Yanimda olsa. Sorsam: "ben yokken neler yaptin?" diye. Anlatsam uzun uzun, ben konussam o dinlese. Gozlerimin icine baksin, sesim catallastiginda cayimi uzatsa, elleri saclarimda basim dizinde olsa, yine "biz" olsak. Kiskansam, belli etmesem. Her yere onunla gitsem. Bi parcam olsa yine. Yedigimden ictigimden tat alabilsem. Her adimim ona dogru olsa. Her nefes alisim kokusunu tasisa burnuma...
Keskeler hep anlamsizdir ama bu saattekiler daha da anlamsiz. Paralel evren diye bir şey varsa bile bu şu an bu evrende yasadigimiz hayati degistirmiyor ne yazık ki. Keşkeleri ciddiye almayın hele bu saattekileri asla.
Şuan keşke uzaklarda olsam. Tüm yasadiklarimdan uzaklasip sadece sevdiklerimle konuşabildigim bi yer olsa, orda kalsam dinlensem ve döndüğümde hayatım tamamen normale dönmüş olsa.
