Şu an nasıl mı hissediyorum? Açtırmayın şimdi benim ağzımı.
iyi hissetmiyorum arkadaş, hiç iyi hissetmiyorum ve deli gibi size,sözlüğe,evrene içimdekileri haykırasım var ve haykırıyorum peki neden biliyor musunuz? Bu amına kodumun dünyasında içimdeki duyguları dibine kadar kusacak kimse yok, hiç kimse yok. Artık daha içten ve düz olmaya karar verdim. Dobralık değil bu sadece daha içimden geldiği gibi davranacağım insanlara, içimden geldiği gibi konuşup içimden geldiği gibi susacağım buraya da içimden geldiği gibi yazacağım ve yaptığım nick değişikliği yüzünden çok taraftarım olacak gibi hissediyorum bekleyin buraların amına goyacam *
Her neyse depresif cümlelerle devam edelim. Cidden hiç iyi değilim bakmayın arada makara yaptığıma onlarda olmasa giderim en acısız intihar yöntemlerini araştırırım yemin ederim. Zor tutunuyorum.
Aile içi ciddi bir tartışma yaşadık bugün. Ama öyle böyle bir tartışma değil herkes birbirine girdi. Hani büyük bir savaş olur ve herkes ölür, cesetlerin üstüne basa basa yürüyen minik bir çocuk vardır. işte o çocuk bendim bugün. Sadece izledim. Bir çok ego cümlesi duydum bir çok masum cümle duydum ve onlarca hatalı davranış gördüm hırsları, kinleri, kıskançlıkları, küslükleri, sevgiyi, düşmanlığı, gururu yani oturup izlediğim koltuğumdan tüm duyguları gözlemledim. Ama sadece sustum. Ve onlar kavga ettiler. Çünkü konuşsamda bir işe yaramayacaktı. Bilmiyorum üzücü bir durum ya bizim ailede belki en son 5 sene önce böyle şiddetli kavga olmuştur ama hiç tahmin etmediğim kişiler birbirine girdi üzüldü ve doğal olarak bende üzülüyorum. Şu amına kodumun duygularını keşke aldırabilsem o kadar çok şeyi içime atıyorum ve o kadar çok susuyorum ki bir bilseniz. Ve keşke bu kadar üzüldüğümü ve bu kadar hisli bir çocuk olduğumu anlayabilseler.
Aile konusunu geçelim bugün o açıdan berbat bir gündü hala üzgünlüğünü taşıyorum ama asıl mevzuya gelelim. Ben bilgisayar mühendisliği mezunuyum yanlış duymadınız kolay değil resmen mühendisim. Ocakta mezun oldum ama amına kodumun yerinde hala bir iş bulamadım. Bu aralar popüler derdim bu. Bu yüzden son 25 yılın en boş rahat günlerini geçirmeme rağmen içtiğim sudan yediğim yemekten keyif alamıyorum. Para kazanamadığım için cebime 5 kuruş girmediği hala babamdan 10-20 tl aldığım için mutlu değilim. Ya kalkıp kasiyer, garsonlukta yapamıyorum biraz utanç duygusu var 5.5 sene okul okumuşum neden mesleğimi yapmayayım diye ayıp değil sonuçta ekmek parası ama bizimkilerden destekte yok oğlum gir hiç olmazsa herhangi bir işe diye. Anlamıyorum ki amk her konuda tek başımızayız arkadaş ne bir öğüt veren destek veren gaza getiren hiçbiri yok. Size yemin ederim mezun olduğumda annem sadece aferin benim oğluma falan dedi 1 gün boyunca o kadar başka kimseden tebrik falan yok. Bu konuda biraz alıngan olabilirim ama ne bileyim amk ya oğlum insan ilgi bekliyor biraz. Çevremde doğru düzgün arkadaş yok, içimi kendimden başka kimseye açamıyorum insan başka bir insana ihtiyaç duyuyor. Yalnızlık Allaha mahsustur.
Gelelim diğer bir kafamı kurcalayan meseleye. Bu büyük bir dert değil ama insan yinede istiyor. Aşk mevzusu. Zaten o benim yıllardan beri çözülemeyen kördüğümüm. Bu konuda yalnız değilim milyonlarca kişi benle eminim aynı düşünüyordur. Ya görüyorum sağda solda televizyonda çok imreniyorum. Böyle bir elmanın iki yarısı gibi çok tatlı cici çiftler. Ama öyle evliliğin 6.ayında cicim ayı bitince küfürleşmelerin başladığı veresiye aşklardan bahsetmiyorum harbiden bir ömrü hatta ahireti birbirine adamış çiftlerden bahsediyorum. Valla çok imreniyorum ya. Siparişle aşk olmaz, sevgili bulursun ama aşk olmaz biliyorum ama Allah bana da nasip etse be. Valla açık söyleyim ben çok çapkın biriyim ama dediğim kız çıksın tüm kızlardan gözüm kapalı vazgeçmeye hazırım. Ama her zaman ki gibi karamsarlığa devam.
Daha söyleyecek yüzlerce satır cümlem var arkadaşlar ama okuyan dinleyen olur mu bilmiyorum. Eğer vakit ayırıp okuduysanız size sarıldım varsayın canımsınız. Diyeceklerim bu kadar. Ama son diyeceğim birşey var ne olursa olsun pes etmedim vazgeçmedim hala o ışık var içimde sönmedi. Sizinde sönmesin. Gerekirse herşeyinizi kaybedin ama umudunuz hep olsun. Selametle.
Aglayamamislik. icimdeki gurultulerin arasinda hatiralarin aci seslerini duyuyorum. 3 saat sonra kalkmam gerek ve 2 tane kol gibi sinav var. Hayat cok boktan . Dusundugum onca şey var ki kafam onlarca farklı müziğin aynı anda açılıp dinliyormusum gibi bi his.
yağmurla beraber kasvetin ve griliğin hüküm sürdüğü rüyamda, arabalardan başka bir şeyin olmaması, onların durmaması ve sağanağın bastırması, sonra tuhaf insanların meydana çıkması sonucu:
aşk ilişkisi konusunda zor olan bir yola girdim bilerek yaptım bunu altından kalkabilirim buna inanıyorum ama ruhumu mengene gibi sıkan bir şey var günlerdir hissettiğim bu.
Hayatımda alabileceğim en kötü haberi aldım belki de. Çözümü de mümkün gözükmüyor. 6 haziran 2018 Çarşamba ben seni kolay kolay unutamam heralde. Yıktın geçtin, sağ olasın.
yarın okuduğum yerden evime döneceğim. yeni tuttuğum evi düzenlemem ve valizimi hazırlamam gerek.
eve döndüğümde artık en ufak bir soruna tahammülüm kalmadığı için ailemle yaşadığım sıkıntıları kafamda büyütüp gereksizce saldırmaktan korkuyorum. hem onları kırmak kendimi korkunç hissettirecek hem de sonrasında özür dilemeye çalışmak inanılmaz utanç verici gelecek; konular gereksiz olacak çünkü.
gittiğimde kendimi en basit halimle anlatmak en doğrusuymuş gibi hissediyorum. yıprandığımı, sevilmek ve dinlenmek istediğimi söylemeliyim.
