"gitmeni istemiyorum"
söylemek için çok geç kalınmış bir cümle. anlamıyordum o ara, insanın evinden, kuytusundan, köşesinden ayrı kalma korkusunu. huzur bulduğum tek şey.. her şey..
gittiğim her yerde yalnızım şimdi.
Parçalanmışlıklarımı al ve içine yaşamsal anlar yama.
Ağlamayı sustuklarımı al ve kurak gözlerine yağmur ekle.
Gülüşüme eklediğim iç kanmalı suskunluklarımı duy ve sözcüklerine susku , içine sesleniş yap onları.
Şimdi...
Dışa vurulmamış bir iç çekiş gibisin içimde.
Avutma düşlerimi , hırpala ,yak, darmadağın et, hadi durma öldür bende ki seni.
Şimdi...
özlediğim sen olmasan diyorum. Tek kişilik bir yalnızlığa soyunsa yüreğim. Sana dair olmasa tutulduğum şarkılar . Senden kaçmak uğruna ,nefrete sığınmasa yüreğim.
Kaçtıkça senin geçtiğin bütün yollardan , üzerime sen eklenmesen diyorum uğradığım bütün duraklardan. Yani kaçmalarım olmasa senden sana. Senin intiharların düşmese düşüşlerime. Sussam susuşlarına.
Şimdi...
senden kaçmak uğruna sığındığım tenhalıklardan sen çoğalmasan diyorum.
Ve şimdi...
neden bilmiyorum yine sana çoğalıyor sevmelerim senden azalırcasına...
Şimdi...
Ne yokluğundan yakınmak,ne varlığını kazanmaya uğraşmak.
