kült film olurlar, milletin hastalıklı arzularını doyurup, yarım yamalak zevklerini doyururlar. insanlar bu filmlerdeki karakterlere kendilerini benzetmeye pek bir hevesli olur. içlerindeki mana saçma sapan ellerde boşaltılmasa aslında gayet güzel filmlerdir. dediğim gibi, hastalıklı filmlerdir bir kere, bünyeye bile bile hastalık enjekte etmek kadar huzur veren bir şey var mıdır bu yüzyılda? elbette bu yazdıklarım, kalabalık bir şehrin gürültüsünde kendi sesini dahi duyamayan kişiler içindir.
