bildiğimiz ama önemsemediğimiz tek gerçektir. aslında günlerce ne olacağı belli olmayan şeyler için kafa yorup duruyoruz ama tek gerçek olan şeyi ne umursuyoruz ne de aklımıza geliyor.
ölecek olmaktan korkmam da aramızda 10 yaş olan kız kardeşime ben her zaman yanındayım deyip koruyup kolladığım ve ilk okulda benim süper kahramanım abim diyen çocuğu ölerek süper kahramanlar ölmez ben hep yanındayım ve ölmeyeceğim diyerek mutlu ettiysem. öldüğüme gram üzülmem o çocuğa verdiğim sözü tutamadığıma yanarım.tek dileğim var hayatta tanrı kız kardeşime verdiğim bu sözü tutmamı sağlasın.
kalbinin öldükten sonra da atmaya devam etmesi senin elinde. öldükten sonra diğer organların gibi ona da ihtiyacın olmayacak. ışte bu yüzden organlarını bağışla.
olaya fiziksel açıdan bakarsak;
insan bedenindeki bütün atomlar 5 yıl içerisinde değişiyor, yani 5 yıl önceki sende bulunan hiç bir fiziksel madde şu anki sende yok.
üstelik 5 yıl içerisinde düşünceler de çok değişiyor, 5 yıl önceki halime şu anki durumum anlatılsa sadece gülerdi. sonuç olarak 5 yıl sonraki 2ndperson şu anki 2ndperson la alakasız bir insan olacak ve ben sadece şu anki 2ndpersondan sorumluyum gerisi beni ırgalamaz aga *
Belki yeni bir başlangıç, belki de sessiz bir son, bilemeyiz. Fakat her ne olursa olsun şuan aldığımız nefesin değerini bilmemiz gerektiğini hatırlatmalıdır bize. Kalbinizi ne için yorduğunuza dikkat edin.
