyi bilen o'dur.
221 - şeytanların kime ineceğini size haber vereyim mi?
222 - onlar, günaha, iftiraya düşkün olan herkesin üzerine inerler.
223 - onlar, (şeytanlara) kulak verirler ve onların çoğu yalancıdır.
224 - şairler(e gelince), onlara da sapıklar uyar.
225-226 - onların her vadide şaşkın şaşkın dolaştıklarını ve gerçekte yapmadıkları şeyleri söylediklerini görmedin mi?
227 - ancak iman edip iyi ameller işleyenler, allah'ı çok çok ananlar ve haksızlığa uğratıldıklarında kendilerini savunanlar müstesna; haksızlık edenler, hangi dönüşe (hangi akibete) döndürüleceklerini yakında bileceklerdir."
