insan yok, kaldırımlar yok, yüksek binalar, egzos kokuları ve daha nice şehir unsuru yok.
rüzgarın değdiği yaprakların sallanışını işitiyor, rüzgarın getirdiği toprakla karışık çiçek kokusunu alıyorsun.
kuşların cıvıltısı, denizin dalgalarıyla karışıyor. sadece sen varsın, bir de doğa.
istanbul sapphire'in zirvesinde, batmobile'ın tepesinde oturup, acı ve güçlü kahvemi yudumlarken yanımdaki sevdiceğimle beraber yeryüzünü seyretmeyi isterdim.
0'nunla birlikte olsam elimizde viskiler ya çok yüksek bir yerde ya da deniz kenarında olsak sadece ikimiz, fonda teoman ve ya daft punk çalsa ohh. eve evet şu an istediğim tek şey bu.
kız kulesini seyredebileceğim, insanları gözlemleyeceğim, sakin, kafamı dinleyebileceğim bir yer ama en önemli kafamın biraz boş olması kafamda dönüp duran sorumlulukların biraz olsun azalmış olması, bunu sağlayabilececek bir insan yok bari bir yer sağlasın.
