zaten depresif ve öfkeliyim, bu ülke de hiç yardımcı olmuyor, daha da umutsuz, üzgün, öfkeli hissediyorum. ne ülkemizde mutlu olabiliyoruz ne de gitmemize izin veriliyor. neden fırlatılıp atıldık ki bu dünyaya ? ne bekleniyor bizden ? neden terk edildik ?
her sey gercekten bok gibi.
ve giderek daha kotu oluyor.
evimde guvende degilim.
insanın kendini evinde guvende hissetmemesi nedir bilir misiniz?
ve elimden hicbir sey gelmiyor.
gunaydın beybisular!:)
yeni uyandım.
6:20 de yollara dusucem ise gitmek icin.
bugun ise ne giysem diye dusunuyorum su an valla:)
ben ikizler burcu kadınıyım. ben olayım degisiklik. degisiklik severim.
bazen boyle uzun elbiseler giyiyorum, takılıyorum. bazen boyle pantalon, kot ve blazer ceketler giyiyorum, takılıyorum. bazen kot, sweetshirt giyiyorum, takılıyorum. durmadan aynı seyleri yapınca da dinleyince de izleyince de giyince de yiyince de sıkılıyorum sabri ben, bunalıyorum:)
bu yaz biraz gomlek moduna geceyim diyorum. biraz da bol kotlar, bol pantalonlar. kendimi bildigim bileli bol kesim pantalonları cok seviyorum. iyi hissediyorum giydigimde.
yazlık pantalonlarımı cıkarıp utu yapmam lazım. puff:( utu yapmayı sevmem. bazı ev islerini gule oynaya cok kolay yapıyorum, bazı ev islerini de hic sevmem, cok zor yaparım.
valla su an tam olarak gece hayatını ne kadar ozledigimi dusunmekle mesgulum:)
bi oligark, sortie, reyna, 360 filan yapsam dans etsem diye dusunuyorum.
Aşırı bitkinim. Cumartesilerden nefret ediyorum koştur koştur çalışıyorsun. Hastayım fena grip olmuşum. Algılarım sıfır.Hiçbir şey yemediğim için akşam çok başım döndü. Günü 2 yanıkla kapattım.
Özlem. Çok özlediğimin, konuşsam her şeyi düzeltebileceğimin farkındayım ama bu saatten sonra benim çabamla açacak çiçeğin dahi güzelliği umrumda değil. Duygusal bir gece oluyor.
boşvermişliktir. kimse kimseyi umursamıyor ve herkes burnunun dikine gidiyor. en azından bir süre salmazsam patlayacağım çünkü bazen sadece ben saygı gösterip önemsiyormuşum gibi geliyor ve kimsenin sikinde olmuyor. sıktı artık.
bugunlerde bi dengesiz, bir calkantılı, bir mutsuzum.
asırı mutsuz.
ben mantık insanı degilim.
ben duygu insanıyım.
ben mutsuzken hicbi sey yapamam. ise gidemem. evden cıkmamam gibi.
ya bir sekilde bir denge, bi umut, bir heves bulucam ya da cok yakında istifa edicem.
genel olarak bazen cok umutlu bazen cok umutsuz hissediyorum.
bazen "daha fazla dayanamıyorum. al artık canımı tanrım, ustu kalsın" moduna baglıyorum, bazen de yasamayı o kadar cok seviyorum ki 90 yasına kadar saglıkla yasayabilmek icin neler yapmam lazım onu arastırıyorum. resmen dengesizlik:)
yıllardır boyleyim..
cok uzun yıllardır.
belki son 20 yıldır.
