Köyde. Şimdi serindir de orası. Sırtıma bir şal alıp bahçedeki ağacın altında oturmayı isterdim. Gökyüzündeki yıldızlar güzel görünürdü. Manzara gecenin karanlığında görünmezdi tabi, siyahlık sadece. Ama gündüz zihnimde kalan görüntüsünu görürdüm karanlıkta. Biraz böceklerden korkardım, pantolonumun parçasını çorabımın içine alır kendimi rahatlatırdım. Korkar mıydım acaba? Çocukluğumu, kaybettiklerimi, kazandıklarımı düşünüp kendimi anlamaya çalıştıkça korkar mıydım bilmiyorum.
Benim artık gerçekten iş bulmam lazım. Bu boşluk bana hiç yaramadı.
https://galeri.uludagsozluk.com/r/1705166/+
Geçen ay çeşmede çok güzel yere çadır kurmuştum elimde bira ile saatlerce manzarayı izliyip düşünmüştüm. Gene burda olmak isterdim.
Orhan pamuk'un neredeyse her kitabında tasvir ettiği karlı bir istanbul akşamında olmak; sokak lambalarının aydınlattığı karın ayakkabılarımın altında ezilmesini ve çıkan rahatlatıcı sesi duymak isterdim.
