mehmet tombuloğlu'nun şiiridir...Şu an için keşke diyebileceğim tek durum belkide.
Şimdi çocuk olsaydım,
Kesin markete gider bir dondurma alıp yerdim.
Ya da çok sevdiğim bir bilgisayar oyunu oynardım.
Belki bir de çizgi film izlerdim.
işe yarardı yine eminim.
Çocukken mutlu olmak için yapabileceklerim benden bu kadar uzak değildi.
iyi kötü bir şeyler yapınca geçer giderdi.
zaman onları benden yavaş yavaş uzaklaştırdı
bunu da atlatırsam yarın nasıl geçecek diye
ben görmeden geçsin istiyorum zaman...
katlanıyorum hala,
azalan bir ümitle geçecek diyorum yinede,
asla geçmiyor
her şeyi akan zamana bırakıyorum
buda geçse
yarın da iyi olmuyor...
Altın sarısı saçlarına olan düşkünlüğüm, beyaz tenine olan hayranlığımdı belkide beni sana aşık eden,
yada durmadan meraklı kocaman gözlerle anlattıklarındı..
bilemedim..
Bir masaldı bu, hep sen anlattın,
çocuktum,
inandım...
birilerine inanmaya öyle çok ihtiyacım var ki, Şimdi çocuk olsaydım aptalca olmasına rağmen,
yine inanırdım..
Bilyalı arabayla son sürat yokuş aşağı kayarken, leblebi tozu yerdim,
bilya oynarken yenilince çirkefe yatar çocukları döverdim,
mahallede top oynayıp giriş kattaki gülüfer teyzeyi rahatsız eder,
sonra beni bakkala gönderirken özür dilerdim.. Terli terli su içer, gece yorganı üstümden atar hasta olurdum..
defterlerimi okulda unutur yarı yolda aklıma gelince bişiy olmaz yarın alırım diyip,
okula geldiğimde yerinde olmadığını görüp sinirden kendimi sikerdim..
kızları tersler, tersledikce bilmeden ilgi odağı olurdum,
sınıf başkanı olup sınıfa girmezdim..
patates ekmek yemek için okuldan kaçar, öğretmenimde azar yerdim,
kendimi biliyorum amk ne bakıyonuz ?
