Seviyorum ben. Özellikle iş yaşamında çok düzgün bir türkçe ile konuşup, mesai bittiği an özüne dönüp şiveli konuşanlara hastayım. Spiker gibi konuşan tiplerin bir an kendi memleketinin çocuğuna dönüşme anları her zaman çok hoşuma gitmiştir.
itici olan şey şivenin güldürmek için kullanılması. Karadenizlilerin şivesi komik değil mesela. Ege şivesi ise sempatik değil. Oyuncular tarafından yapıldığı sürece itici oluyor bunlar. Yerlisi tarafından yapılıyorsa hoş.
Gerçi adana şivesini ayrı tutuyorum. Film, dizi ya da bilmiyorum, kim yapsa Bana aşırı sempatik geliyor. Sanırım sebebi kuzey kafkasya bölgesinden göç eden aile üyelerinin hiçbir şive kullanmamasına rağmen sinirlenince adana şivesi ile sövmesi, dilini ısırması ve küfür ederken onlarla aynı şeyleri hedef göstermesi. Türkiye'ye geldiklerinde muhtemel adanalı insanlarla aynı yerde yaşandı bir süre çünkü bu şivenin başka açıklaması yok. Nesilden nesile adanalı sinirleniyoruz. O yüzden tanıdık geliyor, seviyorum.
Yıllarca doğduğu kasabadan, köyden ayrılmamış, orda doğmuş, orda büyümüş, orda evlenmiş, çocuk çoluk sahibi olmuş, o kültürle yoğrulmuş insanın, istanbul türkçesiyle konuşmasını beklemek, hayal kurmaktır.
Eğitimli, iş, güç sahibi insanlar, şive konusunu daha kolay atlatırken, birçok yurdum insanında şive mutlaka kalır.
Bazen çok sevimli ve sempatik bulurum.
Ege köylüsüyle, pazarda muhabbet ettiniz mi hiç?
Ya da karadenizli bir hatunun, çocuğunu azarlamasına tanık oldunuz mu?
Ya da, güney doğu insanının, " başım gözüm üstüne " derken ya da " hee vallahh" deyip size hak verdiğinde, samimiyetini iliklerinize kadar hissettiniz mi?
