kişinin karaktersizliğinin en bariz tablosudur. Karşısındakinin şiveli konuştuğunu fark eder etmez konuşmasını şiveli hale getirip sözde konuşmaya ayak uydurmaya çalışan yapmacık insan hareketidir.
bu iticilik "çakma köylü güzeli" rolüyle katlanır. ben köylüyüm, hala da köyüme gider gelirim ama bir tane köylü görmedim ojeli eliyle, rujlu dudağıyla, kalemli gözüyle süt sağan, daracık badi tişört giyip başörtüsü başının yarısında duran...
eğer her sözün sonunda "be yaa" demeyi trakya şivesi, "uy daa" demeyi karadeniz şivesi sanan birisi tarafından yapılıyorsa, ağzına türk lehçe ve şiveler sözlüğü ile vurulasıdır.
