100 falan. ben önceden asosyal değildim sonradan oldum. yani asosyal değilim kendi seçimim bu işte eskinin hatrına da gelen olur eş-dost-hısım akraba derken 100'ü bulur.
kendi sıradanlığımdan ben bile sıkılıyorum zaman zaman. bak adam mis gibi üfürmüş 3 kişi diye sanki babasının arkadaşı bilmem nesi yokmuş gibi ya da akrabalardan illa ki gelen olmayacakmış gibi ya da camideki cemaatten yardakçılar gelmezmiş gibi. ama yok öyle değil işte.
allahım bu "realizmiminden" ben bile bıktım artık!!!
Çok kişi gelir. Çünkü ölümü bok gibi yaşamaktan daha kötü bir şey zannediyorlar. Ölmek acı içinde yaşamaktan daha güzeldir bilmiyorlar. O yüzden şu anda yanınızda yoklar. Gülümseyin.
Dusunuyorum. Annem babam abim banko. Imam, sevgilim 15-20 arkadasim. Akrabalar falan da var. E iste 50-60 kisi cikar. Annem babam icin gelen olur genelde. Beni kim napacak amk.
Önemli olan kaç kişinin geleceği değil kimin geleceği olmalı belkide. Ayrıca dua etmeye de tukurmeye de gelinebilir. Mezarima gelip tukurecek Insanlar olacağını sanmam ama ayrılık sevdaya dahil ya onları da seviyorum ki bir iz birakabilmisim.
aaah ulan ah. aslında nasıl öldüğüme bağlı şehit olursam binler, normal ölürsem akrabalar ve bana arkadaş diyenler, intihar edersem hiç kimse. boğaz köprüsünün iyi bir fikir olduğunu düşünüyorum. eğer edersem bundan haberiniz olur afilli bir video hazırlamayı düşünüyorum.
Şimdi bir dostum, ağabeyim şöyle dedi: "öldüğümde tabutuma omuz verecek olanlar sen ve senin çevren! O yüzden ölmek bana yaşamak sana yakışır!"
Ben dedim ki; "abi sen benim için yaşa!"
50ye yakın kişi gelse bile bunların yaklaşık olarak 35i günlük hayatta benim için bir halta yaramayan, iki yüzlü, şerefsizin önde gidenleri olduğundan bir 15 kişi diyelim biz buna. Zaten 5 kişi ailem, 7 akraba dersek, 3ü de arkadaş..
Yeterli zaten benim için bir anlamı olmayacak. Ben yoksam onlar da yok.
