Bugun bircok beklemedigim haber aldim. Zaten bir bosluk bir huzursuzluk vardi. Bu haberler beni daha sikimsonik bir ruh haline soktu. Hafif depresyon belirtileri gidip geliyor. Bunda antidepresani birakali pek olmamasi da etkili sanirim. Neyse ki piskoloji bir sekilde kendini toparliyor.
Duş aldım, biraz üşüyorum, biraz da yorgunum. Müzik, çay ve onun hayaliyle huzurlu bir ruh hali yaşıyorum. Yorgun ve üşüyor olmama karşın, onun hayaliyle mutluyum.
Etrafımdaki yüzlerce insanla her gün dostane bir şekilde selamlaşıp sohbet edebildiğimiz halde kendimi çok yalnız hissediyorum. Kendime uygun insanları bulamıyorum.Acaba ben mi insanları anlayamıyorum yoksa insanlar mı beni anlayamıyor ? Fiziksel olarak genlerime her gün söverek uyanıp söverek yatıyorum be sözlük. Gece gece başını ağrıttım.
Özet : Binlerce insanın arasındayken yapayalnızım,hiç kimse yokmuş gibi.
sizde de oluyor mu mesela bir kitap okuyorsun aradan yıllar geçiyor ama bir an geliyor yazarın tam ne demek istediğini anlıyorsun soluğunu ensende duyuyorsun işte o an çok müthiş.
