birkaç dakika evvel bir endişeye kapıldım. bu tarz endişe yalnızca bir hata yaptığımda ya da biri beni üzecek birşey yaptığında hissederim. devamında gelen sinir bu endişemin kaynağını bilemeyip sadece tahmin yürütebildiğim için. ve gene birşey buldum. bu beni gerçekten üzdü yalan yok ama şuan hissettiklerimin kaynağı bu değil.
şuan zihnim bana işkence ediyor. "beni seni üzecek bir şeyler yapıyor.", "bunu değiştirebilirdin." diyor. insanlar direk etrafıma suç attığımı zannediyor. beni hakkaten tanıyan biri öncelikle suçu kendimi attığıma hatta direk kendimden şüphelenip yola çıktığımı bilir.
eskiden bu his kolay kolay yanılmazdı ama şimdi kimseyi arayamam hal hatır sorma, nasıl gidiyor vs. ya da sadece dikkat dağıtmak için. gene haklı olsa bile hislerim bundan emin olmama imkan yok. yapabileceğim hiçbir şey yok.
Içinde bulunduğum bu garip tarif edemiyecegim yalnızlık mutsuzluk ve şanssizlikla Birleşmiş bu ruh halim beni iyice ters aksi insan yaptı.herkesle kavga eder oldum.
bir kaç saat öncesinin farklı bir varyasyonu olarak yine ve yeniden tüm iyi niyetine rağmen ikinci, belki de üçün... yok lan plana bile alınmamaktır. agresifleştim sabah sabah.
midye dolma almıştım akrabalara gittik, dolaba koyduk . Neyse annemler yukardaydı ben yeğenimi gezdirdim. Gidicez anne al dedim gelirken . Annem midye diye poşetteki siyah üzümleri almış 1.5 saatlik araba yolcuğundan sonra ben bagaja bakınca farkettim . Ankara'da okuyorum tam 5 aydır midye özlemiyle yanıp tutuşuyordum . Bi heyecanla bagajı açtım üzümleri gördüm ... Midye dolma yiyemeyen yazar derdidir.
