çoçukluğum da parçalanan ayakkabılar eve gelindiğinde önce anneden daha sonra evde buluunan komşu teyzeden ve en sonunda akşam eve gelen yenen fırçanın ardında yenisini aldırmak için kullanılan basit can sıkıcı ama etkili bir yöntemdir.
Topları sürekli alan hocalar yüzünden zorundalık maçıdır. Yine de izlemesi eğlencelidir. Bir de o kapak değil bu kapakla oynuyorduk kavgaları vardır ki çok ilginçtir.
ilk okuldayken yaptığımız oyun. bu bazen bir pet şişe kapağı olurdu bazen ezilmiş bir kutu kola. tüm çocuklar onun peşinde koşar maç oynardık. artık nasıl bir yoklukta büyüdük siz düşünün.
